Ιστορίες από την Αρχαία Κίνα: Σεβαστείτε και τιμήστε τον Δάσκαλό σας

Ο Λίου Τζουάνγκ (28 - 75 μ.Χ.) ήταν ο τέταρτος γιός του αυτοκράτορα Γουάνγκου Λίου Σίου της Ανατολικής Δυναστείας Χαν (6 π.Χ.- 57 μ.Χ.), Ο Γκουάνγκου ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας της ανατολικής δυναστείας Χαν και η βασιλεία του διήρκησε για 33 χρόνια. Ο αυτοκράτορας Γκουάνγκου με σεβασμό ζήτησε από το μελετητή Χουάν Ρονγκ να γίνει ο δάσκαλος του γιού του Λίου Τζανγκ που θα γινόταν διάδοχος του θρόνου.

Αργότερα ο Λίου Τζανγκ ενθρονίστηκε ως αυτοκράτορας Μινγκντί. Ακόμη και ως αυτοκράτορας, φερόταν ακόμα στο δάσκαλό του, τον Χουάν Ρονγκ, με σεβασμό και τιμή. Στα 80, ο Χουάν Ρονγκ αισθάνθηκε ότι ήταν πάρα πολύ γέρος και επιδίωξε να παραιτηθεί από το επίσημο καθήκον του, αλλά ο αυτοκράτορας Μινγκντί δεν αποδέχθηκε το αίτημα και αντ' αυτού του πρόσφερε περισσότερες ανταμοιβές.

Όποτε ο αυτοκράτορας Μινγκντί πήγαινε στο δικαστήριο Ταϊτσάνγκ (ένα επίσημο θρησκευτικό εθιμοτυπικό δικαστήριο για τον αυτοκράτορα, τους κυβερνητικούς αξιωματικούς και τους επιλεγμένους μελετητές) πάντα ζήταγε από τον Χουάν Ρονγκ να καθίσει στη δυτική πλευρά προκειμένου να αντικρύζει την ανατολή, εφόσον αυτή ήταν η σεβαστή θέση εκείνον τον καιρό, και άκουγε τη διδασκαλία του ακριβώς όπως και στο παρελθόν.

Ο αυτοκράτορας Μινγκντί συγκέντρωσε επίσης την κυβέρνηση και τους στρατιωτικούς αξιωματικούς και μερικές εκατοντάδες από τους προηγούμενους μαθητές του Χουάν Ρονγκ στο δικαστήριο Ταϊτσάνγκ και προσωπικά πρόσφερε βιβλία στον Χουάν Ρονγκ για τη διδασκαλία του. Πάντα αποκαλούσε τον Χουάν Ρονγκ Δάσκαλο. Όταν η διδασκαλία τέλειωνε, διέταζε να χαριστούν οι εθιμοτυπικές προσφορές και οι συσκευές (εκείνες τις ημέρες, οι συσκευές φτιάχνονταν από πολύτιμα μέταλλα όπως ο χρυσός, ασήμι...) στην οικογένεια του Χουάν Ρονγκ .

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους του Γιόνγκπιν (Γιόνγκπιν ήταν ο βασιλικός τίτλος για τον αυτοκράτορα Μινγκντί), προκειμένου να φροντίσει τον ηλικιωμένο Χουάν Ρονγκ, ο αυτοκράτορας Μινγκντί εκπλήρωνε τα θρησκευτικά του καθήκοντα τις πολύ πρωινές ώρες. Μετά από την θρησκευτική τελετουργία, ζητούσε από τον Χουάν Ρονγκ και τους μαθητές του να έρθουν στο δικαστήριο και κρατούσε βιβλία, σαν να ζητούσε διδασκαλία, ενώ απάνταγε τις ερωτήσεις του.

Ο αυτοκράτορας Μινγκντί έστελνε εκπροσώπους του για να υποβάλλουν τα σέβη τους όποτε ο Χουάν Ρονγκ αισθανόταν άρρωστος, και ως εκ τούτου ανώτεροι αξιωματικοί και παθολόγοι του Αυτοκράτορα ήταν μια συνηθισμένη εικόνα στο δρόμο για το σπίτι του Χουάν Ρονγκ . Ο αυτοκράτορας επισκεφτόταν προσωπικά και ρωτούσε για την κατάσταση του Χουάν Ρονγκ όταν ο Χουάν Ρονγκ ήταν πολύ άρρωστος. Όταν επισκεφτόταν τον Χουάν Ρονγκ, ο Μινγκντί κατέβαινε από το άρμα και περπατούσε στο δρόμο για το σπίτι του Χουάν Ρονγκ και συνεπώς και οι άλλοι ανώτεροι αξιωματικοί έπρεπε να κάνουν το ίδιο πράγμα. Αφότου έμπαινε στο σπίτι, ο Μινγκντί κρατούσε βιβλία στο κρεβάτι του Χουάν Ρονγκ, και με δάκρυα παρηγορούσε τον ηλικιωμένο Χουάν Ρονγκ. Έμενε για πολύ ώρα και πρόσφερε για δώρα, ρούχα και κλινοσκεπάσματα. Στον Χουάν Ρονγκ.

'Οταν πέθανε ο Χουάν Ρονγκ, ο Μινγκντί φόρεσε ρούχα πένθους για να παρευρεθεί στην τελετή και συμμετείχε στη νεκρική πομπή. Πρόσφερε τη νότια πλευρά του πρώτου λόφου (ένα βουνό στην επαρχία Λιάονίνγκ) ως έδαφος ενταφιασμού του Χουάν Ρονγκ. Ήταν επίσης πολύ καλός στην οικογένεια και στους απογόνους του Χουάν Ρονγκ.

Ο σεβασμός και η τιμή για τους δασκάλους είναι μια αρετή στον παραδοσιακό κινεζικό πολιτισμό. Οι γονείς μάς γέννησαν και μάς ανέθρεψαν, αλλά χωρίς δασκάλους θα ήμασταν ανίδεοι και δεν θα ξέραμε πώς να συμπεριφερθούμε. Μέσω της εκμάθησης από τους δασκάλους αποκτούμε "την ικανότητα" και "την αρετή". Οι δάσκαλοι μάς διδάσκουν πώς να συμπεριφερόμαστε κατάλληλα ως άτομα στην κοινωνία, και πώς να ζούμε και να επιδιώκουμε να ζήσουμε. Είμαστε τιμημένοι από τις διδασκαλίες τους για το Τάο και για το τι είναι σωστό και λάθος. Μαθαίνουμε ένα επάγγελμα, μια τέχνη για να βγάλουμε τα προς το ζείν, πώς να επιλύουμε αμφιβολίες και πώς να αντιμετωπίζουμε ζητήματα εξετάζοντάς τα λεπτομερώς.

Η χάρις ενός δασκάλου είναι τόσο βαθιά όσο αυτή των γονέων μας. Επομένως, από τους αρχαίους χρόνους υπήρχαν πολλά ρητά σεβασμού για τους δασκάλους όπως το "Μεγαλόχαρε Δάσκαλε", "Δάσκαλε", ''η σχέση μεταξύ ενός δασκάλου και ενός μαθητή είναι όπως πατέρα και γιού'', "πρέπει να φέρεστε σε έναν δάσκαλο που σας διδάσκει αρετή και ένα επάγγελμα, όπως φέρεστε στον πατέρα σας."

Όλα εκφράζουν την ίδια ιδέα.