Η Λίου Γκουϊφού εξιστορεί τα βάσανά της στο γυναικείο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας Ντασίνγκ στο Πεκίνο

Γραμμένο με βάση τις προφορικές αναμνήσεις της Λίου Γκουϊφού

Στη φωτογραφία απεικονίζομαι εγώ. Τραβήχτηκε όταν απελευθερώθηκα ύστερα από τη δεύτερη παραμονή μου σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας. Η οικογένεια και οι φίλοι μου δεν μπορούσαν πια να με αναγνωρίσουν. Το βάρος μου είχε μειωθεί από περίπου 10,7 κίλα σε λιγότερο από 7,9 κίλα εξαιτίας της κακομεταχείρισης που υπέφερα στο στρατόπεδο εργασίας. Τα μαλλιά μου είχαν ασπρίσει και τα περισσότερα είχαν πέσει. Το πρόσωπό μου ήταν γεμάτο ρυτίδες. Φαίνομαι 20 χρόνια μεγαλύτερη από ότι είμαι.

Η ασκούμενη Λίου Γκουϊφου το 1998

	Η ασκούμενη Λίου Γκουίφου γνώρισε άγρια κακομεταχείριση στο γυναικείο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας Ντασίνγκ στο Πεκίνο. Τα μαλλιά της άσπρισαν, και πολλά από αυτά έπεσαν. Το πρόσωπό της είναι γεμάτο ρυτίδες και μοιάζει 20 χρόνια μεγαλύτερη από ότι είναι.

Παρακάτω περιγράφονται οι λεπτομέρειες των βασάνων που αναγκάστηκε να υπομείνει σε εκείνο το στρατόπεδο εργασίας.

Πέμπτη αντισυνταγματική σύλληψη από την αστυνομία

Τον Φεβρουάριο του 2005, οι ανώτεροι αξιωματικοί του αστυνομικού τμήματος Τσινγκλονγκτσιάο, χωρίς να δείξουν οποιαδήποτε ταυτότητα, μπήκαν δια της βίας στο σπίτι μου και με συνέλαβαν. Κατάσχεσαν επίσης δύο φυλλάδια που εκθέτουν τη δίωξη. Αυτή ήταν η πέμπτη φορά που συνελήφθηκα.

Και οι ανώτεροι αξιωματικοί στο κέντρο κράτησης Χάιντιαν γνώριζαν ότι είναι ενάντια στο Κινεζικό σύνταγμα να σταλεί ένας άνθρωπος σε στρατόπεδο εργασίας με αιτιολογία απλά και μόνο την κατοχή ενός μικρού αριθμού φυλλαδίων που εκθέτουν τη δίωξη. Προς έκπληξή μου, με εξαπάτησαν δίνοντας μου να συμπληρώσω τρία κενά έντυπα. Η οριστική αιτία που επικαλέστηκαν για να με βάλουν σε στρατόπεδο εργασίας ήταν: «Έκρυβε 21 υλικά προπαγάνδας του Φάλουν Γκονγκ.» Καταδικάστηκα σε δυόμιση χρόνια καταναγκαστικής εργασίας. Οι φρουροί του στρατοπέδου τοποθέτησαν ένα σχοινί γύρω από το λαιμό μου, τράβηξαν τα μαλλιά μου, και με έσυραν κατά μήκος ενός αμμοχάλικου δρόμου στο γραφείο αποστολών του στρατοπέδου στο Πεκίνο.

Μόλις έφτασα εκεί έπρεπε να αφαιρέσω τα ρούχα μου. Είναι ταπεινωτικό για μια γυναίκα να της κάνει άντρας αξιωματικός σωματική έρευνα. Είχα ακούσει για πολλούς ανθρώπους που τους είχαν ψάξει. Αργότερα, μεταφέρθηκα στο έβδομο τμήμα του γυναικείου στρατοπέδου καταναγκαστικής εργασίας του Πεκίνου. Έπρεπε να κάθομαι σε ένα μικρό σκαμνί για 17 ώρες κάθε ημέρα. Από τη δεύτερη ημέρα και μετά άρχισα να λιμοκτονώ. Μου έδιναν μόνο μια κούπα χορτόσουπας ημερησίως.

Βάναυση δίωξη στο Τμήμα Β’

Δεκαεπτά ημέρες αργότερα μεταφέρθηκα στο Τμήμα Β’. Είναι μια χωριστή φυλακή μέσα στο στρατόπεδο.

Η Σονγκ Λίλι από το Β’ Τμήμα ήταν υπεύθυνη για μένα. Με είχε υπό περιορισμό και μου στερούσε τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά μου. Όλες οι βασικές βιολογικές ανάγκες και δραστηριότητες χρησιμοποιήθηκαν για να με βασανίσουν. Η Σονγκ Λίλι έκοψε όλες τις συνδέσεις μου με τον εξωτερικό κόσμο.

1. Βασανιστήριο καθίσματος

Μια από τις μεθόδους της σωματικής κακοποίησης μου, ήταν πως με εξανάγκαζαν να κάθομαι σε στρατιωτική στάση για παρατεταμένη χρονική περίοδο. Με εξαναγκάζαν να κάθομαι σε ένα ψηλό σκαμνί για σχεδόν 21 ώρες, με τα πόδια μου πιεσμένα στενά μαζί, κοιτάζοντας ευθεία μπροστά και δεν μου επιτρεπόταν καν να κινήσω τα μάτια μου. Το περπάτημα γύρω από έναν χώρο ενός μέτρου θεωρούνταν ξεκούραση. «Προσωπικοί τιμωροί» ήταν εκείνοι οι κρατούμενοι που διορίζονταν από τον επικεφαλή του τμήματος για να με έχουν υπό στενή παρακολούθηση, να με χτυπούν εάν τα μάτια μου κουνιόνταν και να χύνουν κρύο νερό πάνω μου εάν με έπαιρνε ο ύπνος. Χρησιμοποιούσαν έναν χάρακα για να με χτυπούν. Έσπασαν τέσσερις χάρακες. Οι γλουτοί μου είχαν αιματώματα από το παρατεταμένο κάθισμα και ανέπτυξα ψώρα. Κατά το κάθισμα στο σκαμνί αισθανόμουν σαν να κάθομαι σε σπασμένο γυαλί. Είναι εξαιρετικά επίπονο το κάθισμα με αυτό τον τρόπο καθώς ήμουν και τόσο πεινασμένη και αδύνατη. Το κάθισμα παρατεταμένης χρονικής διάρκειας έκανε τα πόδια μου μέχρι τους μηρούς μου, να πρηστούν. Εξαιτίας της πίεσης στους οσφυϊκούς μυς, ήταν μερικές φορές δύσκολο να σταθώ όρθια. Έπρεπε να αναφέρω οτιδήποτε, ακόμη και το ότι ήπια νερό. Μου απαγορευόταν να λούσω τα μαλλιά μου για αρκετούς μήνες και δεν μου επιτρεπόταν να ξύσω το κεφάλι μου.

2. Περιορισμοί στην χρήση τουαλέτας και στην αλλαγή και το πλύσιμο των ρούχων.

Οι «προσωπικοί τιμωροί» μου, συνήθως δεν μου επέτρεπαν να πάω στην τουαλέτα για μια ολόκληρη ημέρα, ακόμα και όταν είχα διάρροια. Όταν έπαιρνα άδεια, είχα μόνο ένα λεπτό, το ίδιο χρονικό διάστημα που έδιναν για μπάνιο. Μερικές φορές, μόλις άνοιγε η βρύση, οι τρόφιμοι που με παρακολουθούσαν την έκλειναν προτού καν βραχούν τα πόδια μου. Μου απαγορευόταν να αλλάξω το εσώρουχό μου για πολύ καιρό. Οι τρόφιμοι με κτυπούσαν όποτε τους ερχόταν κάποια οσμή. Όταν ο καιρός ζέστανε μου απαγορευόταν να βγάλω το χειμερινό παλτό μου. Έκλειναν το παράθυρο και έκλειναν και την κουρτίνα ενώ έκανε ζέστη. Τις ημέρες που έκανε 38 βαθμούς Κελσίου, μερικοί από τους τροφίμους που με παρακολουθούσαν έπαθαν θερμοπληξία, αλλά συνέχισαν με τις ίδιες ρυθμίσεις στο δωμάτιο για να με κάνουν να υποφέρω. Όταν κρύωσε, άναβαν τους ανεμιστήρες για να στρέψουν τον κρύο αέρα προς εμένα και να με παγώσουν. Χρησιμοποιούσαν παντός είδους τακτικές για να με βασανίσουν.

3. Παρακράτηση Τροφίμων.

Από τη στιγμή που έφτασα στο στρατόπεδο, άρχισαν βαθμιαία να λιγοστεύουν το φαγητό μου μειώνοντας την ποσότητα καθημερινά, από μισό κομμάτι ψωμιού ανά ημέρα στο ένα τρίτο ενός κομματιού ψωμιού στον ατμό ανά ημέρα. Τελικά το μόνο που μου δίνανε ήταν ένα τέταρτο ενός κομματιού ψωμιού στον ατμό. Μερικές φορές μου έδιναν το περιτύλιγμα ενός Μπάοζι [ψωμί βρασμένο στον ατμό με γέμιση κρέατος ή λαχανικών] που οι άλλοι πέταγαν. Ήταν πολύ σπάνιο να μας δώσουν λαχανικά. Δεν υπήρχε καθόλου αλάτι. Εξαιτίας και της στέρησης ύπνου, τα μαλλιά μου άσπρισαν. Με φώναζαν «μούμια» επειδή ήμουν τόσο αδύνατη.

4. Στέρηση ύπνου

Από τη στιγμή που πήγα στο Β’ Τμήμα, οι υπεύθυνοι βαθμιαία μείωσαν το χρόνο ύπνου μου σε τρεις ώρες ανά ημέρα, αλλά ακόμα και τότε δεν μου επέτρεπαν να κοιμηθώ φυσιολογικά. Με ενοχλούσαν με διάφορους τρόπους: ταρακουνώντας το κρεβάτι, τοποθετώντας έντομα στο κρεβάτι μου ή κλωτσώντας μια καρέκλα για να κάνει θόρυβο. Όταν νύσταζα, η Σονγκ Λίλι υποκινούσε τους «προσωπικούς τιμωρούς» μου να κλωτσήσουν τα πόδια μου ή να πατήσουν με δύναμη πάνω στα πόδια μου. Κλώτσαγαν τα πρησμένα πόδια μου έως ότου αιμορραγούσαν. Έχυναν επίσης κρύο νερό πάνω στο κεφάλι μου. Λόγω έλλειψης ύπνου και φαγητού είχα συχνά παραισθήσεις και άρχισα να χάνω τη μνήμη μου. Αυτό τους έκανε να με χαρακτηρίσουν ψυχωτική. Με πήραν στην ψυχιατρική κλινική και προσπάθησαν να αποδείξουν ότι ήμουν ψυχωτική και ότι είχα κατάθλιψη. Αυτό ήταν απλά μια άλλη αφορμή μόνο για να με διώξουν περαιτέρω.

5. Υποχρεωτικό τάισμα με άγνωστες ουσίες

Εκτός από τη στέρηση ύπνου και τον περιορισμό ύπνου, με τάιζαν με το ζόρι με ουσίες που μεταβάλουν τη διάθεση. Όταν αρνήθηκα να συμμορφωθώ, κάποιοι από αυτούς με άρπαξαν από το λαιμό και μου έδωσαν μια κάψουλα άγνωστης ουσίας. Τους ζήτησα να σταματήσουν να μου δίνουν φάρμακα και είπα ότι ήθελα να δω το γιατρό. Ο επικεφαλής τμήματος αρνήθηκε το αίτημά μου και είπε, «πρέπει να το πάρεις. Δεν μπορείς να αρνηθείς!».

6. Εξύβριση και ξυλοκόπημα

Οι «προσωπικοί τιμωροί» συνήθως χρησιμοποιούσαν βρισιές για να με χλευάζουν και επινοούσαν τους πιο αισχρούς τρόπους να με βασανίσουν. Παραδείγματος χάριν, με φίμωναν με ένα υγρό κουρέλι ή χαρτί τουαλέτας που είχαν βουτήξει στην ακάθαρτη λεκάνη της τουαλέτας. Το στόμα μου τραυματιζόταν συνήθως από αυτό. Μερικές φορές χρησιμοποιούσαν πετσέτες για να δέσουν το στόμα μου, με έκαναν να στέκομαι μπροστά σε έναν τοίχο και με κτυπούσαν. Είχα μώλωπες παντού.

7. Στέρηση από το δικαίωμα επισκεπτηρίου

Η Σονγκ Λίλι, μου στέρησε όλα τα δικαιώματά επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του γραψίματος επιστολών, των τηλεφωνημάτων και των οικογενειακών επισκέψεων. Κανένα τηλεφώνημα από συγγενή μου δεν προωθήθηκε ή οι υπεύθυνοι απλά τους έκλειναν το τηλέφωνο. Χρησιμοποίησαν κάθε δικαιολογία για να αποτρέψουν τους συγγενείς μου από την επίσκεψη.

Κάποια στιγμή, λόγω της επίμονης επέμβασης και των εκκλήσεων από τους συγγενείς μου και τη διεθνή κοινότητα, η Σονγκ Λίλι μου επέτρεψε να κάνω ένα μπάνιο και να αλλάξω τα βρωμισμένα ρούχα μου. Μου επέτρεψαν να τρώω μισό κομμάτι ψωμιού στον ατμό για 20 ημέρες προτού έρθει να με επισκεφτεί η μεγαλύτερη αδελφή μου.

Για να μου ασκήσει πίεση μέσω του συζύγου μου, Λίου Μπάογκου, η Σονγκ Λίλι τον παρακίνησε να με χωρίσει, προσπαθώντας με αυτήν την τακτική να επιτύχει την «αναμόρφωση» μου [1]. Ο σύζυγός μου όμως το αρνήθηκε. Ως εκ τούτου, του στέρησαν το δικαίωμα να με επισκέπτεται.

Πώς οι ανώτεροι υπάλληλοι των γυναικείων στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας στο Ντασίνγκ κρύβουν την αλήθεια

Όταν με έβαλαν στην «ομάδα εντατικής εκπαίδευσης», με είχαν υπό κράτηση χωριστά. Οι τζογαδόροι και οι τοξικομανείς Γιανγκ Τζιμίν, Λι Λίουσινγκ και Τζανγκ Φενγκσιάνγκ με παρακολουθούσαν από κοντά. Έπρεπε να κάθομαι σε ένα σκαμνί όλη την ημέρα. Μου υπέδειξαν ακόμη και την στάση του ύπνο μου: δεν επιτρεπόταν να κοιτάζω προς τον τοίχο και το στόμα μου δεν επιτρεπόταν να αγγίξει το πάπλωμα. Εάν έκανα λάθος σε αυτό, έπρεπε να διορθώνω τη στάση συνεχώς.

Όταν δημοσιογράφοι επισκέπτονταν το στρατόπεδο ή έρχονταν οι επιθεωρητές ή συγγενείς των κρατούμενων, όλο το προσωπικό, από τους «προσωπικούς τιμωρούς» μέχρι οποιουσδήποτε άλλους, έκαναν το καλύτερό τους για να προσποιηθούν ότι όλα ήταν καλά σύμφωνα με τους κανονισμούς της φυλακής. Με πήγαιναν στην τουαλέτα για να πλυθώ. Μου επέτρεπαν να κοιμηθώ περισσότερο. Τα φαγητά περιελάμβαναν ξαφνικά ψάρια και χοιρινό κρέας. Αγόραζαν ακόμη και χρωματιστό χαρτί για να μου επιτρέψουν να φτιάξω ένα χάρτινο τριαντάφυλλο ή ένα παγώνι, για να με βγάλουν φωτογραφίες ή να τραβήξουν βίντεο και να το δείξουν στους άλλους.

Μια φορά μου επέτρεψε ένας φρουρός να κάνω μπάνιο και να αλλάξω ρούχα. Έφεραν ένα γραφείο και μου επέτρεψαν να καθίσω σε μια καρέκλα να διαβάσω. Έφεραν ακόμη και μαγειρευμένο ρύζι, μαγειρευμένο χοιρινό κρέας και πιάτα με ντομάτες και αυγά. Αυτά όλα γίνονταν στην πραγματικότητα για λόγους «επίδειξης» ενώ γινόταν επιθεώρηση ή για τους επισκέπτες. Μόλις τελείωνε η επιθεώρηση και το επισκεπτήριο, οι υπεύθυνοι επανέλαβαν τους συνηθισμένους κύκλους βασανιστηρίων και κακομεταχείρισης.

Μια άλλη φορά, οι φρουροί και οι «προσωπικοί τιμωροί» ήταν πολυάσχολοι από νωρίς το πρωί. Με μετέφεραν στο κατάλληλο για διαμονή τμήμα του νοσοκομείου Τιάντανγκχε. Πέντε αστυνομικοί και τέσσερα όργανα παρακολούθησης των τροφίμων με πήραν για εξέταση. Αυτή τη φορά δεν μου τοποθέτησαν χειροπέδες αλλά με κρατούσαν με τα χέρια τους. Με πήγαν τελικά στο γραφείο της διευθύντριας για να μιλήσω με τη διευθύντρια Λι Τσεν. Της είπα για τα βασανιστήρια και την κακομεταχείριση που είχα υποστεί στα χέρια της Σονγκ Λίλι από το Δεύτερο Τμήμα. Ωστόσο, ο Λι Τσεν συγχώρησε όλα τα εγκλήματα της Σονγκ Λίλι. Με μετέφεραν πίσω με το αυτοκίνητο στην «ομάδα εντατικής εκπαίδευσης», αλλά όλοι οι άλλοι «προσωπικοί τιμωροί» και οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ είχαν μεταφερθεί σε άλλες θέσεις. Έμαθα τελικά το τι είχε γίνει: η διεθνής κοινότητα είχε στείλει κάποιον για να διερευνήσει την υπόθεση της κακομεταχείρισης μου σε εκείνο το στρατόπεδο. Η «ομάδα εντατικής εκπαίδευσης» επινόησε ένα τέχνασμα. Βρήκαν κάποιο από μια άλλη ομάδα που έμοιαζε με μένα για να φέρουν την έρευνα σε αδιέξοδο και να κρύψουν τα γεγονότα.

Μέχρι την στιγμή που απελευθερώθηκα, παρέμεινα ακλόνητη στις αρχές μου και δεν υποχώρησα ποτέ, ούτε από τη σωματική κακοποίηση ούτε από τη διανοητική πίεση. Τους είπα: «Η αναμόρφωση θα ήταν σαν κηλίδα στην πορεία της καλλιέργειάς μου. Έκανα αυτό το λάθος μια φορά. Δεν μπορώ να κάνω το ίδιο λάθος δύο φορές. Ξοδεύοντας αρκετές χιλιάδες γιουάν [2] μας έχετε εκδιώξει και δεν μας έχετε αφήσει να πούμε τίποτα για αυτό στον έξω κόσμο. Πώς μπορούμε να σταματήσουμε να μοιράζουμε φυλλάδια; Η δήλωση αποστολής, «Εκπαίδευση, Αναμόρφωση και Σωτηρία», του γυναικείου στρατοπέδου καταναγκαστικής εργασίας του Πεκίνου πρέπει να αλλαχτεί σε «Σωματική Τιμωρία, Κακοποίηση και Αναμόρφωση». Τα ψεύτικα ρητά σας, «ανοιξιάτικη πνοή, θερινή βροχή» και «αδελφική φιλία» είναι απλά σκληρά αστεία.»

Αποκάλυπτα τις καταχρήσεις του στρατοπέδου οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Παραπονέθηκα συχνά και δυνατά για τα εγκλήματα του Κόμματος. Επίσης έπαψα να συνεργάζομαι με τα παράλογα αιτήματα των οργάνων ελέγχου. Ήταν σε απόγνωση. Οι φρουροί και οι «προσωπικοί τιμωροί» με φοβόντουσαν. Αργότερα επινόησαν την ευγένεια και με φρόντιζαν επιφανειακά όσο καλύτερα μπορούσαν. Κατάλαβα το στόχο τους: να μην αποκαλύψω τη σκληρή κακοποίησή προς εμένα και προς τους άλλους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ. Επέμεινα και εξέθετα τη δίωξη όλη την ώρα.

Αντέδρασα, μόλις άκουσα την κραυγή της Τζανγκ Λιανγίνγκ όταν την ξυλοκοπούσαν στο φυλάκιο. Αντιμετώπισα τους φρουρούς. Οι φρουροί είπαν ότι ήμουν ψυχωτική. Τους αντέκρουσα: «Εάν πάσχω από ψύχωση, γιατί με συλλάβατε και με έχετε θέσει υπό κράτηση;»

Πριν με απελευθερώσουν, το στρατόπεδο διακόσμησε το μέρος της «ομάδας εντατικής εκπαίδευσης» και εγκατέστησε στο φυλάκιο ένα σύστημα θέρμανσης. Το μόνο που έκαναν ήταν να προσπαθούν να αποκρύψουν την αλήθεια.

Το σύστημα των «προσωπικών τιμωρών» πρέπει να εξαλειφθεί

Όλη η κακοποίηση που βίωσα σε εκείνο το στρατόπεδο ήταν στα χέρια των «προσωπικών τιμωρών». Η ευθύνη τους ήταν να ελέγχουν την κάθε μου κίνηση και την κάθε μου λέξη, συμπεριλαμβανομένου του πόσες φορές στριφογύριζα στο κρεβάτι σε μια νύχτα, ποια ήταν η στάση του ύπνου μου, πώς ανάπνεα. Όλα καταγράφονταν. Συχνά πραγματοποιούσαν κρυφές συνεδριάσεις για να συζητήσουν τους τρόπους που έπρεπε να με χειριστούν σύμφωνα με τη στάση μου. Οι «προσωπικοί τιμωροί» έλεγαν ότι ήταν ιδιαίτερα «πειθαρχημένοι». Ακόμη και το να ξυλοκοπούν τους ανθρώπους ήταν για αυτούς «πειθαρχεία».

Για όλα τα πράγματα χρειάζονταν την άδεια του επικεφαλή της ομάδας. Ποιον θα χτυπούσαν, πώς θα χτυπούσαν και σε ποιο βαθμό, όλα γίνονταν σύμφωνα με τις οδηγίες του αστυνομικού υπευθύνου. Η Σονγκ Λίλι, επικεφαλής του Δεύτερου Τμήματος εμφανιζόταν σπάνια. Ωστόσο, παρακολουθούσε συχνά το βίντεο που με έλεγχε εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.

Δεν εφάρμοσε τίποτα προσωπικά. Όταν οι «προσωπικοί τιμωροί» με κτυπούσαν, αρκετές φορές φώναξα την υπεύθυνη φρουρό, αλλά έλεγε ότι δεν είχε δει κανέναν να με χτυπά. Τους έδειξα τους μώλωπές μου. Τα μάτια τους άνοιξαν διάπλατα, ωστόσο είπαν ότι δεν είδαν κανέναν μώλωπα. Η Σονγκ Λίλι παραδέχτηκε ότι τα όργανα ελέγχου ακολουθούσαν τις διαταγές της. Οι «προσωπικοί τιμωροί» Νίου Γιουχόνγκ, Τζου Πινγκ, Ρεν Ρονγκφέν και άλλοι με κτυπούσαν και με εξύβριζαν εκ προθέσεως. Κατασκεύαζαν φήμες και έλεγαν ότι είχα μια τάση για αυτό-ακρωτηριασμό και ψύχωση. Μου έδιναν ελάχιστο φαγητό για να φάω, με περιόριζαν στην ικανοποίηση βασικών ανθρώπινων αναγκών και δικαιωμάτων μου συμπεριλαμβανομένης της ανακούφισης στην τουαλέτα. Οι τρόφιμοι τοξικομανείς τολμούσαν να κάνουν οτιδήποτε. Οι υπεύθυνοι εκμεταλλεύονταν την αδύνατη ανθρώπινη φύση τους και την αδύνατη θέλησή τους. Οι ανώτεροι υπάλληλοι μπορούσαν να κάνουν εκείνους τους τροφίμους να πράξουν παντός είδους αγριότητες για να κερδίσουν μείωση της καταδίκης τους.

Η χρήση των τροφίμων σαν όργανα ελέγχου και κακοποίησης των ασκουμένων είναι στην πραγματικότητα, μια προσπάθεια να απελευθερωθούν οι αρχές του στρατοπέδου εργασίας και οι φρουροί από την ευθύνη. Η προσπάθεια τους να μην εμπλακούν σε αυτή την δύσκολη θέση μέσω της χρησιμοποίησης των «προσωπικών φρουρών» ως συστηματικό τρόπο εκδίωξης των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ είναι μια πράξη που ποδοπατά σοβαρά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η παρακολούθηση από τους «προσωπικούς τιμωρούς» είναι μια απάνθρωπη, βασανιστική εμπειρία.

Σημείωση

1. «Αναμόρφωση» Χρήση πλύσης εγκεφάλου και βασανιστηρίων προκειμένου να αναγκαστεί ένας ασκούμενος να απαρνηθεί το Φάλουν Γκονγκ.

2. «Γιουάν» είναι το Κινεζικό νόμισμα, 500 γιουάν είναι ίσα με το μέσο μηνιαίο εισόδημα ενός αστού εργαζομένου στην Κίνα.