Με Ακλόνητη Πίστη στον Δάσκαλο, τα Συμπτώματα της Μαλάριας έφυγαν σε 12 Ώρες

Το επεισόδιο που θέλω να μοιραστώ συνέβει το 2013. Είχα μόλις αφεθεί ελεύθερος από την φυλακή. Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) με είχε παράνομα καταδικάσει, διότι εξασκούσα Φάλουν Ντάφα.

Πήγα να δουλέψω στη Νιγηρία με την σκέψη να διαδώσω τον Φα εκεί.
Μελετούσα τον Φα και έκανα τις ασκήσεις στον ελεύθερο μου χρόνο. Εκτύπωνα επίσης αγγλικά φυλλάδια και τα διένειμα.

Η μαλάρια είναι διαδεδομένη στη Νιγηρία. Όλοι οι Κινέζοι που πάνε εκεί το ξέρουν και φέρνουν ένα φάρμακο που την θεραπεύει. Το φάρμακο αυτό βοηθά πολύ καλά.
Τον Ιούνιο, είχα τα συμπτώματα της μαλάριας. Ένοιωθα λιποθυμία, αναγούλα, και αδυναμία. Πονούσα τόσο πολύ που τριγυρνούσα μέσα στο κρεβάτι. Οι συνάδελφοι μου ήρθαν και μου ζήτησαν να πάρω το φάρμακο.

Τους είπα, “Είμαι ασκούμενος του Φάλουν Ντάφα, και δεν αρρωσταίνω. Σας παρακαλώ μην ανησυχείτε. Αυτά τα συμπτώματα δεν είναι πραγματικά. Είναι δοκιμασία στο μονοπάτι της καλλιέργειάς μου. Σας το εγγυώμαι.”

Είπαν στον διευθυντή μου ότι δεν ήθελα να πάρω φαρμακευτική αγωγή. Ακόμα και ο ίδιος ήρθε και προσπάθησε να με πείσει να πάρω. Παρόλαυτα, του είπα ότι ο Δάσκαλος μου, μου είπε ότι ένας αληθινός ασκούμενος δεν θα αρρωστήσει, ότι ήταν μια δοκιμασία στο μονοπάτι της καλλιέργειας μου. Ο διευθυντής μου δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γι αυτό, και έφυγε.

Πραγματικά υπέφερα. Όμως, άσχετα από το πόσο πονούσα, δεν είχα καμία αμφιβολία για τον Δάσκαλο και τον Ντάφα. Παρακάλεσα ακόμα τον Δάσκαλο να με βοηθήσει. Ήλπιζα ο πόνος να λιγοστέψει, αλλά δεν γινόταν. Κι όμως, η πιο δύσκολη στιγμή είναι και η πιο καθοριστική. Όταν έφτασα στο δυσκολότερο σημείο, είπα στον Δάσκαλο μέσα από την καρδιά μου, “Δάσκαλε, είναι εντάξει αν πεθάνω, αλλά δεν θέλω ο θάνατος μου να εμποδίσει τα αισθανόμενα όντα από το να λάβουν τον Φα.”

Άφησα πραγματικά να φύγει η προσκόλληση μου στη ζωή και ο φόβος του θανάτου. Έδωσα τη ζωή μου στο δάσκαλο. Πίστεψα στον Δάσκαλο. Γύρω στις 7 το απόγευμα ο πόνος άρχισε να υποχωρεί. Μισή ώρα αργότερα, ήμουν καλά. Ολόκληρο το επεισόδιο διήρκησε λιγότερο από 12 ώρες.

Τηλεφώνησα στον διευθυντή μου και του είπα ότι ήμουν καλά. Μου είπε ότι είχε ήδη διευθετήση με κάποιον να με υποχρεώσει να πάρω το φάρμακο εάν δεν ήμουν καλά μέχρι τις 8 το βράδυ.
Μετά από αυτό το επεισόδιο, δεν είχα πια κανένα κάρμα ασθένειας κατά το διάστημα των τεσσάρων χρόνων μου στην Αφρική.

Φωτίστηκα στο ότι, οποτεδήποτε είμαστε σε δοκιμασία, ο τρόπος που σκεφτόμαστε είναι καθοριστικός. Είμαι ανήσυχος ότι δεν θα ξεπεράσω την ασθένεια; Είμαι ανήσυχος ότι αν είμαι άρρωστος θα εμποδίσει τα αισθανόμενα όντα από το να λάβουν τον Φα; Ανησυχώ ότι αυτό θα έχει αρνητική επίδραση στον Ντάφα; Το να μην είμαι εγωϊστής είναι καθοριστικό για να περάσω την δοκιμασία.

Φωτίστηκα επίσης ότι, οποτεδήποτε περνούμε σοβαρό κάρμα ασθένειας ή άλλες δοκιμασίες, ωφείλονται στις δικές μας επίμονες νοοτροπίες ή προσκολλήσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαβάζουμε τον Φα περισσότερο, να καλλιεργούμε τον εσωτερικό μας εαυτό, να μοιραζόμαστε με ειλικρίνεια με τους συνασκούμενους, να βρίσκουμε τις προσκολλήσεις μας και να τις αφίνουμε. Το κλειδί είναι η αναβάθμιση.