Περπατώντας αρκετά χιλιόμετρα κάθε μέρα για τη μελέτη του Φα για πάνω από μια δεκαετία

Ζω σε αγροτική περιοχή. Άρχισα να ασκώ το Φάλουν Ντάφα το 1998, σε μια προσπάθεια να βελτιώσω την υγεία μου. Εκείνη την εποχή, είχα πολλές διαφορετικές ασθένειες, όπως αρθρίτιδα, καρδιακές παθήσεις και σοβαρό πόνο στην πλάτη. Δεν μπορούσα να στρώσω ούτε το κρεβάτι μου κι επίσης δεν μπορούσα να περπατήσω το βράδυ. Αφού μελέτησα τον Φα για τρεις ημέρες, η υγεία μου βελτιώθηκε και μέσα σε ένα μήνα, όλες μου οι ασθένειες εξαφανίστηκαν. Έζησα το όμορφο συναίσθημα του να είσαι υγιής. Ένιωσα ότι η πρακτική ήταν μαγική.

Η ομαδική μελέτη είναι μια μορφή καλλιέργειας που μας άφησε ο Δάσκαλος Λι Χονγκτζί. Εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς. Μπορούμε να μοιραζόμαστε άμεσα τις κατανοήσεις και τις εμπειρίες μας και το σίνσινγκ μας βελτιώνεται γρήγορα.

«Εστιάστε στη μελέτη και την καλλιέργεια»
(«Σταθερή καλλιέργεια», Hong Yin, μετάφραση Β)

Αρκετοί από εμάς μελετούσαμε τον Φα και κάναμε τις ασκήσεις πριν από τις 20 Ιουλίου 1999, αλλά ήμουν η μόνη που απέμεινε μετά την έναρξη της δίωξης. Ήξερα ότι έπρεπε να υπομείνω δυσκολίες, έτσι αποφάσισα να περπατώ περισσότερα από επτά χιλιόμετρα κάθε μέρα, μπρος και πίσω σε μια ομάδα μελέτης του Φα σε μια κοντινή πόλη.

Ο σύζυγος μου ήταν αναστατωμένος μ’ εμένα στην αρχή. Με κατηγορούσε που πήγαινα. Με ρωτούσε: «Θα πεθάνεις αν δεν πας; Χμμ;» Απλά το αγνόησα. Τώρα πλέον έχει γίνει υποστηρικτικός. Το πρωί, φτιάχνει το πρωινό κι έτσι φεύγω γρήγορα αφού τελειώσω. Καθαρίζει τα πάντα. Αυτή η πρακτική δεν αποκτιέται ούτε σε δέκα χιλιάδες χρόνια. Δεν μπορώ να χαλαρώσω στη μελέτη μου του Φα. Πηγαίνω στην ομάδα μελέτης για πάνω από δέκα χρόνια.

Υπήρχαν στιγμές που ήταν αφόρητα καυτό το καλοκαίρι και πολύ ψυχρός ο χειμώνας. Όταν ήμουν κουρασμένη, απήγγειλα το ποίημα του Δασκάλου:

«Ένας Μέγας Φωτισμένος δε φοβάται δεινοπάθειες
Με αδαμάντινη θέληση
Απελευθερωμένος από την προσκόλληση στη ζωή ή στο θάνατο
Προχωράει στο μονοπάτι της Επανόρθωσης του Φα τολμηρά και νηφάλια»
(«Ορθές σκέψεις, ορθές πράξεις», Hong Yin II, μετάφραση Α)

Παρόλο που ήμουν κουρασμένη και υπέφερα πολλές κακουχίες, ένιωσα χαρούμενη, βυθισμένη στον Φα. Ήλιος ή βροχή, τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει. Κατανόησα ότι ο Δάσκαλος ήταν δίπλα μου και με προστάτευε όλη την ώρα.

Παρά τις αποστάσεις που περπάτησα (και όταν έβρεχε, έπρεπε να πάρω παρακάμψεις), δεν αισθάνθηκα κουρασμένη. Όταν με ρώτησαν πού πηγαίνω καθημερινά, είπα στους χωρικούς ότι θα μελετήσω το Φάλουν Γκονγκ. Ήταν έκπληκτοι που δεν αισθάνθηκα κουρασμένη. Είπαν ότι θα φτάσω 100 ετών (τώρα είμαι 78).

Πήγα μια φορά με την κόρη μου να επισκεφθώ ένα φίλο. Παρατήρησε ότι δεν αισθάνθηκε κουρασμένη όταν περπάτησε μαζί μου, ενώ έπρεπε να κάνει μερικά διαλείμματα όταν περπατούσε μόνη της. Αστειεύτηκα ότι την επόμενη φορά να με φωνάξει να πάω μαζί της. Είχα αυτή τη σκέψη: ο Δάσκαλος είπε:
«Έχοντας λάβει τον Φα , είσαι κιόλας αθάνατος»
(«Σωτηρία σε εύρος και πλάτος», Hong Yin, μετάφραση Β)

Πώς θα μπορούσα να κουραστώ έχοντας την προστασία του Δασκάλου;

Ποτέ δε βράχηκα από τη βροχή όλα αυτά τα χρόνια. Μερικές φορές, όταν η βροχή ήταν έτοιμη να πέσει, έλεγα στον Δάσκαλο: «Πρέπει να πάω σπίτι, παρακαλώ, αφήστε τη βροχή να πάει κάπου αλλού. Προς το παρόν, μην αφήσετε να βρέξει στο δρόμο για το σπίτι μου». Μόνο όταν έφτανα στο χωριό και είχα καταφύγιο, άρχιζε η βροχή να πέφτει. Ήταν το ίδιο με τις αμμοθύελλες. Ζητούσα τη βοήθεια του Δασκάλου όταν έφταναν. Ο άνεμος φυσούσε προς άλλη κατεύθυνση. Η οικογένειά μου, μερικές φορές, μου έλεγε να μην πάω, όταν πλησίαζε αμμοθύελλα. Τους έλεγα: «Αυτό δεν είναι τίποτα!» και έφευγα. Μια χρονιά, είχαμε χιονοθύελλα και, παρόλο που, όταν άνοιξα την πόρτα το χιόνι ήταν ένα μέτρο, αυτό δε με σταμάτησε. Τίποτα δε θα μπορούσε να με σταματήσει. Ήμουν η πρώτη που περπατούσα στο δρόμο. Άνοιγα μονοπάτι μέσα στο χιόνι και για τους άλλους ανθρώπους.

Μια μέρα, ήταν αργά όταν έφτασα στις σιδηροδρομικές γραμμές που ήταν στο δάσος. Αισθάνθηκα πολύ ελαφριά καθώς περπατούσα. Ένιωσα ότι έτρεχα, με τον άνεμο να φυσάει κοντά στα αυτιά μου.
Εκτός από την απαγγελία του Φα, στο δρόμο έγραφα στα φώτα: «Το Φάλουν Ντάφα είναι καλό». Κάποιος με είδε κάποτε και απείλησε ότι θα καλέσει την αστυνομία. Είπα ότι δεν ανησυχούσα, γιατί η αστυνομία γνώριζε την αλήθεια. Μιλούσα με τους ανθρώπους για την αλήθεια, όποτε μπορούσα και τους βοηθούσα να παραιτηθούν από το Κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα.

Μια άλλη φορά, ήμουν στα μισά του δρόμου για να προετοιμάσω τα φυλλάδια για να τα διανείμω σε άλλα χωριά, όταν το πόδι μου άρχισε να με πονάει τόσο πολύ που δεν μπορούσα να περπατήσω. Είπα: «Δεν είμαι εγώ αυτή που πονάει. Πρέπει να βοηθήσω τον Δάσκαλο να επανορθώσει τον Φα. Πρέπει να σώσω αισθανόμενα όντα. Δεν μπορείτε να παρεμβαίνετε σ’ εμένα». Μετά από αυτό, ήμουν εντάξει.

Είμαι τόσο ευγνώμων στον μεγαλοπρεπή Δάσκαλό μας και στον μεγάλο Φα, που μου έδωσαν ό,τι έχω. Ανεξάρτητα από το πόσο μακριά είναι ο προορισμός, θα περπατήσω χωρίς να ανησυχώ και θα κάνω τα τρία πράγματα καλά. Είναι μεγάλη τιμή να είμαι ασκούμενη του Ντάφα. Πρέπει να ανταποκριθώ στην ελεήμονα σωτηρία του Δασκάλου και να επιστρέψω στο σπίτι μαζί του.