Η κατανόησή μου καλλιεργώντας τη σιωπή

Πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι ο λόγος που δεν έκανα καλά την καλλιέργεια της σιωπής ήταν ότι ήμουν πάρα πολύ παρορμητικός. Παρόλο που μελετούσα επιμελώς τον Φα, καλλιεργούσα το Φάλουν Ντάφα στην περίπλοκη κοινωνία των καθημερινών ανθρώπων και ήμουν ελάχιστα ικανός να συμπεριφέρομαι σύμφωνα με την Αλήθεια-Καλοσύνη-Ανεκτικότητα. Το μοίρασμά μου με τους συνασκούμενους ήταν απλώς κενή συζήτηση. Όταν δε δίνουμε προσοχή στις σκέψεις μας, πώς να τα πάμε καλά στην καλλιέργεια της σιωπής;

Κατά την ανάγνωση του Φα βρήκα τις ακόλουθες λέξεις γραμμένες από τον Δάσκαλο Λι:
«Η σιωπή που ασκείται στη βουδιστική παράδοση βασίζεται στην ιδέα ότι οτιδήποτε λέει κάποιος υπαγορεύεται από τη συνείδησή του και πίσω από αυτό είναι αναπόφευκτη η πρόθεση. Και είναι πολύ πιθανό ότι είναι μια προσκόλληση στην εργασία όταν η συνείδηση ενός ατόμου τον οδηγεί να σχηματίσει μια σκέψη, να κάνει ένα σχόλιο, να κάνει κάτι ή να χρησιμοποιήσει τις αισθήσεις ή τα άκρα του στον ανθρώπινο κόσμο».

(Διάλεξη 8η, Τζούαν Φάλουν, 2018)

Η καλλιέργεια της σιωπής είναι δύσκολο να γίνει όταν δεν καλλιεργούμαστε πραγματικά

Στην ομαδική μελέτη, ένας ασκούμενος μοιράστηκε την εμπειρία του αφού απελευθερώθηκε από στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας. Είπε πως, όταν κοίταξε μέσα του, βρήκε ότι είχε προβλήματα με την αληθινή καλλιέργεια. Είπε: «Η επανόρθωση του Φα πλησιάζει στο τέλος, και μόλις άρχισα την αληθινή καλλιέργεια. Δίνω προσοχή σε κάθε σκέψη μου και, όποτε συναντώ κάτι, είτε είναι μικρό είτε μεγάλο, πραγματικά εξασκώ αληθινή καλλιέργεια. Ακόμη κι αν πρόκειται μόνο για την αλλαγή μιας αντίληψης, πρέπει να ενισχύσω τις προσπάθειές μου».

Η διαδικασία ξεκινά με την αναγνώριση της ανθρώπινης προσκόλλησης που πρέπει να απορριφθεί. Κατόπιν, πληρώνουμε οδυνηρά το κάρμα και συνεχίζουμε σκληρά με τις προσπάθειες μας, διατηρώντας τις ορθές μας σκέψεις ανά πάσα στιγμή, μέχρι να φτάσουμε στο πρότυπο. Μόνο τότε μπορούμε να την ονομάσουμε αληθινή καλλιέργεια. Μόλις βελτιωθεί ο χαρακτήρας μας, οι προσκολλήσεις μειώνονται και ο νους είναι ήρεμος. Έτσι, το να καλλιεργείς τη σιωπή δεν είναι τόσο δύσκολο.

Καλλιεργώντας τους εαυτούς μας κι όχι άλλους

Διάβασα αρκετές διαλέξεις του Φα κατά τη διάρκεια της πρώιμης καλλιέργειάς μου, αλλά δεν ήξερα πώς να καλλιεργώ τον εαυτό μου με έναν σωστό τρόπο. Δεν ήξερα πώς να κοιτάζω μέσα μου. Ως εκ τούτου, σταδιακά, χρησιμοποιούσα τον Φα για να μετράω άλλους αντί για τον εαυτό μου, και είχα ισχυρές απόψεις για το πώς αυτό κι εκείνο δεν ήταν σύμφωνα με τον Φα, ποιες ήταν οι προσκολλήσεις και ούτω καθ’ εξής. Μιλούσα με ισχυρές ιδέες για τον εαυτό μου.

Έχω δυο θείες που είναι επίσης ασκούμενες. Η πιο μεγάλη ήταν απασχολημένη με το εγγόνι της και ως εκ τούτου, η κατάσταση της καλλιέργειάς της δεν ήταν καλή. Η πιο νεαρή θεία ανησύχησε και είπε ότι πρέπει να τη βοηθήσουμε. Συμφώνησα να το κάνω αυτό, όμως όταν έφτασε η μεγαλύτερη θεία, παρέμεινε μόνο για πέντε λεπτά. Νιώσαμε άσχημα που δεν μπορέσαμε να συζητήσουμε τις ανησυχίες μας μαζί της.

Την επόμενη ημέρα, η νεαρή θεία ήρθε με λαρυγγίτιδα και δεν μπορούσε να μιλήσει. Ήμουν μπερδεμένος. Δεν υπήρξε τίποτα κακό με τις προθέσεις μας την προηγούμενη μέρα. Σκέφτηκα και ξανασκέφτηκα. Τέλος, η νεαρή θεία συνειδητοποίησε ότι ήταν η δική της προσκόλληση να κρίνει τους άλλους σύμφωνα με τον Φα. Η μεγαλύτερη θεία ήταν σαν καθρέφτης για μένα και για τη νεότερη θεία. Μετά από αυτή τη συνειδητοποίησή μας, γρήγορα ανένηψε και η λαρυγγίτιδα έφυγε.

Λίγες μέρες αργότερα, η μεγαλύτερη θεία ήρθε στο σπίτι μου. Αυτή τη φορά, αντί να χρησιμοποιήσω τον Φα για να τη βοηθήσω να αναλύσει την κατάσταση και να της πω να κάνει αυτό κι εκείνο, άκουγα μόνο ήσυχα. Άρπαξα την ευκαιρία να εξετάσω τον εαυτό μου. Ακούγοντας προσεκτικά, είδα πολλές από τις αδυναμίες μου που ποτέ δε γνώριζα. Όταν συνάντησα ξανά τη μεγαλύτερη θεία, είπε ότι είχε κάνει μια σημαντική ανακάλυψη και ότι ήταν σε θέση να συνεχίσει να διευκρινίζει την αλήθεια. Ήμουν χαρούμενος για αυτήν.

Πράγματι, ο Ντάφα είναι πολύ μαγικός. Ο Δάσκαλος χρησιμοποίησε το παράδειγμα που βίωσε η μεγαλύτερη θεία για να βοηθήσει εμένα και τη νέα θεία και να δω τις αδυναμίες μου. Καταλαβαίνω τώρα ότι όταν έχω συγκρούσεις με ανθρώπους ή ό,τι συναντώ, ακούω ή βλέπω, όλα αυτά είναι ευκαιρίες για μένα να κοιτάξω μέσα μου και να βελτιωθώ. Έμαθα ότι δε χρησιμοποιούμε τον Φα για να μετρήσουμε τους άλλους και ότι δε χρησιμοποιούμε τις δικές μας αντιλήψεις για να κρίνουμε τους άλλους. Το πιο σημαντικό, δεν επιβάλλουμε τις κατανοήσεις μας στους άλλους.

Μιλώντας για τη φώτιση πάνω στην προσκόλληση της επίδειξης

Καθώς η καλλιέργειά μου βελτιώθηκε, δεν έδινα πλέον προσοχή σε ό,τι λάθος έκαναν οι άλλοι, ούτε έκανα τυχαία σχόλια γι’ αυτούς. Πήρα κάθε ευκαιρία να κοιτάξω μέσα μου για να δω πώς θα μπορούσα να βελτιωθώ. Ένιωθα ότι υπήρχαν υποδείξεις από το Δάσκαλο κάθε μέρα και πράγματα που χρειαζόταν να καλλιεργήσω και να διώξω μακριά. Κάθε ένα θέμα που αντιμετώπιζα περιείχε στοιχεία που έπρεπε να προσέξω. Μπορούσα να δω ότι έκανα μεγάλες αλλαγές. Όταν με τους ασκούμενους μοιραζόμασταν, μίλησα για την πρόοδο που κάνεις όταν κοιτάς μέσα σου. Έχω ασκήσει καλλιέργεια όλα αυτά τα χρόνια, αλλά φάνηκε ότι μόλις τώρα κατάφερα να μάθω πώς να το κάνω αυτό. Μετά από μια χρονική περίοδο, συνειδητοποίησα ότι το να μιλώ μόνο για τον εαυτό μου και να αποφεύγω να μιλάω για τους άλλους ήταν κι αυτό μια προσκόλληση. Δηλαδή, ήταν η νοοτροπία της επίδειξης.

Κάποτε, παρέδωσα κάτι σε μια ασκούμενη και με κάλεσε να μείνω λίγο παραπάνω προκειμένου να μοιραστούμε. Μέσα από τη συζήτησή μας, βρήκα ότι ήταν αρκετά ξεκάθαρη. Ανάμεσα στα πράγματα για τα οποία μίλησε, αναφέρθηκε στις δοκιμασίες που είχε με τον σύζυγό της, και μίλησε με έναν συναισθηματικό τόνο. Έκανα προσπάθεια να μην πω κάποια σχόλια. Τότε μίλησα για την πρόσφατη εμπειρία και κατανόησή μου, και δεν είχα σχόλια για τους άλλους.

Όταν ήμουν έτοιμος να φύγω, με κάποιο τρόπο δεν μπορούσε να ξεκλειδώσει την πόρτα. Προσπάθησε ν’ ανοίξει με ένα κλειδί, αλλά και πάλι δε λειτούργησε. Σκέφτηκα: «Αυτό δεν είναι σύμπτωση. Ίσως δεν έπρεπε να μείνω τόσο πολύ. Δεν έπραξα καλά σήμερα». Όσο σκεφτόμουν όλα αυτά, άρπαξα το πόμολο και η πόρτα άνοιξε! Ήξερα ότι αυτό ήταν μια υπόδειξη από τον Δάσκαλο. Θα έπρεπε να προσέχω την ομιλία μου, και μίλησα πάρα πολύ. Αφού έφτασα σπίτι, ένιωσα λίγο ζαλισμένος. Μου χρειάστηκαν αρκετές ημέρες μέχρι να επαναφέρω τον εαυτό μου. Ήξερα ότι θα έπρεπε να καλλιεργώ την ομιλία μου, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήξερα με ποιον τρόπο.

Μετά, μιλώντας με έναν άλλον ασκούμενο για τη δοκιμασία μου, μου είπε: «Κοιτάζεις μέσα σου αρκετά, αυτό σημαίνει ότι ο Δάσκαλος σε φροντίζει. Αλλά όχι εμένα. Δεν ένιωσα τίποτα. Ίσως δεν έχω κάνει τα πράγματα καλά και ο Δάσκαλος δε με φροντίζει». Συγκλονίστηκα που τα άκουσα αυτά. Τι ήταν αυτό στη συζήτηση που τον ώθησε να σκεφτεί με αυτό τον τρόπο; Αργότερα, όταν άνοιξα το Τζούαν Φάλουν, πήγα στο σημείο όπου μιλά για την επίδειξη.

Ο Δάσκαλος είπε:
«Εξαιτίας του γεγονότος ότι ασκούν καλλιέργεια μεταξύ καθημερινών ανθρώπων, πολλοί ασκούμενοί μας δεν μπορούν να παρατήσουν πολλές από τις προσκολλήσεις τους. Πολλές από αυτές τις προσκολλήσεις τούς έχουν γίνει δεύτερη φύση. Ακόμη και οι ίδιοι δεν μπορούν να τις αντιληφθούν. Η επίδειξη μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε περίσταση. Μπορεί να εμφανιστεί σε κάποιον ακόμα κι όταν κάνει καλή πράξη».

(Τζούαν Φάλουν)

Άρχισα να καταλαβαίνω ότι όταν μοιραζόμαστε τις εμπειρίες της καλλιέργειας, μπορούμε να μιλήσουμε για αυτό πάνω στο οποίο έχουμε φωτιστεί, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να δίνουμε προσοχή σε αυτά που λέμε και να τηρούμε αυτοσυγκράτηση. Ο καθένας μας είναι σ’ ένα διαφορετικό επίπεδο και έχει διαφορετική κατανόηση καλλιέργειας. Θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε το ίδιο πρόβλημα, αλλά να κατανοήσουμε τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο και συνεπώς να έχουμε διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης των ζητημάτων. Όταν μιλάμε πάρα πολύ για τις κατανοήσεις μας, μπορούμε εύκολα να πέσουμε στην κατάσταση της επίδειξης. Επιπλέον, θα μπορούσαμε να παρέμβουμε στις διαφορετικές κατανοήσεις των ασκούμενων και ακόμα και να προκαλέσουμε και ζήλια.

Μην κάνετε πράγματα με πρόθεση

Στο παρελθόν, βοήθησα συχνά τους ασκούμενους να οργανώσουν άρθρα γραμμένα για να γιορτάσουν την Ημέρα του Φάλουν Ντάφα. Η υποβολή τέτοιων άρθρων-μοιρασμάτων ένιωσα ότι με βοηθούσε στην Επανόρθωση του Φα. Είχα την παρόρμηση να γράψω κι εγώ ένα μοίρασμα δικό μου. Την επόμενη ημέρα, διαπίστωσα ότι το πληκτρολόγιό μου ήταν σπασμένο. Σκέφτηκα: «Συμβαίνει αυτό για να με εμποδίσει να πληκτρολογώ; Είναι λάθος να μοιραζόμαστε αυτά που σκοπεύουμε να γράψουμε;» Ήμουν μπερδεμένος.

Αρκετά ημέρες αργότερα, όταν συναντήθηκα με κάποιον άλλον ασκούμενο, μου έδωσε με ευχαρίστηση αρκετά άρθρα που μοιράζονταν. Είπε ότι μίλησε με μερικούς ασκούμενους, και όλοι ήταν πρόθυμοι να συμμετάσχουν. Έτσι, κατέληξαν να γράψουν τα χαρτιά για να προλάβουν την Επανόρθωση του Φα όπως πρότεινα. Όταν έφτασε η ημερομηνία λήξης της προθεσμίας για την υποβολή των μοιρασμάτων, λάβαμε και οργανώσαμε δεκάδες.

Υπήρχαν ορισμένα πολύ καλά. Αλλά τουλάχιστον τα μισά από αυτά τα μοιράσματα δεν είχαν πραγματικό περιεχόμενο. Απλώς μιλούσαν για την εκτίμησή τους προς τον Δάσκαλο και δεν ήταν αυτό που αναζητούσε το Minghui. Αν και δεν τα υποβάλαμε, δεν μπορούσα να σκεφτώ γιατί συνέβη αυτό. Τι έκανα λάθος; Ξαφνικά, το ποίημα του Δάσκαλου ήρθε στο μυαλό μου:
«Έμφαση στις αγαθοεργίες είναι ακόμα πράξη.

Απομάκρυνση προσκολλήσεων είναι πραγματική απραξία.»

(«Απραξία», Χονγκ Γιν)

Είδα ότι η επιθυμία μου να γράψω ένα μοίρασμα ήταν με πρόθεση. Ήθελα να το κάνω γιατί φοβόμουν ότι δε θα προλάβαινα την Επανόρθωση του Φα. Αυτό είναι μια προσκόλληση, και ήταν η άποψή μου. Όταν μοιράστηκα με άλλους, αυτές οι προθέσεις παρουσιάστηκαν εμφανώς και επηρέασαν και άλλους, ειδικά εκείνους που δεν είδαν οι ίδιοι την ανακοίνωση του Minghui, αλλά ενημερώθηκαν από εμάς. Όλοι έλαβαν μέρος, επειδή κανείς δεν ήθελε να μείνει έξω από την Επανόρθωση του Φα. Αυτό, σχεδόν έγινε μια παρέμβαση. Ήταν ένα μεγάλο μάθημα.

Ο Δάσκαλος είπε:
« Η όλη διαδικασία της καλλιέργειας για έναν καλλιεργητή είναι μια διαρκής παραίτηση από τις ανθρώπινες προσκολλήσεις.»
(Τζούαν Φάλουν)
«Το επίπεδο του γκονγκ είναι μια απόλυτη αλήθεια.»
(Τζούαν Φάλουν)

Αν δεν καλλιεργήσουμε τον χαρακτήρα μας, ό,τι κάνουμε με πρόθεση δε θα μας βοηθήσει να βελτιωθούμε. Για παράδειγμα, στο παρελθόν υπήρχαν ασκούμενοι που αισθάνονταν ότι έπρεπε να συμμετάσχουν στη μήνυση κατά του πρώην δικτάτορα Τζιανγκ Τζεμίν. Αν δεν το έκαναν πίστευαν ότι δε θα τελείωνε. Υπήρχαν επίσης κι εκείνοι που πίστευαν ότι με τη διάσωση περισσότερων αισθανόμενων όντων θα συσσώρευαν περισσότερη αρετή. Αυτό μου θυμίζει ένα ποίημα που ο Δάσκαλος έγραψε:

«Πόσο απασχολημένοι με λατρείες, χτίσματα ναών
Δίχως να γνωρίζουν ότι οι πράξεις τους είναι για το τίποτα
Χαμένοι σε αποβλακωτική αυταπάτη
Μάταια ονειρεύονται τον δρόμο
Για τον Δυτικό παράδεισο
Ψηλαφώντας στα τυφλά, υπνοβατώντας
Σκάβοντας την αντανάκλαση φεγγαριού στο νερό.»
(«Πράξη με πρόθεση», Χονγκ Γιν)

Τι έμαθα

Καταλαβαίνω τώρα ότι όλοι οι μαθητές του Ντάφα φροντίζονται από τα Σώματα του Νόμου του Δάσκαλου. Είμαστε μαθητές της Επανόρθωσης του Φα. Πρέπει να κάνουμε τα τρία πράγματα που ζητούνται από τους ασκούμενους καθημερινά, να κοιτάζουμε μέσα μας και να κάνουμε τα πράγματα σύμφωνα με τη φυσική τους πορεία., χωρίς πρόθεση. Όταν μοιραζόμαστε με άλλους, αν αναμειγνύουμε με τις ανθρώπινες προσκολλήσεις και τις δικές μας ιδέες, και αφήνουμε τις επιθυμίες μας μας να τρέχουν, ασταθείς, και να κάνουν πράγματα κατά βούληση, τότε οδηγούμαστε από επιδιώξεις.

Οι μαθητές του Ντάφα πρέπει να πάρουν τον Φα ως Δάσκαλο. Έχουμε την ομαδική μελέτη του Φα, και η καλλιέργεια που μοιραζόμαστε μετά είναι πράγματι απαραίτητη. Ταυτόχρονα, η ανταλλαγή αυτή είναι σοβαρή, και πρέπει να δίνουμε προσοχή σε αυτό που λέμε. Όταν δε δίνουμε προσοχή, δημιουργούμε παρεμβάσεις στους άλλους και στην ικανότητά τους να καλλιεργηθούν επιμελώς.