Το Κομποσκοίνι του Βούδα

Το κομποσκοίνι του Βούδα φυλασσόταν σε έναν ναό πάνω στην απότομη πλαγιά ενός γκρεμού. Υπήρχε μόνο ένα επικίνδυνο μικρό μονοπάτι κάτω από το διάκενο του βράχου για τους μοναχούς του ναού, για να πάνε στο κοντινό χωριό για προμήθειες, και οι άνθρωποι που δεν ήταν μοναχοί δεν μπορούσαν να μπουν στον ναό.

Το γεγονός ότι το κομποσκοίνι φυλασσόταν ευλαβικά σε ένα ναό κτισμένο πάνω σε απότομο γκρεμό, αντανακλούσε το πόσο πολύτιμο ήταν και τις προφυλάξεις που ελήφθησαν για να το διατηρήσουν ασφαλές.

Ένας ανώτερος δάσκαλος που καλλιεργούσε τον εαυτό του μαζί με μερικούς νέους μοναχούς ζούσε στο ναό. Όλοι αυτοί οι μοναχοί περίμεναν να ολοκληρώσουν την καλλιέργειά τους σε αυτό το ειρηνικό μοναστικό περιβάλλον πολύ σύντομα. Καλλιεργούσαν τον εαυτό τους με αφοσίωση και ζήλο. Αλλά μια μέρα, ο δάσκαλος, τους είπε ότι το κομποσκοίνι του Βούδα είχε κλαπεί.

Κανείς από τους μοναχούς δεν μπορούσε να το πιστέψει, αφού όλοι με τη σειρά ο ένας μετά τον άλλον φυλούσαν το μονοπάτι και την μοναδική είσοδο στο ναό όλο το 24ωρο. Ήταν αδύνατο για τους ξένους να μπουν στον ναό. Η εξαφάνιση του κομποσκοινιού του Βούδα προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στους μοναχούς, καθώς όλοι τους έγιναν ύποπτοι.

Ο ανώτερος δάσκαλος είπε στους μοναχούς ότι δεν τον ανησυχούσε πολύ και ότι όσο ο άνθρωπος που έκλεψε το κομποσκοίνι παραδεχόταν το σφάλμα του και φρόντιζε το κομποσκοίνι, θα το έδινε σε αυτόν. Ο δάσκαλος τους έδωσε επτά ημέρες για προβληματισμό.

Οι μοναχοί είχαν πολύ καλή σχέση μεταξύ τους, αλλά κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών, η ατμόσφαιρα σταδιακά έγινε πιο τεταμένη. Μέχρι την έβδομη ημέρα, κανείς δεν ομολόγησε την κλοπή.

Μετά την παρέλευση της έβδομης ημέρας, ο ανώτερος δάσκαλος είπε: "Είμαι στην ευχάριστη θέση να διαπιστώσω ότι όλοι πιστεύετε ότι είστε αθώοι. Έχετε καλλιεργηθεί τόσο καλά ώστε ακόμα και η εξαφάνιση του κομποσκοινιού του Βούδα δεν σας επηρέασε. Έτσι ολοκληρώσατε την καλλιέργειά σας και μπορείτε να φύγετε από εδώ αύριο το πρωί. "

Για να αποδείξουν περαιτέρω την αθωότητά τους, οι μοναχοί μάζεψαν τα υπάρχοντά τους το επόμενο πρωί και κατέβηκαν στο μονοπάτι για να εγκαταλείψουν τον ναό. Όλοι, εκτός από έναν τυφλό μοναχό, που έψαλλε βουδιστικές γραφές μπροστά στο άγαλμα του Βούδα. Οι άλλοι μοναχοί το είδαν αυτό και ένιωσαν ανακουφισμένοι, γιατί σήμαινε ότι κάποιος τελικά παραδέχτηκε ότι είχε κλέψει το κομποσκοίνι του Βούδα.

Αφού αποχαιρετούσε τους άλλους μοναχούς, ο ανώτερος δάσκαλος στράφηκε στον τυφλό μοναχό και ρώτησε: "Γιατί δεν φεύγεις; Πήρες το κομποσκοίνι; "Ο τυφλός μοναχός απάντησε:" Όχι, δεν το πήρα".
"Λες ότι δεν πήρες το κομποσκοίνι, γιατί μένεις εδώ για να αναλάβεις όλη την ευθύνη και άφησες τους άλλους να πιστεύουν ότι πήρες το κομποσκοίνι;"

Ο τυφλός μοναχός απάντησε: «Τις τελευταίες επτά ημέρες, η υποψία που ένιωθε ο ένας προς τον άλλον είχε τεράστιο αντίκτυπο σε όλους μας. Όχι μόνο με έβλαψε, αλλά έβλαψε και τους άλλους. Χρειαζόμασταν κάποιον να φέρει την ευθύνη, ώστε να νιώσουμε άνετα. "

Μόλις το άκουσε αυτό, ο ανώτερος μοναχός πήρε το θρυλικό κομποσκοίνι από τη ρόμπα του και το έβαλε γύρω από το λαιμό του τυφλού μοναχού, λέγοντας: «Το κομποσκοίνι του Βούδα είναι ακόμα εδώ και εσύ είσαι ο μόνος που έμαθες να φέρεις την ευθύνη».

Πηγή: http://www.visiontimes.com/2017/09/13/the-buddhas-bead-chain.html