Το Κορίτσι Δράκοντας

" Χορεύοντας στο νερό, πόσο ελαφρά είναι τα χορευτικά βήματα, λεπτά και γεμάτα χάρη, η χορεύτρια μοιάζει να πετάει." Αυτό το ποίημα περιγράφει τον ελαφρύ και κομψό χορό της Σιέ Αμάν, μιας χορεύτριας στη Δυναστεία Τανγκ.

Σύμφωνα με το «Περιπλανήσεις του πράσινου νεοσσού» του Γουάνγκ Τζούο και το «Μη εξουσιοδοτημένη βιογραφία της Γιανγκ Τάι Τζεν» στη Δυναστεία Τανγκ, υπάρχει μια όμορφη ιστορία που συνδέεται με την μελωδία του Χορού (Λινγκ Μπο Τσού). Όταν ο αυτοκράτορας Σουάν Ζονγκ και η αγαπημένη του παλλακίδα Γιάνγκ Γιούν Χουάν ήταν στην ανατολική πρωτεύουσα Λουόγιανγκ, ο αυτοκράτορας είδε ένα όνειρο: μια όμορφη γυναίκα που είχε έναν ψηλό κότσο και φορούσε μια εσθήτα με χαλαρά μανίκια πήγε στην κρεβατοκάμαρα και υποκλίθηκε: «Είμαι το κορίτσι δράκοντας στη λίμνη του Λινγκ Μπο και έχω την τιμή της φύλαξης του παλατιού του δράκου. Δεδομένου ότι ο αυτοκράτορας είναι ικανός στη μουσική, θα μπορούσατε παρακαλώ να χαρίσετε μια σύνθεση στην οικογένεια των δράκων μας;» Έτσι ο αυτοκράτορας συνέθεσε την μελωδία του χορού στο νερό με τη Χου Τσιν. Όταν ξύπνησε, ήταν ακόμα ικανός να θυμηθεί την μελωδία και έπαιξε τη μουσική με τους αυτοκρατορικούς μουσικούς. Ενώ έπαιζαν τη μουσική κοντά στη λίμνη του Λινγκ Μπο, κύματα υψώθηκαν και μια νεράιδα υψώθηκε από το νερό. Ήταν το πρόσωπο το οποίο ο αυτοκράτορας είχε ονειρευτεί. Ο αυτοκράτορας αποφάσισε τότε να χτιστεί ένας ναός κοντά στη λίμνη και να γίνεται λατρεία εκεί κάθε χρόνο.

Στο «Μη εξουσιοδοτημένη βιογραφία της Γιανγκ Τάι Τζεν», γράφει ότι ο αυτοκράτορας Σουάν Ζονγκ κάποτε είχε μια παράσταση στο μικρό παλάτι Τσινγκγιουάν και ζήτησ από την Σιέ Αμάν να χορέψει την μελωδία του χορού στο νερό. Ο βασιλιάς Νινγκ (ο μεγαλύτερος αδελφός του Σουάν Ζονγκ) έπαιξε το όργανο που αποκαλείται ντι. Ο αυτοκράτορας έπαιξε το τύμπανο από δέρμα προβάτου και η Γιανγκ έπαιξε τη πίπα. Ο αυτοκρατορικός μουσικός Μα Σαν Τσι χτύπησε το φανγκσιάνγκ, ο Λι Γκουί Νιάν έπαιξε το μπίλι , ο Τζανγκ Γιέ Χού έπαιξε το κονγκχού και ο Χουάι Τζι έπαιξε τις καστανιέτες. Με τη μουσική που παιζόταν από αυτούς τους ανώτερους μουσικούς, η Σιέ Αμάν χόρεψε απαλά με ελαφρά βήματα που ήταν τόσο ελαφρά όσο ένα σύννεφο που επιπλέει στον ουρανό, ή τόσο γρήγορα όπως μιας λιβελλούλης που παίζει στο νερό, θυμίζοντας με τρόπο εκπληκτικό την νεραϊδίσια χάρη του κοριτσιού δράκου. Όλοι έμειναν κατάπληκτοι από το χορό της. Η Γιανγκ έδωσε ακόμη και το χρυσό βραχιόλι της ως δώρο στην Αμάν για τη σπουδαία εκτέλεσή της, το οποίο βεβαίωσε το πόσο ταλαντούχα ήταν η Αμάν, καθώς και η Γιανγκ Γουνχουάν ήταν η ίδια πολύ ταλαντούχα χορεύτρια.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου Κάιτσενγκ του αυτοκρατόρα Λι Ανγκ στη δυναστεία Τανγκ, ο ποιητής Τζενγκ Γιού ερευνούσε τις ιστορίες για το τι είχε συμβεί στο αυτοκρατορικό παλάτι. Έγραψε ένα ποίημα λέγοντας: «Ώριμη και χαριτωμένη είναι η φωνή της Γινγκ Νιάνγκ, ελαφριά και θαυμάσια η κίνηση της χορεύτριας Μάνερ.» Επίσης σημείωσε ότι η Γιν Νιάνγκ και η Μάνερ(Σιέ Αμάν) ήταν οι πιο διάσημες ηθοποιοί μεταξύ των γιών του κήπου των αχλαδιών.