Ιστορίες από την Αρχαία Κίνα: Ένα μέρος ειδυλλιακής ομορφιάς

Ο Τάο Γουάν Μινγκ ήταν ένας μεγάλος συγγραφέας της δυναστείας Τζιν στην αρχαία Κίνα. Μια φορά έγραψε ένα διάσημο άρθρο για «ένα μέρος ειδυλλιακής ομορφιάς», που περιέγραφε έναν παράδεισο ανθών ροδάκινου: Ένας ψαράς ζούσε στην περιοχή Γου Λιν της Γουχάν. Μια ημέρα, κωπηλατούσε μια βάρκα κατά μήκος ενός ποταμού. Η βάρκα όλο και επέπλεε. Δεν ήξερε πόσο μακριά και πόση ώρα επέπλεε, μέχρι που ξαφνικά, βρέθηκε μέσα σε έναν παράδεισο γεμάτο από άνθη ροδάκινων. Υπήρχαν λιβάδια και στις δύο όχθες του ποταμού.

Ο ψαράς εντυπωσιάστηκε από το τοπίο και αναρωτιόταν πώς και μέχρι τώρα δεν είχε βρεθεί ποτέ εκεί. Συνέχισε να κωπηλατεί τη βάρκα και ένα βουνό εμφανίστηκε μπροστά του. Υπήρχε μια σπηλιά στη μέση του βουνού, μέσα στην οποία σύρθηκε. Ήταν σκοτεινά και στενά στη σπηλιά αλλά συνέχισε να σέρνεται προς τα μέσα. Λίγο μετά, η σπηλιά έγινε ξαφνικά ευρεία και ευρύχωρη. Στο τέλος εντυπωσιάστηκε όταν είδε μια πεδιάδα που ήταν τόσο όμορφη όσο ένας παράδεισος.

Υπήρχαν σπίτια κατά μήκος των δρόμων. Στους πλούσιους αγρούς μεγάλωναν 11 είδη διάφορων σπάρτων. Πολλοί άνθρωποι πηγαινοέρχονταν στους δρόμους και τα παιδιά έπαιζαν στα χωράφια. Οι άνθρωποι έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν τον ψαρά. Του υπέβαλαν τα σέβη τους και τον φρόντισαν. Του είπαν ότι οι πρόγονοί τους ήταν οι πολίτες που είχαν πάει εκεί να δραπετεύσουν από την πολεμική αναταραχή κατά τη διάρκεια της δυναστείας Τσιν. Από τότε, από τη μια γενεά στην άλλη, ζούσαν σε αυτή την ειρηνική γη που ήταν απομονωμένoι από τον εξωτερικό κόσμο.

Πριν φύγει ο ψαράς, υποσχέθηκε στους ανθρώπους ότι δεν θα έλεγε σε κανέναν για το μέρος αυτό και θα το κρατούσε μυστικό. Ωστόσο, όταν επέστρεψε, δεν κράτησε την υπόσχεσή του αλλά αντ' αυτού ανέφερε την περιπέτειά του στον προϊστάμενο της νομαρχίας υπεύθυνο της τοπικής περιοχής. Ο προϊστάμενος έστειλε τους άντρες του για να ψάξουν για τον παράδεισο με τον ψαρά. Δεν μπορούσαν να τον βρουν επειδή ο ψαράς δεν μπορούσε πλέον να θυμηθεί τη θέση του.

Οι πιο πρόσφατες γενεές διεύρυναν την έννοια του «μέρος ειδυλλιακής ομορφιάς» σε έναν ιδιωματισμό που σημαίνει «καταφύγιο μακριά από τον κόσμο». Αναφέρεται σε ένα μέρος που είναι απομονωμένο από τον κόσμο και μοιάζει με έναν γήινο παράδεισο. Οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν εκεί στην απομόνωση χωρίς παρεμπόδισει ή επιρροή από τα εγκόσμια ζητήματα.