Η σοφία του Δασκάλου Kuang

Ο Δάσκαλος Kuang (572-532 π.Χ) ήταν ένας γνωστός μουσικός στην Κίνα· Υπηρέτησε επίσης ως υπουργός όταν οι αυτοκράτορες Jindao και Jinping ήταν στην εξουσία. Έγινε γνωστός για τη σοφία του «Δασκάλου Kuang”. Ήταν πολιτικός ακτιβιστής και λόγιος. Οι σύγχρονοι τον αναφέρουν ως «ευρέως έμπειρο άνθρωπο». Ο Δάσκαλος Kuang αν και ήταν τυφλός εκ γενετής πετύχαινε σε ότι έκανε. Έτσι, αποκαλούσε τον εαυτό του ως ο ''τυφλό αυλικό''.

Σύμφωνα με το μύθο, το ταλέντο του στο τύμπανο και στο qin (ένα αρχαίο έγχορδο όργανο που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα) ήταν ασύγκριτο. Οι σύγχρονοι του Kuang είπαν ότι το ταλέντο του είχε φτάσει το πιο υψηλό επίπεδο που γνώρισε ποτέ ο άνθρωπος. Μπορούσε επίσης να χρησιμοποιήσει το qin για να εκφράσει ήχους της φύσης, όπως το κελάηδισμα του πουλιού. Επιπρόσθετα ήταν γνωστός για τα παραδοσιακά τραγούδια όλης την χώρα.

Ο Kuang ήταν κυβερνητικός αξιωματούχος σχετικός με τη μουσική. Πίστευε ότι ένας από τους σκοπούς της μουσικής ήταν να διαδώσει ηθικές αρχές μέσω παραδοσιακών τραγουδιών. Αυτά τα τραγούδια έφταναν σε κάθε γωνιά της χώρας. Σκέφτηκε ότι με το να τραγούδα αυτά τα τραγούδια με ποιήματα και να τα συνδυάζει με τελετουργικά, θα ήταν δυνατό να εξευγενίσει πολλούς ανθρώπους. Η κατανόηση του στη μουσική ενέπνευσε επίσης μεθόδους διακυβέρνησης της χώρας. Κάποια ημέρα ο αυτοκράτορας Jinping ένοιωσε λύπηση για τον Kuang επειδή ήταν τυφλός. Ο Kuang απάντησε; Υπάρχουν 5 είδη τύφλωσης:

Ο αυτοκράτορας δεν μπορεί να δει ότι ένας από τους αξιωματούχους του δωροδοκείται.
Ο αυτοκράτορας διορίζει λάθος άνθρωπο για τις δουλειές του.
Ο αυτοκράτορας δεν ξεχωρίζει τους ικανούς από τους ανίκανους αξιωματούχους.
Ο αυτοκράτορας θέλει να χρησιμοποιεί μόνο τη δύναμη.
Ο αυτοκράτορας δεν ξέρει πως ζουν οι κάτοικοι.

Όταν ένας τύραννος αυτοκράτορας εκθρονίστηκε από τους υπηκόους του, ο αυτοκράτορας Jindao πίστευε ότι οι υπήκοοι του βασιλιά το παράκαναν. Ο Kuang πίστευε ότι θεμέλιο μιας χώρας ήταν ο λαός της. Η δουλειά του βασιλιά ήταν να βλέπει αν οι υπήκοοι συμπεριφέρονταν σωστά. Δεν ήταν πάνω από το κοινό και θα έπρεπε να ζει με ηθικές αρχές. Αν αποτύγχανε σε αυτά θα πήγαινε ενάντια στη φύση.

Έτσι ο βασιλιάς απογοήτευσε το κοινό, δεν φρόντιζε την την κυβέρνηση και θα έπρεπε να αντικατασταθεί. Ο αυτοκράτορας Jindao θαύμασε τις απόψεις του Kuang και τον ρώτησε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να κυβερνά κάποιος. Ο Kuang απήντησε: «Διατηρώντας την καλοσύνη και την ορθότητα».

Στην πολιτική ο Kuang συνηγορούσε υπέρ μιας διαφανούς κυβέρνησης, υποδεικνύοντας ότι η ηθική και ο νόμος είναι εξίσου σημαντικά. Ο αυτοκράτορας θα πρέπει να αφήνει τα γεγονότα να ξεδιπλώνονται με φυσικό τρόπο, να προωθεί την καθολική αγάπη, και να χρησιμοποιεί μια κατηγορία νόμων για να διαφυλάττει το κυβερνόν σύστημα. Χωρίς νόμους το κοινό και οι αξιωματούχοι θα είναι χωρίς καθοδήγηση. Στην επιλογή προσωπικού ο Kuang είπε ότι μόνο στους ηθικούς και ταλαντούχους ανθρώπους θα έπρεπε να δίνεται εθνική ευθύνη. Ο Kuang επίσης είπε «Όταν ένας έντιμος αξιωματούχους εκδιώκεται και δίνεται ευθύνη σε έναν αναξιόπιστο, τότε θα ακολουθήσει χάος. Μια παρόμοια κατάσταση θα συμβεί αν μια υψηλή κυβερνητική θέση δοθεί σε ένα ανίκανο άτομο».

Αναφορικά με την οικονομία, ο Kuang πίστευε ότι το κοινό θα πρέπει να ευημερεί για να είναι η κοινωνία ειρηνική. Οι αξιωματούχοι θα πρέπει να είναι οικείοι με την πραγματικότητα της ζωής των κατοίκων για να διασφαλίσουν ότι κανένας δεν κακομεταχειρίζεται.

Για τον αρχηγό του έθνους, πρότεινε, «να μην μένει καλυμμένος στην μετριότητα. Να μην επιτρέπει στους ανθρώπους να τον σταματούν από το να προχώρα μπροστά». «Ένας αρχηγός θα πρέπει να έχει διορατικότητα και ανεξάρτητες απόψεις».

Πίστευε ότι αυτά τα χαρακτηριστικά χρειάζονταν για να καθοδηγούν ένα έθνος και για να ευημερήσει. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας των αυτοκρατόρων Jindao και Jinping το έθνος ευημέρησε εξαιτίας των συμβούλων του Kuang. Ο Kuang ακολούθησε τον αυτοκράτορα Jinping στη μάχη πολλές φορές και πήγε σε διπλωματική αποστολή στη δυναστεία Chou.

Εκείνη την εποχή η χώρα της Κίνας ήταν μια μεγάλη δύναμη και ο αυτοκράτορας Qi συμβουλευόταν τον Kuang για το πώς θα κυβερνήσει την χώρα. Σε αυτή την ερώτηση απαντούσε, «ένας αυτοκράτορας θα πρέπει να φέρνει ευημερία στο λαό του».

Ο Kuang είχε ένθερμη διάθεση. Ήταν κομψός στην παρουσία του και δεν φοβόταν τους δυνατούς ανθρώπους. Όταν ο αυτοκράτορας Jinping έγινε αλαζονικός και σπάταλος σε μεγάλη ηλικία, ο Kuang τον συμβούλεψε πολλές φορές να επιστρέψει στους παλιούς του τρόπους.

Κάποια φορά μπροστά σε όλους του τους υπουργούς ο Jinping ισχυρίστηκε ότι «Ένας αυτοκράτορας είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος επειδή κανείς δεν τολμά να μην υπακούσει τις εντολές του.» Ο Kuang σκέφτηκε ότι ένας αυτοκράτορας δεν θα έπρεπε να κάνει τέτοιες δηλώσεις και πέταξε το qin στον Jinping. Αν ο Kuang φοβόταν το θάνατο δεν θα το είχε κάνει αυτό.

Επειδή ο ηλικιωμένος Jinping είχε γίνει τόσο σπάταλος η δυναστεία των Jin ήταν σε παρακμή. Όταν ο αυτοκράτορας έδινε εντολές, το κοινό αντιδρούσε σα να έρχονταν ληστές. Κατά τη διάρκεια τριών κυνηγητικών ταξιδίων ο Jinping συμπεριφερόταν σαν να ήταν ο αυτοκράτορας του σύμπαντος. Ο Kuang αντέδρασε λέγοντας «Αυτό είναι ψευδαίσθηση». Ο Jinping νευρίασε και όταν έφτασε στο παλάτι ζήτησε από τους υπηρέτες του να βάλουν αγκαθωτά φυτά στα σκαλιά. Τότε ο Kuang ανέβηκε τις σκάλες χωρίς παπούτσια. Αφού πάτησε τα αγκάθια ο Kuang είπε, «Όταν ένας άνθρωπος μειώνει τον εαυτό του στο επίπεδο του σκλάβου, οι μέρες του είναι μετρημένες. Το παλάτι του αυτοκράτορα δεν είναι μέρος που φυτρώνουν αγκαθωτά φυτά, προβλέπω ότι ο Jinping πρόκειται να πεθάνει».

Εξαιτίας του ευγενικού χαρακτήρα και της φροντίδας του προς το κοινό, ο Kuang ήταν άξιος μεγάλου σεβασμού και από τους αριστοκράτες και από τον απλό λαό. Οι αρχαίοι κινέζοι πίστευαν, «οι ηθικές αρχές στη ζωή είναι οι ίδιες με του ανθρώπου». Τα επιτεύγματα του Kuang στην μουσική και στην πολιτική ήταν άμεσα σχιζόμενα με το πώς καλλιέργησε το νου του.