Αναγνωρίζοντας τις προσκολλήσεις μου στην καλλιέργεια

Πρωτοδιάβασα το Τζούαν Φάλουν όταν ήμουν περίπου 10 χρονών. Αν και δεν το διάβασα όλο με τη μια και ενώ κατάλαβα μετά βίας το περιεχόμενο δεν αμφέβαλα ούτε λέξη από αυτά που ήταν γραμμένα. Το διάβαζα στο κρεβάτι κάθε βράδυ ή ξαπλωμένη επειδή εκείνον τον καιρό δεν ήξερα ότι έπρεπε να δείξω σεβασμό στον Δάσκαλο. Κατόπιν διάβασα το Φάλουν Γκονγκ και το Απαραίτητα Για Περαιτέρω Πρόοδο. Συνέχισα να διαβάζω αυτά τα βιβλία διαδοχικά ακόμα κι αν δεν είχα μια καλή κατανόηση, επειδή θυμόμουνα πάντα τι έλεγε ο Δάσκαλος στο " Ένα Ισχυρό Πλήγμα" στο Απαραίτητα Για Περαιτέρω Πρόοδο.

«Γιατί δεν διαβάζετε τα βιβλία περισσότερο; Προτείνω σε όλους να διαβάσουν δέκα φορές το βιβλίο που έχω γράψει «Απαραίτητα Για Περαιτέρω Πρόοδο», το οποίο εσείς αποκαλείτε ιερό κείμενο.»

Η μητέρα μου έκανε επίσης τις ασκήσεις, αλλά επειδή δυσκολευόταν με την γλώσσα δεν διάβαζε τα βιβλία τόσο πολύ. Ζούμε σε μια περιοχή της επαρχίας και δεν υπήρχαν άλλοι ασκούμενοι εδώ κοντά. Εξαιτίας διαφόρων προσκολλήσεων και παρεμβάσεων που προκαλούσαν παλαιές δυνάμεις δεν είχαμε επαφή με οποιουσδήποτε άλλους ασκούμενους μέχρι το 2004. Θα μιλήσω κυρίως για τις προσκολλήσεις που εντόπισα και εντοπίζω ακόμα σήμερα.

Το κύριο πράγμα που κρατούσε πίσω τη μητέρα μου ήταν ο φόβος. Πρόσφατα, το εντόπισα αυτό και σε εμένα, κάτι που δεν το είχα σκεφτεί ποτέ πριν. Βρήκα ότι θα μπορούσε να διαχωριστεί σε δύο είδη φόβου: α) Φόβος για το τι μπορεί οι άνθρωποι να σκέφτονται για σας, το οποίο είναι μορφή προσκόλλησης στη φήμη β) Η προσπάθεια να προστατευθούμε και να μην σκεφτόμαστε τους άλλους. Συχνά φοβόμουν χωρίς λόγο, αλλά έπειτα ήρθε κάποια στιγμή πού συνειδητοποίησα ότι "ο φόβος" ο ίδιος δεν είναι ένα μέρος του εαυτού μου.

Οι ακόλουθες δύο ερωτήσεις και απαντήσεις είναι από το «Διδάσκωντας τον Φα στο Συνέδριο του Φα των Βοηθών" στο Τσανγκ Τσουν.».

Ερώτηση: Μερικές φορές μόλις δω την εικόνα σου αισθάνομαι φοβισμένος. Αναρωτιέμαι γιατί συμβαίνει αυτό
Δάσκαλος: Δεν είσαι εσύ που φοβάσαι - είναι το κάρμα σκέψεις σου.

Ερώτηση: Το κάρμα σκέψης μου είναι ιδιαίτερα ισχυρό τελευταία. Φοβάμαι ακόμα ότι είμαι ένας δαίμονας που είχε κανονιστεί να έρθει εδώ. Αυτό το κάρμα σκέψης, δεν είναι εγώ;

Δάσκαλος: Μην ανησυχείτε - αυτό δεν είναι εσείς οι ίδιοι. Είναι κάρμα. Αλλά θα σας πω, εφόσον η ποσότητα αυτού του πράγματος που ο καθένα σας έχει είναι διαφορετική, μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν περισσότερο, έτσι είναι ισχυρότερο. Οι άνθρωποι που έχουν περισσότερο μπορεί να πρέπει να υπομείνουν περισσότερο. Ίσως προηγουμένως να κάνατε περισσότερες κακές πράξεις αυτού του είδους, έτσι πρέπει να βάλετε όλη τη δύναμή σας να το καταπνίξετε και να μην το αποδέχεστε. Εφ' όσον μπορείτε να το αντιμετωπίσετε ως κάτι διαφορετικό από σας, τα υπόλοιπα θα είναι εύκολο να τα χειριστείτε.

Επομένως τώρα εάν νοιώσω φόβο πριν το Χονγκ Φα ή κατά τη διάρκεια της μελέτης του Φα, ξέρω ότι δεν είμαι εγώ που φοβάται αλλά το κάρμα σκέψης - και έτσι είναι κάτι καλό καθώς φοβάται επειδή πρόκειται να εξαλειφθεί.

Την άλλη ημέρα άνοιξα το Τζούαν Φάλουν στη σελίδα που γράφει «Επιδιώκοντας Πράγματα» (έκδοση του 2003). Πριν ακούσω για το Φάλουν Γκονγκ θυμάμαι ένα όνειρο που είχα μια φορά. Ήμουν περίπου 7 χρονών. Στο όνειρό μου πετούσα ψηλά στα σύννεφα και μπορούσα να δω θαυμάσιους πράσινους αγρούς από κάτω και ο ήλιος έλαμπε. Κάθισα μέσα σε ένα λεωφορείο και η ζώνη ασφαλείας συνέχιζε να σηκώνεται προς τα πάνω. Ωστόσο σύντομα αφού είδα μερικά τέτοια όνειρα αποφάσισα ότι ήθελα να δω εκείνο το όνειρο πάλι. ΄Έχοντας αυτή η καρδιά της επιδίωξης, έκανα προσευχή γονατίζοντας και λέγοντας ότι ήθελα να μου έρθει το όνειρο πάλι. Αυτό δεν ήταν ο αληθινός μου εαυτός.

Μερικές ημέρες αργότερα είχα ένα όνειρο πάλι. Ήθελα πραγματικά να πετάξω και όλο και προσπαθούσα και αγωνιζόμουν να επιπλεύσω επάνω στον ουρανό. Δεν υπήρχε πια κανένα όμορφο τοπίο και δεν μπορούσα να πετάξω πολύ ψηλά. Τελικά άφησα το έδαφος αλλά αιωρήθηκα μόνο στο ίδιο επίπεδο με μια μαύρη καμινάδα που έβγαζε μαύρο καπνό. Ο αέρας ήταν βρώμικος και ήξερα ότι δεν ήταν σωστό - απλά σκέφτηκα ότι ήταν περίεργο. Αυτό ήταν πιθανώς η αντανάκλαση του επιπέδου μου εκείνη τη στιγμή.

Ώσπου να καταλάβω την αληθινή έννοια αυτών των ονείρων ήταν ήδη πάρα πολύ αργά. Από το τέλος του 2004 μέχρι το 2005, επηρεασμένη από τη συνηθισμένη ανθρώπινη κοινωνία, άρχισα να επιδιώκω μια ζωή άνεσης και ανθρώπινης ευτυχίας, στην οποία κυριαρχούσε η προσκόλλησή μου στη φήμη. Είχα μια αίσθηση ότι ήταν λάθος εκείνο τον καιρό, αλλά παρ' όλα αυτά αποφάσισα ότι έπρεπε να κάνω δίαιτα για να επιτύχω τους εγωιστικούς μου στόχους. Αισθάνθηκα ότι έπρεπε να το κάνω, και με έλεγξαν τελείως οι ανθρώπινες ιδέες. Μπορώ να δω τώρα πως αντί να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία να καλλιεργηθώ ακολούθησα την ροή της συνηθισμένης ανθρώπινης κοινωνίας - η ανθρώπινη πλευρά μου κυριάρχησε.

Το 2005 έχασα την περίοδό μου εξαιτίας της δίαιτάς μου και από όσο θυμάμαι έγινα πολύ ευαίσθητη και ένα μεγάλο φορτίο στην οικογένειά μου. Η μητέρα μου επηρεάστηκε βαθιά εφόσον δεν είχε εγκαταλείψει τη προσκόλληση της συναισθηματικότητας προς την κόρη της. Είπε ότι της είχα πει άσχημα πράγματα, τα οποία δεν πολυθυμάμαι, αλλά θυμάμαι αμυδρά ότι έκλαιγα πολύ λόγω της εγωκεντρικότητάς μου. Ο πατέρας μου (ένας μη ασκούμενος) επηρεάστηκε λιγότερο εφόσον θεωρούσε ότι ήταν ακριβώς μια φάση που περνούσα.

Όταν πια ξεπέρασα την κατάσταση της ήπιας ανορεξίας μου ήταν πλέον δύσκολο να ελέγξω τις συνήθειες διατροφής. Είχα συνηθίσει να τρώω λίγο ή καθόλου την ώρα του γεύματος, αλλά πολύ περισσότερο σε άλλες ώρες. Σε αυτό το σημείο η κύρια συνείδησή μου ήταν αδύνατη και με έλεγχαν συγκινησιακές ορμές. Ωστόσο δεν σταμάτησα ποτέ το Φάλουν Γκονγκ επειδή είχα μια ασαφή αίσθηση ότι ήταν καλό να το κάνω. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο συμπονετικός Δάσκαλος ποτέ δεν με εγκατέλειψε, και ακόμα αισθανόμουν το Φάλουν και την πίεση του Τιένμου. Πέρασε ένα χρονικό διάστημα όπου αισθανόμουν βαθιά λύπη για το λάθος που είχα κάνει με τις συνήθειες τις διατροφής μου. Εκείνη την περίοδο η μητέρα μου, μου έδωσε το ακόλουθο χωρίο από το «Εξηγώντας τον Φα κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ των φαναριών του 2003»:

Δάσκαλος: Δεν τρέχει τίποτα εάν δεν έχετε πάει καλά. Απλά προσπαθήστε να τα πάτε καλά την επόμενη φορά και προσπαθήστε να ανακαλύψετε που ήταν το πρόβλημα. Υπάρχει ένα εμφανές φαινόμενο με την καλλιέργειά σας, το οποίο είναι ότι αφότου δεν έχετε κάνει κάτι καλά, αισθάνεστε συντετριμμένοι από την λύπη και δεν μπορείτε να το ξεπεράσετε . Εάν λυπάστε πάρα πολύ τότε είναι μια άλλη προσκόλληση. Όταν κάνετε κάτι λάθος αναγνωρίστε το και την επόμενη φορά κάντε το σωστά. Εάν σκοντάψετε και πέσετε και συνεχίζετε απλά να παραμένετε πεσμένος αντί να σηκωθείτε, τότε αυτό δεν είναι καθόλου καλό.

Μόλις άρχισα να εμφανίζω μικρά σημάδια ορθότητας, ο Δάσκαλος κανόνισε για τη μητέρα μου και εμένα να συναντηθούμε με άλλους ασκούμενους και αρχίσαμε βαθμιαία να εμπλεκόμαστε με δραστηριότητες του Χονγκ Φα. Στις αρχές του χρόνου όταν έκανα Χονγκ Φα, είχα συνηθίσει να εξηγώ ότι «οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ πιστεύουν στην Αλήθεια, την Καλοσύνη, και την Ανεκτικότητα.» Κατόπιν διερωτόμουν: Ακολουθώ εγώ πραγματικά αυτές τις αρχές; Κάνω πραγματική καλλιέργεια; Ο πατέρας μου έκανε μια σημαντική νύξη μερικές ημέρες αργότερα που με ενθάρρυνε να κάνω κάτι για αυτό το ελάττωμα: έκανα Χονγκ Φα χωρίς πραγματικά να καλλιεργώ τον χαρακτήρα μου. Όταν εμφανίστηκε αυτή η σκέψη πέρασα έναν σωματικό καθαρισμό.

Λίγο αργότερα αισθάνθηκα πραγματικά ότι ήθελα να συναντήσω τον Δάσκαλο. Κατόπιν θυμήθηκα ότι είχα τις διαλέξεις του σε βίντεο και αυτό είναι ακριβώς το ίδιο με το να συναντήσω τον Δάσκαλο προσωπικά! Τις παρακολουθούσα κάθε βράδυ αφότου όλοι είχαν πάει στο κρεβάτι. Μετά από 20 λεπτά παρακολουθώντας την Πρώτη Διάλεξη, είδα ένα φωτεινό φως να εκπέμπει από το σώμα του Δασκάλου, το οποίο κάλυπτε την πλευρά του κρεβατιού μου και τους τοίχους. Αμέσως είχα την εξής ανορθόδοξη σκέψη: «Γουάο, τα μάτια μου είναι καταπληκτικά έαν μπορώ να το δω αυτό.» Μου πήρε μετά περίπου 10 λεπτά για να συνειδητοποιήσω ότι αυτό δεν είχε τίποτα να κάνει με τα μάτια μου αλλά ήταν η ισχυρή και συμπονετική ενέργεια του γκονγκ του Δασκάλου. Αισθάνθηκα λίγο ντροπιασμένη από την ασήμαντη σκέψη που είχα αρχικά.

Τώρα στο τέλος αυτής της ύστατης περιόδου, έχω την αίσθηση ότι τα αισθανόμενα όντα προσπαθούν να μάθουν για τον Φα όσο το γρηγορότερο μπορούν. Προκειμένου να εκπληρωθούν οι ελπίδες τους πρέπει να καλλιεργηθώ καλά. Δεν μπορώ να επιβεβαιώσω καλά τον Φα εάν δεν ζω με τις αρχές του Φα. Έχω ακόμα τόσα πολλά ελαττώματα που συνέχεια αποκαλύπτονται και τα οποία συνήθως έχουν σχέση με εγωισμό, τη προσκόλληση στη φήμη και την ανωτερότητα, ή το να είμαι ευάλωτη στη συναισθηματικότητα.

Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους ασκούμενους για την υπομονή και την καλοσύνη τους, και να ευχαριστήσω τον Δάσκαλο που με περίμενε! Πρέπει να μελετώ τον Φα καλά για να διατηρώ τον Φα στην καρδιά μου και για να μην ξεχνώ ποτέ την απεριόριστη Συμπόνια του Δασκάλου.

Σας ευχαριστώ όλους.