Ο κ. Γουάνγκ Γκουίμινγκ από την Τόνγκχουα της επαρχίας Τζιλίν, πεθαίνει εξαιτίας κακομεταχείρισης κατά την διάρκεια φυλάκισης

Ο 38-χρονος ασκούμενος του Φάλουν Γκονγκ Γουάνγκ Γκουίμινγκ πέθανε στις 29 Φεβρουαρίου του 2008 εξαιτίας κακομεταχείρισης στο Στρατόπεδο Καταναγκαστικής Εργασίας Τσάογιανγκού στη Τσανγκτσούν της επαρχίας Τζίλιν. Στα παρακάτω παραθέτουμε λεπτομέρειες για το περιστατικό αυτό.

Ο κ. Γουάνγκ Γκουίμινγκ

Ο κ. Γουάνγκ Γκουίμινγκ ήταν κάτοικος της περιοχής Σίνσαν, στην Πόλη Τονγκχουά της Τζιλίν. Στις 13 Φεβρουαρίου του 2008, ενώ πωλούσε ψητές πατάτες στο δρόμο, η αστυνόμος Σαν Σουτσίν, ο αστυνόμος Χου Τσίνγκμπιν και άλλοι ανώτεροι αξιωματικοί συνέλαβαν τον κ. Γουάνγκ. Πολλά άτομα είδαν τους αστυνομικούς να τον κτυπούν μέσα στο αστυνομικό όχημα.

Ο κ. Γουάνγκ μεταφέρθηκε στο αστυνομικό τμήμα Σίντζαν. Ο αστυνομικός Τζανγκ Σιαοσού διέταξε άλλους ανώτερους αξιωματικούς να αφαιρέσουν το σακάκι και τα παπούτσια του κ. Γουάνγκ και να του κατάσχουν το κινητό του τηλέφωνό και το MP3. Τον ανέκριναν για επτά ώρες και στις 9:00 μ.μ τον πήγαν στο Κέντρο Κράτησης Τσανγκλιού. Η σύζυγος του κ. Γουάνγκ, η Χαν Φενγκσιά, αρνήθηκε να υπογράψει το έγγραφο σύλληψης. Αργότερα, η κα Χαν πήγε στο κέντρο κράτησης να επισκεφτεί τον σύζυγό της και να του πάει μερικά ρούχα. Όμως, οι ανώτεροι αξιωματικοί του κέντρου κράτησης αρνήθηκαν να της επιτρέψουν να το κάνει αυτό. Της επέτρεψαν μόνο να του δώσει κάποια χρήματα, έτσι θα αναγκαζόταν να αγοράσει ρούχα και άλλα αντικείμενα καθημερινής χρήσης από τον κομισάριο του κέντρου κράτησης.

Δύο αξιωματικοί του αστυνομικού τμήματος Σίντζαν έψαξαν παράνομα το σπίτι του κ. Γουάνγκ και βρήκαν δύο άρθρα για το Φάλουν Γκονγκ. Κατέγραψαν τα άρθρα που βρήκαν ως «φυλλάδια του Φάλουν Γκονγκ».

Όταν η αστυνόμος Σαν Σουτσίν ρωτήθηκε: «Τι κάνετε καθημερινά;», απάντησε: «Η καθημερινή δουλειά μας είναι να συλλαμβάνουμε τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ. Μόλις συλλάβαμε έναν πριν μερικές ημέρες».

Ο κ. Γουάνγκ έκανε απεργία πείνας στο κέντρο κράτησης για να διαμαρτυρηθεί για τη σύλληψη και τρεις ημέρες αργότερα τον τάισαν με το ζόρι. Ο παθολόγος του κέντρου κράτησης Τζιάνγκ Χονγκτζίε διέταξε πέντε εγκληματίες τροφίμους να ακινητοποιήσουν τον Γουάνγκ σε μια μεγάλη μεταλλική καρέκλα. Του κρατούσαν τα αυτιά και τα μαλλιά του και τον τάισαν με το ζόρι. Αυτός φώναζε: «Το Φάλουν Γκονγκ είναι καλό! Αποκαταστήστε τη φήμη του Φάλουν Γκονγκ. Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Σώστε τη ζωή σας παραιτούμενοι από αυτό!»

Στις 6:00 π.μ. της 27 Φεβρουαρίου του 2008, οι αστυνομικοί Ντου Μπινγκ, Φενγκ Γκανγκ, Λίου Χάιταο και Λι Τσανγκάν από το αστυνομικό τμήμα Σίντζαν μετέφεραν τον Γουάνγκ Γκουίμινγκ στο Στρατόπεδο Καταναγκαστικής Εργασίας Τσάογιανγκού στην Τσανγκτσούν, όπου τον καταδίκασαν σε φυλάκιση δύο χρόνων. Ο κ. Γουάνγκ ήταν ήδη εξαιρετικά αδύνατος.

Στις 28 Φεβρουαρίου, η Χαν Φένγκσια, σύζυγος του κ. Γουάνγκ, και δύο άλλα οικογενειακά μέλη πήγαν στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής Ντόνγκτσανγκ στην πόλη Τόνγκχουα και υπέβαλαν αίτηση στον Προϊστάμενο της αστυνομίας Γουάνγκ Γιουφάν για την απελευθέρωση του κ. Γουάνγκ. Είχαν υποθέσει ότι ο κ. Γουάνγκ ήταν υπό κράτηση στο Κέντρο Κράτησης Τσανγκλίου. Όμως είχε ήδη μεταφερθεί στο Στρατόπεδο Καταναγκαστικής Εργασίας της Τσανγκτσούν. Η αστυνομία δεν τους το είχε πει. Στη συνέχεια η κα Χαν πήγε στο αστυνομικό τμήμα Σίντζαν, όπου ένας αξιωματικός την διέταξε να υπογράψει την ειδοποίηση από το στρατόπεδο εργασίας. Τότε ήταν που η κα Χαν πληροφορήθηκε ότι ο σύζυγός της είχε ήδη καταδικαστεί σε καταναγκαστική εργασία. Αρνήθηκε να υπογράψει.

Η οικογένεια του κ. Γουάνγκ δεν έλαβε κανένα νομικό έγγραφο, όλο το διάστημα από την σύλληψή του μέχρι το θάνατό του υπό κράτηση. Στις 8:00 π.μ. της 29ης Φεβρουαρίου, οι αξιωματικοί του Αστυνομικού Τμήματος Σίντζαν διέταξαν την κα Χαν Φένγκσια να παρουσιαστεί στο σταθμό. Η αστυνομία εκεί ήταν κατ' ασυνήθιστο τρόπο φιλική μαζί της όταν έφθασε. Κάποιος της είπε ότι θα μπορούσε να αφήσει μερικά ρούχα στο σύζυγό της στο στρατόπεδο εργασίας και ότι θα ήταν καλύτερα να φθάσει εκεί πριν σκοτεινιάσει. Η κα Χαν σκέφτηκε ότι αυτό ήταν παράξενο. Τους είπε: «Εάν συμβεί κάτι στο σύζυγό μου, θα είστε υπεύθυνοι!»

Την 1η Μαρτίου του 2008, οι αξιωματικοί στο Αστυνομικό Τμήμα του δήμου Ντάτσουάν της πόλης Τονγκχουά, έλαβαν ειδοποίηση του θανάτου του κ. Γουάνγκ από το Στρατόπεδο Καταναγκαστικής Εργασίας Τσάογιανγκού. Οι αξιωματικοί του σταθμού ειδοποίησαν την κουνιάδα του, η οποία στη συνέχεια το είπε στην κα Χαν.

Η αδελφή του κ. Γουάνγκ Γκουίμινγκ πήγε στο στρατόπεδο εργασίας το βράδυ της 1ης Μαρτίου του 2008. Οι αξιωματικοί του στρατοπέδου της είπαν για τον «ξαφνικό» θάνατο του αδελφού της. Το πρωί της 3ης Μαρτίου, η σύζυγος του Γουάνγκ, η Χαν Φένγκσια, έφθασε στο στρατόπεδο εργασίας με την κόρη τους, άλλα οικογενειακά μέλη και έναν δικηγόρο. Ο Αναπληρωτής Επικεφαλής Τζανγκ Χάιτζουν, ο αξιωματικός του στρατόπεδου Γιανγκ Γκουάνγκ και ο Γιου Τιέ, ο Προϊστάμενος του τμήματος όπου ο Γουάνγκ είχε φυλακιστεί, καθώς επίσης και άλλοι φρουροί συναντήθηκαν με την κα Χαν. Ο Τζανγκ Χάιτζουν είπε: «Δεν σκοπεύαμε να συμβεί αυτό. ‘Όταν πέθανε, ενημερώσαμε αμέσως τους αξιωματικούς στο Αστυνομικό Τμήμα Σίντζαν της Τόνγκχουά. Εφόσον κανένας από την οικογένεια δεν ήρθε εκείνη την ημέρα (29 Φεβρουαρίου), ενημερώσαμε τους αξιωματικούς του Αστυνομικού Τμήματος του Δήμου Ντατσουάν την επόμενη ημέρα, 1η Μαρτίου. (Σημείωση: Αυτό σημαίνει ότι ο κ. Γουάνγκ πέθανε στις 8:00 π.μ. στις 29 Φεβρουαρίου του 2008.)

Ο επικεφαλής του τμήματος Γιου Τιέ παρέμβει λέγοντας: «Οι αξιωματικοί του αστυνομικού τμήματος έφεραν τον κ. Γουάνγκ σε αυτό το στρατόπεδο εργασίας στις 27 Φεβρουαρίου. Ήταν πολύ αδύνατος όταν έφθασε. Το στρατόπεδο του πρόσφερε τρόφιμα, αλλά είπε ότι δεν πείναγε. Τον τάισαν με το ζόρι τρεις φορές. Ο Γκάο Τζιρούο εστάλη για να πείσει τον Γουάνγκ, διατάζοντάς τον να εγκαταλείψει το Φάλουν Γκονγκ. Στις 29 Φεβρουαρίου, ο Γουάνγκ πήγε στην τουαλέτα έξι φορές, την τελευταία φορά στις 1:00 μ.μ. Έπεσε και χτύπησε το κεφάλι του στο καλοριφέρ της τουαλέτας. Το στρατόπεδο τον φρόντισε. Στις 10:30 μ.μ. κάποιος παρατήρησε ότι είχε δύσπνοια. Το στρατόπεδο πήρε μέτρα έκτακτης ανάγκης για να τον βοηθήσει. Αργότερα τον πήγαν στο Πρώτο Νοσοκομείο του Πανεπιστήμιου Τζιλίν. Πέθανε 10 λεπτά πριν φθάσει εκεί. Ο Ιατρός Φαν Τσουνλί τον εξέτασε και τον ανακήρυξε νεκρό με το που έφτασε.»

Η κα Χαν ρώτησε με ποιον τρόπο χτύπησε ο σύζυγός της το κεφάλι του στο καλοριφέρ. Η απάντηση του αξιωματικού ήταν: «Επειδή προσπάθησε να αυτοκτονήσει» Η κα Χαν ρώτησε ποιος είχε συνοδεύσει τον κ. Γουάνγκ. Ο Γιου Τιέ απάντησε: «Στείλαμε δύο εγκληματίες τροφίμους μαζί του στην τουαλέτα». Η κα Χαν είπε: «Ο σύζυγός μου καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια το 2002 και φυλακίστηκε στη φυλακή Τζιλίν όπου αρνήθηκε να απαρνηθεί το Φάλουν Γκονγκ, με αποτέλεσμα να τον στείλουν στη φυλακή Σίλινγκ στη Σίπινγκ όπου βασανίστηκε σοβαρά. Οι φρουροί τον κτυπούσαν με τέσσερα ηλεκτρικά μπαστούνια, τα οποία είχαν 360.000 βολτ. Το πρόσωπο και τα χείλια του είχαν πάθει ζημιά και το δέρμα του είχε καεί. Τα βιβλία του Φάλουν Γκονγκ κατασχέθηκαν και εκείνος άρχισε απεργία πείνας ενός μηνός. Δεν προσπάθησε να αυτοκτονήσει κάτω από εκείνες τις τρομερές περιστάσεις. Γιατί να αυτοκτονήσει δύο ημέρες αφού τον έστειλαν σε αυτό το στρατόπεδο εργασίας;»

Οι αξιωματικοί του στρατοπέδου είπαν: «Ήταν σωματικά πολύ αδύναμος, έτσι δεν ήθελε να ζήσει». Η κα Χαν ρώτησε: «Γιατί τον δεχτήκατε εάν ήταν τόσο αδύναμος; Δεν φοβηθήκατε ότι θα έπρεπε να πάρετε την ευθύνη εάν συνέβαινε τίποτα σε αυτόν;» Η απάντηση: «Είχαμε ανθρώπους στο Αστυνομικό Τμήμα Σίντζαν για να τον εξετάσουνε. Το νοσοκομείο αποφάσισε ότι: 1) Ήταν υγιής, 2) Δεν είχε καμία μεταδοτική ασθένεια, 3) Δεν είχε ηπατίτιδα Β.»

Τα οικογενειακά μέλη της Χαν και του Γουάνγκ ζήτησαν να δουν το σώμα. Το στρατόπεδο συμφώνησε αλλά απαγόρευσε οποιεσδήποτε φωτογραφίες. Ένα λεωφορείο γεμάτο με αστυνομικούς τους πήγε να δουν το πτώμα του. Οι αξιωματικοί του στρατοπέδου φοβόντουσαν ότι η οικογένεια θα μετακινούσε το σώμα και για αυτό τους συνόδεψε ένας ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός αστυνομικών.

Όταν η οικογένεια είδε το σώμα του κ. Γουάνγκ, παρατήρησε τα εξής:

1. Υπήρχε ένα κομμάτι καθαρής γάζας στην κορυφή του κεφαλιού του, με κάποιο αίμα πάνω σε αυτό. Δεν υπήρχε καμία κηλίδα αίματος στο κεφάλι, στο πρόσωπο, στο λαιμό ή στα ρούχα του. Το κεφάλι του μπορούσε να γυρίσει αριστερά και δεξιά.
2. Υπήρχαν δύο παράλληλες μακριές ευθείες τομές 10 εκατοστών (περίπου 4 ίντσες) στο κεφάλι του.
3. Δεν υπήρχαν καθόλου ράμματα ή κηλίδες αίματος γύρω από τις τομές.
4. Δεν υπήρχε καμία ζημιά στο κρανίο του.
5. Το δέρμα στις τομές ήταν το ίδιο με το χρώμα του σώματός του. Η διατομή των τομών στο δέρμα φαινόταν εύκολα.
6. Υπήρξε ένας μώλωπας μεγέθους αυγού στο αριστερό μάγουλό του.
7. Υπήρχε ένας μώλωπας μεγέθους αυγού στο πίσω μέρος του κεφαλιού του.
8. Υπήρχε ένας μώλωπας διαμέτρου 10 εκατοστόμετρων στο στήθος του κοντά στην καρδιά του.
9. Υπήρχε ένας μώλωπας διαμέτρου 3 εκατοστών στη δεξιά πλευρά του στήθους του.
10. Υπήρχαν δύο μαύρα στίγματα διαμέτρου 1 εκατοστού στο μέτωπό του και στην αριστερή κάτω κοιλιακή χώρα.
11. Υπήρχε ένας μώλωπας διάμετρου 3 εκατοστών στη ραχοκοκαλιά του.
12. Αρχικά φορούσε χειμωνιάτικο παντελόνι, αλλά τώρα φορούσε μόνο ένα ζευγάρι λεπτού παντελονιού, δίχως εσώρουχο.

Όταν ο Προϊστάμενος του στρατοπέδου Λι Φέι είπε στην κα Χαν Φένγκσια ότι τάισε με το ζόρι τον Γουάνγκ Γκουίμινγκ, αυτή τον ρώτησε εάν το τάισμα με το ζόρι είχε προκαλέσει το θάνατό του. Ο Λι Φέι και ένας άλλος αξιωματικός το αρνήθηκαν. Η κα Χαν ρώτησε γιατί οι τομές στο κεφάλι του ήταν τόσο ευθείες και γιατί δεν υπήρχαν καθόλου ράμματα. Ο Λι Φέι δεν απάντησε. Ρώτησε πάλι: «Σύμφωνα με όσα είπατε, ο Γουάνγκ Γκουίμινγκ χτύπησε το κεφάλι του στο καλοριφέρ στις 1:00 μ.μ. το απόγευμα και πέθανε στις 11:00 μ.μ. τη νύχτα. Γιατί οι τομές δεν ράφτηκαν κατά τη διάρκεια εκείνων των 10 ωρών; Θέλατε να αιμορραγήσει μέχρι θανάτου;» Ο Λι Φέι δεν απάντησε. Η κα Χαν ρώτησε γιατί, τέσσερις ημέρες αφότου είχε πεθάνει, υπήρχε ακόμα φρέσκο αίμα στο ύφασμα που ήταν τυλιγμένο γύρω από το κεφάλι του Γουάνγκ. Ο Λι Φέι είπε: «Το αίμα έσταζε προς τα έξω.» Η κα Χαν είπε: «Σωστά! Αυτό σημαίνει ότι οι τομές έγιναν αφότου πέθανε. Νομίζατε ότι το πτώμα δεν θα αιμορραγούσε, έτσι δεν ράψατε τις περικοπές. Αλλά το αίμα έσταξε προς τα έξω!»

Στις 4 Μαρτίου, η κα Χαν είπε στους αξιωματικούς του στρατοπέδου ότι ήθελε να πάρει το σώμα του συζύγου της στο σπίτι. Το στρατόπεδο είπε ότι θα πλήρωναν την οικογένεια 10 χιλιάδες γιουάν1 και θα θεωρούσαν ότι η υπόθεση έχει κλείσει. Η κα Χαν δεν συμφώνησε. Οι αξιωματικοί του στρατοπέδου υποσχέθηκαν περισσότερα χρήματα και της είπαν ότι αυτή θα έπρεπε να πληρώσει το μισό κόστος της κηδείας. Είπε: «Ένα υγιές άτομο πέθανε δύο ημέρες αφότου έφθασε σε αυτό το στρατόπεδο εργασίας. Τώρα μου λέτε ότι εγώ είμαι υπεύθυνη για τη [μισή] πληρωμή της κηδείας. Θα τα πληρώσω εγώ όλα, ακόμη και την αμοιβή του νοσοκομείου, αλλά πρέπει να μου παραδώσετε το σώμα του συζύγου μου!» Το στρατόπεδο δεν τόλμησε να συμμορφωθεί και η κα Χαν έφυγε.

Αυθημερόν, η κα Χαν και ο δικηγόρος της, κατέθεσαν αγωγή στην Εισαγγελία της περιοχής Τσενγκτζιάο, στη Τσανγκτσούν. Ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Λι Χόνγκμπο υποσχέθηκε στην κα Χαν ότι το σώμα του συζύγου της δεν θα αποτεφρωνόταν. Στις 5 Μαρτίου, ο Λι συναντήθηκε και πάλι μαζί της στο γραφείο του και είπε ότι είχαν πάει στο στρατόπεδο εργασίας και είχαν διεξαγάγει μια έρευνα. Η κα Χαν τους είπε τι είχε δει και ρώτησε εάν είδαν καθόλου αίμα στο καλοριφέρ. Ένας αξιωματικός είπε, όχι, αλλά ο Λι τον διέκοψε. Η κα Χαν ήθελε να ξέρει γιατί τον διέκοψε. Ο Λι είπε: «Φθάσαμε εκεί στις 10:00 π.μ. την επόμενη ημέρα από τον θάνατο του… γι’ αυτό.» Οι αξιωματικοί της Εισαγγελίας υποσχέθηκαν να διερευνήσουν την υπόθεση και είπαν στην κα Χαν ότι μπορούσε επίσης να καταθέσει μήνυση στην Αστυνομία και να μισθώσει γιατρούς για να εξετάσουν το σώμα. Είπε στους αξιωματικούς της Εισαγγελίας ότι τη νύχτα της 29ης Φεβρουαρίου στο Πρώτο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Τζίλιν κανένας δεν πήρε μέτρα έκτακτης ανάγκης διάσωσης και ότι δεν υπάρχει κανένας γιατρός με το όνομα Φαν Τσούνλι στο νοσοκομείο.

Καθώς το Στρατοπέδου εργασίας δεν ήταν σε θέση να αποκρύψει το οτιδήποτε, διάφοροι αξιωματικοί του στρατοπέδου, συμπεριλαμβανομένου του Προϊστάμενου Γουάνγκ Τζίμινγκ, του Aναπληρωτή Προϊστάμενου Γιανγκ Γκουάνγκ και διαφόρων άλλων, πήγαν στο σπίτι της κας Χαν στην πόλη Τόνγκχουα στις 8 Μαρτίου του 2008 και της είπαν να θεωρήσει την υπόθεση κλειστή και να μην κάνει τίποτα περαιτέρω.

Στις 9 Μαρτίου, οι αξιωματικοί του στρατοπέδου της πρόσφεραν 50 χιλιάδες γιουάν και της ζήτησαν για άλλη μια φορά να θεωρήσει ότι το θέμα έχει κλείσει και να υπογράψει ορισμένα έγγραφα.

Η κα Χαν έχει βάσιμα στοιχεία ότι ορισμένοι άνθρωποι στο στρατόπεδο είναι υπεύθυνοι για τον αδικαιολόγητο θάνατο του συζύγου της, του κ. Γουάνγκ Γκουίμινγκ. Αρνήθηκε να δεχτεί τα χρήματα. Ζήτησε να συναντηθεί με τους υπεύθυνους φρουρούς για την υπόθεση του Γουάνγκ και ζήτησε να την παραδώσουν το σώμα του συζύγου της. Οι αξιωματικοί του στρατοπέδου αρνήθηκαν να συμμορφωθούν και αρνήθηκαν επίσης να της πουν τα ονόματα των φρουρών. Το μόνο πράγμα που η κα Χαν γνώριζε σίγουρα είναι ότι ο επικεφαλής του τμήματος, όπου ο κ. Γουάνγκ είχε φυλακιστεί, ονομαζόταν Γιου Τιέ.

Στις 13 Μαρτίου του 2008, οι αξιωματικοί του στρατοπέδου και οι πράκτορες της νομικής υπηρεσίας της Επαρχία Τζίλιν πήγαν πάλι στο σπίτι της κας Χαν στη Τόνγκχουα, ρωτώντας την πόσα χρήματα ήθελε. Η κα Χαν και η οικογένεια του συζύγου της ήθελαν να συναντηθούν με τους φρουρούς που ήταν υπεύθυνοι για τον κ. Γουάνγκ κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του. Τα οικογενειακά μέλη είπαν ότι ήθελαν να πουν στους φρουρούς να μην διαπράττουν άλλο κακές πράξεις. Οι αξιωματικοί του στρατοπέδου αρνήθηκαν να συμμορφωθούν.

Στις 14 Μαρτίου, οι αξιωματικοί του Αστυνομικού Τμήματος Τόνγκχουα έκαναν μια συνεδρίαση όπου αποφασίστηκε να συλληφθούν μέλη της οικογένειας της κας Χαν και του κ. Γουάνγκ, αναφέροντας ότι «είχαν παρεμποδίσει τις επιχείρησεις αστυνομίας». Τα περιπολικά της αστυνομίας περικύκλωσαν το σπίτι της κας Χαν και πράκτορες ντυμένοι με πολιτικά ζήτησαν πληροφορίες από τους γείτονες για τις δραστηριότητές της κας Χαν.

Ζητάμε από τις αρχές δικαιοσύνης της διεθνούς κοινότητας να επιστήσουν την προσοχή τους στην υπόθεση αυτής της οικογένειας και να βοηθήσουν την κα Χαν.

Στις 17 Μαρτίου του 2008, ο Γιανγκ Γκουάνγκ Αναπληρωτής Επικεφαλής του στρατοπέδου εργασίας τηλεφώνησε στον αδελφό του κ. Γουάνγκ Γκουίμινγκ, λέγοντάς του ότι το στρατόπεδο θα πλήρωνε 100 χιλιάδες γιουάν εάν η οικογένεια συμφωνούσε με ένα εγκεκριμένο αστυνομικό σύστημα αυτοψίας.

Οι άνθρωποι που υπέγραψαν τα έγγραφα σύλληψης του κ. Γουάνγκ στις 25 Φεβρουαρίου του 2008:

Τσεν Τσενγκ, Αναπληρωτής Επικεφαλής του Αστυνομικού Τμήματος της Περιοχής Ντόνγκτσανγκ της Πόλης Τόνγκχουα: 86-435-3907772 86-13843585689 (Κινητό)
Τζανγκ Σάνλιανγκ, Αστυνομικό Τμήμα Τόνγκχουα, Αναπληρωτής Επικεφαλής του Νομικού Τμήματος: 86-435-3212766
Σου Γκουίμπιν, Αναπληρωτής Επικεφαλής του Νομικού Τμήματος στο Αστυνομικό Τμήμα της Περιοχής Ντονγκτσάνγκ, Πόλη Τόνγκχουα: 86-435-3219657
Λίου Χάιταο, Αναπληρωτής Επικεφαλής του Αστυνομικού Τμήματος Σίντζαν: 86-435-3616892

Αστυνομικοί που συνέλαβαν τον κ. Γουάνγκ Γκουίμινγκ:
Σαν Σουτσίν, αξιωματικός του Αστυνομικού Τμήματος Σίντζαν: 86-13943590847 (Κινητό)
Χου Τσίνγκμπιν, αξιωματικός του Αστυνομικού Τμήματος Σίντζαν: 86-13844588796 (Κινητό)

Αστυνομικοί που μετέφεραν τον κ. Γουάνγκ Γκουίμινγκ στην Τσανγκτσούν:
Φενγκ Γκανγκ, Αρχηγός της Αστυνομικής Βάσης Σιντζάν: 86-435-3616892 (Σπίτι) 86-435-3904758, 86-13704356166 (Κινητό)
Λίου Χάιταο, Αναπληρωτής Αρχηγός του Αστυνομικού Τμήματος Σιντζάν: 86-435-3616892
Ντου Μπιν, Ανώτερος Αξιωματικός του Αστυνομικού Τμήματος Σιντζάν: 86-435-3616892, 86-13894553767 (Κινητό)
Λι Τσάνγκαν, Ανώτερος Αξιωματικός του Αστυνομικού Τμήματος Σιντζάν: 86-435-3616892, 86-13314350917 (Κινητό)

Αξιωματικοί στο Στρατόπεδο Καταναγκαστικής Εργασίας Τσανγκουάογκου:
Γουάνγκ Τζιμίνγκ, Προϊστάμενος: 86-431-84835680, εσωτερικό 8001 (Γραφείο), 86-13814316466 (Κινητό)
Γουέι Γκουολιάνγκ, Πολιτικός Επικεφαλής: 86-431-84835680, εσωτερικό 8002 (Γραφείο), 86-13840099155 (Κινητό)

Λι Χόνγκμπο, Προϊστάμενος Εισαγγελίας στη περιοχή Τσενγκτζιάο, Τσανγκτσούν: 86-13756673687 (Κινητό) 86-431-88985329 (Γραφείο)

Σημείωση

1. «Γιουάν» είναι το Κινεζικό νόμισμα, 500 γιουάν είναι ίσα με το μέσο μηνιαίο εισόδημα ενός αστού εργαζομένου στην Κίνα.