Η αστυνομία βασανίζει την κα Τσι Γιαν ακόμα και μετά από προηγούμενη κακομεταχείριση, αφήνοντας την κρίσιμα άρρωστη

Η κα Τσι Γιαν από την πόλη Τονγκχουά της επαρχίας Τζιλίν, ήταν ένα πολύ υγιές άτομο προτού διωχτεί. Ωστόσο, υπό την κυριαρχία του Κινέζικου Κομμουνιστικού Κόμματος, υποβλήθηκε σε τέτοια βάναυση μεταχείριση ψυχολογικά, σωματικά και οικονομικά με αποτέλεσμα να αναπτύξει ανίατη ασθένεια. Οι φρουροί του στρατοπέδου εργασίας καθυστέρησαν σκόπιμα τη θεραπεία της με αποτέλεσμα η υγεία της να έχει τώρα επιδεινωθεί.

Η κα Τσι Γιαν, 53 ετών, ήταν αρχικά δασκάλα στο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο της πόλης Τονγκχουά. Άρχισε το Φάλουν Γκονγκ το 1995 και πέτυχε σπουδαίες βελτιώσεις στο σώμα και το νου. Όλες οι ασθένειες από τις οποίες έπασχε για πολλά χρόνια, όπως η νεύρωση, οι καρδιακές παθήσεις και η αρθρίτιδα εξαφανίστηκαν και η οξύθυμη ιδιοσυγκρασία της επίσης άλλαξε εντελώς. Το Φάλουν Γκονγκ της έδωσε μια νέα ζωή.

Ωστόσο, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) άρχισε να διώκει το Φάλουν Γκονγκ αδικαιολόγητα τον Ιούλιο του 1999. Τον Ιούλιο του 2000, η κα Τσι πήγε στο Πεκίνο για να κάνει έκκληση για το Φάλουν Γκονγκ. Συνελήφθηκε και εστάλη στο Στρατόπεδο Καταναγκαστικής Εργασίας των Γυναικών Χέιζουίζι στην πόλη της Τσανγκτσούν από τους ανώτερους αξιωματικούς του Πολιτικού Τμήματος Ασφάλειας, του Αστυνομικού Τμήματος της Περιοχής Ντονγκτσάνγκ της πόλης Τονγκχουά. Καταδικάστηκε σε ένα χρόνο καταναγκαστικής εργασίας. Το προσωπικό στο στρατόπεδο εργασίας την ανάγκασε να υποβληθεί σε πλύση εγκεφάλου. Επίσης την βασάνισαν με ηλεκτρικά μπαστούνια, την ανάγκασαν να κάνει σκληρή εργασία και την βασάνισαν άγρια διανοητικά σε μία προσπάθεια να την αναγκάσουν να εγκαταλείψει τα πιστεύω της.

Μια μέρα, η Τσι Γιαν ανακάλυψε ξαφνικά έναν όγκο στο στήθος της. Ο όγκος διαγνώστηκε αργότερα ως καρκίνος του μαστού. Η καλλιέργεια του Φάλουν Γκονγκ είχε δώσει στην κα Τσι υγεία και ευτυχία. Ωστόσο, τέτοια έντονη κακομεταχείριση προκάλεσε σοβαρές απώλειες στο σώμα και το μυαλό της έως ότου ανέπτυξε τελικά καρκίνο.

Το 2001, το προσωπικό του αστυνομικού τμήματος στην επαρχία Τζιλίν την συνέλαβε πάλι αμέσως μετά την υποκλοπή του σήματος του τηλεοπτικού σταθμού της πόλης Τσανγκτσούν στις 5 Μαρτίου κατά την διάρκεια της οποίας μεταδόθηκαν βίντεο που εκθέτουν τη δίωξη. Η αστυνομία την έδεσε σε μια σιδερένια καρέκλα και την βασάνισε ανακρίνοντάς την. Η αστυνομία χρησιμοποίησε ταυτόχρονα τέσσερα ηλεκτρικά μπαστούνια υψηλής τάσης για να της προκαλέσει ηλεκτροσόκ για μεγάλες χρονικές περιόδους. Έχυναν νερό πάνω της, την διέβρεχαν και της προκαλούσαν ηλεκτροσόκ με τα ηλεκτρικά μπαστούνια υψηλής τάσης. Οι έντονοι μπλε σπινθήρες της ηλεκτρικής ενέργειας υψηλής τάσης της προκαλούσαν έντονους σπασμούς. Οι φρουροί προξενούσαν ηλεκτροσόκ στα πόδια της, στις μασχάλες, στα μάτια, μέσα στο στόμα, στον λαιμό, και τα στήθη της για πολύ ώρα εωσότου το δωμάτιο ανάκρισης ανέδυε μια μυρωδιά καμένης σάρκας. Όταν ανέφερε στον φρουρό ότι υπήρχε ένας όγκος στο στήθος της, ο φρουρός είπε: «Θα προκαλέσω τότε ηλεκτροσόκ στον όγκο». Έπειτα άρχισε να την τινάζει ανελέητα. Μετά από αρκετές ημέρες βασανιστηρίων, η Τσι Γιαν είχε πληγές σε όλο της το σώμα. Στοιβάδες επάνω σε στοιβάδες πληγών από τα ηλεκτροσόκ είχαν καλύψει τις μασχάλες της και είχαν μετατραπεί σε σκληρό κέλυφος. Το στήθος της είχε πρηστεί τόσο άσχημα που προκαλούσε φρίκη σε αυτούς που την έβλεπαν και ο λαιμός της είχε πρήξιμο τόσο μεγάλο όσο το πρόσωπό της γεμάτο παντού με αιματηρές φουσκάλες. Τα πόδια της είχαν καλυφθεί από πυκνές πληγές. Τα δόντια της ήταν έτοιμα να πέσουν και το στόμα της είχε πρηστεί άσχημα. Τα χέρια της ήταν κι αυτά πρησμένα από το δέσιμο με τις χειροπέδες και είχε χάσει την αίσθηση των δαχτύλων της. Τα δύο μικρά της δάχτυλα δεν επανήλθαν για έξι μήνες. Όταν εστάλη πίσω στο κέντρο κράτησης η κατάστασή της τρόμαξε αρκετούς ανθρώπους στα κελιά και όλοι έκλαψαν.

Τον Μάιο του 2001, η Τσι Γιαν εστάλη σε ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας. Ο επικεφαλής της ομάδας παραγωγής, Λι Τονγκ, ήξερε ότι είχε έναν όγκο στο στήθος της, όμως δεν την επέτρεπε να δει γιατρό έξω από το στρατόπεδο και επανειλημμένα καθυστερούσε να την πάει σε έναν γιατρό. Εκείνη την περίοδο, η Τσι Γιαν είχε έντονο πρήξιμο στις μασχάλες της και δεν μπορούσε να κοιμηθεί καλά κατά την διάρκεια της νύχτας. Είχε μείνει πετσί και κόκαλο, ωστόσο την υποχρεώνανε ακόμη να κάνει σκληρή εργασία. Το στρατόπεδο εργασίας δεν την άφησε μέχρι το Νοέμβριο να πάει σε ένα εξωτερικό νοσοκομείο. Όταν τελικά συνοδεύθηκε στο επαρχιακό αντικαρκινικό νοσοκομείο, μετά από την εξέταση, ο γιατρός είπε: «Είναι πάρα πολύ αργά για να κάνουμε κάτι». Στη συνέχεια το προσωπικό στο στρατόπεδο εργασίας άρχισε τελικά να ετοιμάζει την εγγύησή της για την ιατρική περίθαλψη. Ο επικεφαλής της ομάδας, ο Λι Τονγκ, είπε σε άλλους: «Πιθανότατα να αντέξει για μερικές βδομάδες ακόμα μόνο».

Αφού επέστρεψε στο σπίτι η Τσι Γιαν, δεν πήγε να εργαστεί εξαιτίας της ασθένειάς της. Το 2005, το προσωπικό του γραφείου 6102 της περιοχής Ντονγκτσάνγκ στην πόλη Τονγκχουά οργάνωσε σεμινάρια πλύσης εγκεφάλου. Οι Προϊστάμενοι της σχολής και η Υπηρεσία Εκπαίδευσης την αναζήτησαν παντού και προσπάθησαν να την κάνουν να πάει στα σεμινάρια πλύσης εγκεφάλου. Την απείλησαν, λέγοντάς της ότι εάν αρνηθεί να πάει θα σταματούσαν το μισθό της. Τον Νοέμβριο του 2005, επειδή η κα Τσι αρνήθηκε να πάει στα σεμινάρια πλύσης εγκεφάλου, η Υπηρεσία Εκπαίδευσης διέκοψε το μισθό της, υποστηρίζοντας ψευδώς ότι είχε εγκαταλείψει τη δουλειά της από μόνη της.

Σημείωση

1. Σιδερένια Καρέκλα: Η «Σιδερένια καρέκλα» αποτελείται από σιδερένιους σωλήνες. Τα θύματα είναι κρατημένα στις σιδερένιες καρέκλες με τα δύο μπράτσα και τα πόδια δεμένα για μια πολύ μεγάλη χρονική περίοδο, δείτε την απεικόνιση αυτής της μορφής βασανιστηρίου στην:

http://www.clearwisdom.net/emh/articles/2002/1/9/17577.html.

2. Το «Γραφείο 610» είναι μια κρατική υπηρεσία που δημιουργήθηκε συγκεκριμένα για να εκδιώξει το Φάλουν Γκονγκ, έχοντας την απόλυτη δύναμη πάνω σε κάθε επίπεδο διοίκησης στο κόμμα και όλα τα άλλα πολιτικά και δικαστικά συστήματα.