Μια Απίστευτη Ανάρρωση από Λευχαιμία και Καρκίνο

Είμαι αγρότης στην επαρχία Σαντόνγκ της Κίνας. Στις αρχές του 2006, άρχισα να υποφέρω από ένα σοβαρό στομαχικό πόνο. Τελικά οι γιατροί είπαν στην οικογένειά μου ότι έπασχα από καρκίνο του στομάχου και ότι χρειαζόμουν χειρουργείο.

Ξόδεψα συνολικά πάνω από 30,000 γιουάν για την εγχείριση, μετά από την οποία επέστρεψα στο σπίτι για ανάρρωση. Δυστυχώς παρά την χειρουργική επέμβαση, το πρόβλημα έγινε πιο σοβαρό. Δεν είχα όρεξη, η πέψη μου ήταν ανύπαρκτη, το πρόσωπό μου ήταν πολύ χλωμό, και αισθανόμουν εξαιρετικά αδύναμος.

Την άνοιξη του 2007, μου διέγνωσαν και λευχαιμία. Έπρεπε και πάλι να εισαχθώ σε νοσοκομείο, δαπανώντας πάνω από 20,000 γιουάν. Αυτό στοίχισε στην οικογένειά μου όλες τις οικονομίες της και επιπλέον έπρεπε να δανειστούμε πολλά χρήματα.

Τα μέλη της οικογένειάς μου ρώτησαν τον γιατρό για τους κινδύνους που ενέχονται σε πειραματισμούς με εναλλακτικές θεραπείες. Ο γιατρός είπε ότι ένα ενδεχόμενο θα μπορούσε να είναι η ρήξη των εγκεφαλικών κυττάρων με αποτέλεσμα τον επικείμενο θάνατο μου και επίσης ότι σε οποιοδήποτε στάδιο ήταν πιθανόν να υποφέρω από διαπεραστικούς πόνους σε ολόκληρο το σώμα μου.

Μετά την επιστροφή μου στο σπίτι από το νοσοκομείο, η κόρη μου έστειλε κάποια φάρμακα για την λευχαιμία λέγοντάς μου ότι ο γείτονάς της είχε θεραπευτεί αφού τα χρησιμοποίησε. Όμως αφού έκανα της ενέσεις, είχα σοβαρή αλλεργική αντίδραση. Ολόκληρο το σώμα μου πονούσε υπερβολικά και η όρεξή μου είχε μειωθεί. Για χάρη της οικογένειάς μου όμως έσφιξα τα δόντια και ακολούθησα τις θεραπείες.

Εκείνη τη περίοδο ήμουν τόσο αδύνατος που σχεδόν δεν έμοιαζα με άνθρωπο. Είχα χάσει το χρώμα μου και δεν μπορούσα καν να αναπνέω σωστά. Η οικογένειά μου, μου ετοίμαζε κρυφά έναν ειδικό χιτώνα, για να τον φορέσω αφού πεθάνω. Εκείνη την περίοδο δεν τολμούσα να αντικρύσω κανέναν από την οικογένειά μου. Υπέφερα από το μαρτύριο της αρρώστιας μου, και από τον πόνο της γνώσης ότι σύντομα θα άφηνα αυτό τον κόσμο και την οικογένειά μου.

Στις 13 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς, η ξαδέλφη μου επέστρεψε σπίτι και άκουσε για την αρρώστια μου. Αμέσως ήρθε στο σπίτι μου και μου είπε: «Τώρα που βρίσκεσαι σε αυτή τη κατάσταση, δεν υπάρχει κανένας γιατρός που να μπορεί να σε σώσει. Μόνο το Φάλουν Ντάφα μπορεί να σε σώσει. Αν εσύ και η οικογένειά σου απαγγείλετε με ειλικρίνεια ότι «Το Φάλουν Ντάφα είναι καλό και η Αλήθεια, Καλοσύνη και Ανεκτικότητα είναι καλά» θα νιώσεις το όφελος.

Ακούγοντάς τα λόγια της ένιωσα μια φωτεινή ζεστασιά στην καρδιά μου και ήξερα ότι μου δινόταν μια ευκαιρία να συνεχίσω. Κάποιος μου είχε πει και πριν για την απαγγελία αυτών των λέξεων και σήμερα η ξαδέλφη μου έλεγε το ίδιο. Ακούγοντας τα σχόλια αυτά σκέφτηκα ότι πρέπει να υπάρχει κάποια αλήθεια και έτσι η οικογένειά μου και εγώ αρχίσαμε ειλικρινά να απαγγείλουμε αυτές τις λέξεις καθημερινά.

Ένα θαύμα συνέβη! Σταδιακά ήμουν σε θέση να φάω και να κοιμηθώ. Τότε άρχισα να απαγγέλω τα λόγια με περισσότερη εμπιστοσύνη.

Σταδιακά μπορούσα να κάτσω και ένα μήνα αργότερα μπορούσα και να περπατήσω. Ήταν υπέροχο! Το Φάλουν Γκονγκ ήταν που με έσωσε και μου έδωσε δεύτερη ζωή!

Τώρα έχω το βιβλίο Τζουάν Φάλουν το οποίο θεωρώ θησαυρό. Όταν κοιτώ τη φωτογραφία του ιδρυτή του Φάλουν Γκονγκ, κ. Λι Χονγκτζί, τα δάκρυα αρχίζουν να τρέχουν. Θέλω να βγω στους δρόμους, και να πω σε όποιον περνά ότι κάποτε είχα καρκίνο και λευχαιμία, αλλά τώρα γιατρεύτηκα.

Θα καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια να πω την αληθινή μου ιστορία σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορώ ώστε και αυτοί να μπορέσουν να έχουν την ευκαιρία να καλλιεργηθούν και να ωφεληθούν από αυτή την υπέροχη εξάσκηση.