Ιστορία: Οι αρχές του αυτοκράτορα Τανγκ Ταϊτζόνγκ βασισμένες στην επιεική μεταχείριση

( 1 ) Ο αυτοκράτορας Τανγκ Ταϊτζόνγκ τόνιζε την επιεική μεταχείριση

Την περίοδο Τζενγκουάν, τον πρώτο χρόνο της δυναστείας Τανγκ (618 – 917), ένα σχέδιο συνωμοσίας εναντίον του αυτοκράτορα ανακαλύφτηκε στο Τσινγκτζόου και τοπικοί αξιωματούχοι συνέλαβαν πολλούς ανθρώπους. Οι τοπική φυλακή ήταν γεμάτη. Όντας σε δύσκολη θέση με την κατάσταση, ο αυτοκράτορας Ταϊτζόνγκ έστειλε τον επιθεωρητή Σούε Ρενσί να ερευνήσει εκ του σύνεγγυς.

Αμέσως μόλις ο Σούε έφτασε, διέταξε τον δεσμοφύλακα να αφαιρέσει τα δεσμά των φυλακισμένων, και να τους παρέχουν αρκετό φαγητό και εγκαταστάσεις μπάνιου. Στο τέλος του ταξιδιού του, ελάχιστοι μόνο από τους φυλακισμένους τιμωρούνταν ακόμα για τα εγκλήματά τους.

Ο Σαν Φουτζιά, ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος της αυτοκρατορικής αυλής, ρώτησε για τα αποτελέσματα του Σούε Ρενσί, σκεπτόμενος ότι ο Σούε απάλλαξε πολλούς κρατούμενους. Ο Σούε υπεράσπισε τις πράξεις του: «Ακολουθώντας τη διαταγή του αυτοκράτορα, στον χειρισμό ποινικών υποθέσεων, θα πρέπει να βασίζουμε τις αποφάσεις μας στη συμπόνια και την επιείκεια. Πώς θα μπορούσα να πάρω μια απόφαση σύμφωνα με τις διαταγές των υψηλόβαθμων αξιωματούχων και ακόμα να τιμωρώ ανθρώπους παρά την αθωότητα τους; Όσο παίρνω μια απόφαση βασισμένη στη δικαιοσύνη και στις ηθικές αρχές, ακόμα και αν θίγω την οικογένεια του αυτοκράτορα και τους συγγενείς του και με σκοτώσουν για αυτό, δεν θα το μετάνιωνα καθόλου.

Ο αυτοκράτορας θέλησε να δώσει στον Σαν Φουτζιά το προνόμιο της αμφιβολίας, έτσι έστειλε έναν άλλο αξιωματούχο να ερευνήσει τον χειρισμό της υπόθεσης τού Σούε Ρενσί. Όλα τα αποδεικτικά στοιχεία έδειξαν ότι οι απαλλαχθέντες φυλακισμένοι ήταν πράγματι αθώοι. Αφού διάβασε την αναφορά, ο αυτοκράτορας Ταϊτζόνγκ κατάλαβε ότι μπορούσε να εμπιστεύεται τον Σούε Ρενσί ακόμα περισσότερο.

(2) Η συμπονετική διακυβέρνηση και τα ηθικά διδάγματα κατέστησαν την εποχή Τζενγκουάν αποκορύφωμα στην κινεζική ιστορία

Ο κινεζικός πολιτισμός βασίζεται σε αρχές από τον Κομφουκιανισμό, τον Βουδισμό, και τον Ταοϊσμό. Αυτές οι πεποιθήσεις και τα διδάγματα κορυφώθηκαν κατά τη διάρκεια της δυναστείας Τανγκ. Η κοινή βασική αρχή των τριών σχολών είναι η επανόρθωση της ανθρώπινης καρδιάς. Η επίδραση αυτών των αρχών στην κοινωνία υπερβαίνει κατά πολύ εκείνη του νόμου και της τάξης.

Ο αυτοκράτορας Ταϊτζόνγκ πίστευε στη συμπόνια και την επιείκεια εκ μέρους των αρχών και ήταν ανοιχτός σε διαφορετικές απόψεις. Υπό την εξουσία του, ο νόμος ήταν απλός και επιεικής αλλά οι κανόνες του για τη συμπεριφορά των αξιωματούχων ήταν σκληροί και σαφείς.

Τα επιτεύγματα της δυναστείας Τανγκ είναι αξεπέραστα στην κινεζική ιστορία. Τον τέταρτο χρόνο της περιόδου Τζενγκουάν, μόνο είκοσι εννέα εγκληματίες καταδικάστηκαν. Ήταν μια δύσκολη περίοδος, καθώς η Κίνα είχε μόλις τελειώσει ένα αιματηρό πόλεμο, και άνθρωποι και κυβέρνηση μαζί ήρθαν αντιμέτωποι με οικονομικές δυσκολίες. Πέρα από αυτό, η κοινωνία ήταν σε καλή κατάσταση, χάρις στην έμφαση του αυτοκράτορα στα ηθικά διδάγματα. Οι άνθρωποι έμαθαν να περιορίζουν τη συμπεριφορά τους σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Αντιμέτωποι με φυσικές καταστροφές, οι άνθρωποι ενώνονταν και επικρατούσαν. Στα επόμενα χρόνια, το έθνος επέστρεψε στην ευημερία. Η κοινωνική τάξη βελτιώθηκε, οι άνθρωποι άφηναν τις πόρτες τους ξεκλείδωτες και δεν θα έπαιρναν τίποτα από το δρόμο που δεν τους ανήκε. Στα επόμενα χρόνια της περιόδου Τζενγκουάν, εάν οι άνθρωποι ξεχνούσαν να πάρουν φαγητό για τον δρόμο, μπορούσαν να φάνε στο σπίτι ενός ξένου.

Αυτήν ήταν μια εποχή αξιοζήλευτη από τους ανθρώπους για χιλιάδες χρόνια.
Ιστορικοί αποκάλεσαν την περίοδο του αυτοκράτορα Ταϊτζόνγκ «υπόδειγμα κοινωνίας» της Τζενγκουάν.

(3) Η Μεταρρύθμιση της ακραίας τιμωρίας από τον Τανγκ Ταϊτζόνγκ

Εξ αρχής, ο αυτοκράτορας Ταϊτζόνγκ αφιέρωσε μεγάλο μέρος της προσπάθειάς του για τη μεταρρύθμιση της ακραίας τιμωρίας. Σύμφωνα με το βιβλίο της ιστορίας της δυναστείας Σονγκ «Zi Zhi Tong Jiang», ο αυτοκράτορας διέταξε τον Τζανγκσάν Γουτζί, τον ανώτατο δικαστή, και άλλους αξιωματούχους να συνεργαστούν με τους λόγιους και τους δικαστές για να μειώσουν την αυστηρότητα τον νόμων.

Αφαίρεσαν 50 τύπους εγκλημάτων από την ποινή του «θανάτου δια απαγχονισμού».
Πρότειναν να αντικαταστήσουν την τακτική θανατική ποινή σε «αποκοπή του δεξιού ποδιού» αλλά ο αυτοκράτορας ακόμα ένιωθε ότι ήταν πολύ απάνθρωπο και τους είπε: «Η τιμωρία της σωματικής βλάβης είναι ξεπερασμένη εδώ και πολύ καιρό. Θα πρέπει να βρείτε άλλους τρόπους.» Τελικά, ο αξιωματούχος Πέι Χονγκσιάν πρότεινε να αντικαταστήσει αυτές τις προτάσεις με σκληρή εργασία, 1500 χλμ. μακριά από το σπίτι για τρία χρόνια. Ο αυτοκράτορας το ενέκρινε.

Αργότερα ο αυτοκράτορας διαπίστωσε ότι ένας αξιωματούχος παραποιούσε την καταγωγή της οικογένειάς τους σε ένα προσωπικό προφίλ. Τους διέταξε να έρθουν να ομολογήσουν. Στο παρελθόν, όποιος βρισκόταν να διαπράττει τέτοιες απάτες θα καταδικαζόταν σε θάνατο. Ο αυτοκράτορας ήταν εξαγριωμένος, και διέταξε τη θανάτωση του ανθρώπου αυτού.

Ο Ντάι Τζόου αρνήθηκε την αναφορά του: «Σύμφωνα με τον καινούριο νόμο μας, αυτός ο άνθρωπος θα πρέπει να σταλεί στην εξορία.» Ο αυτοκράτορας δεν ήταν ικανοποιημένος, «Αν ακολουθήσετε τον νόμο, θα χάσω την αξιοπιστία μου!» O Ντάι Τζόου ισχυρίστηκε: «Η διαταγή σας να καταδικάσουν τον άνθρωπο ήταν λόγω του προσωπικού σας θυμού. Αλλά ο νόμος είναι το θεμέλιο για τη χώρα για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων. Η αυτού μεγαλειότητά σας προσβλήθηκε από την απάτη, έτσι διατάξατε ότι ο άνθρωπος πρέπει να θανατωθεί. Αλλά γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι σωστό, ειδικά όταν ο καινούριος νόμος μόλις θεσπίστηκε. Θα πρέπει όλοι να ακολουθήσουμε τον νόμο. Αυτό το αποκαλώ “υπομένω τον μικρό θυμό, προασπίζομαι τη μεγάλη αρχή.”» Ο αυτοκράτορας εντυπωσιάστηκε και είπε: «Τι έχω για να ανησυχώ, τώρα που έχω κάποιον σαν εσένα να εκτελεί τον νόμο;»

Ο Ντάι Τζόου ήταν ειλικρινής και συνεπής στη δουλειά του. Δεν φοβόταν να αντιταχθεί στον αυτοκράτορα για την τήρηση του νόμου. Ακόμα και ο αυτοκράτορας τον άκουγε. Έτσι εκείνη την εποχή, οι αδικίες ήταν πολύ σπάνιες.

Ο αυτοκράτορας Ταϊτζόνγκ τόνισε την επιεική μεταχείριση και ήταν σε θέση να ξεπεράσει τα προσωπικά του συναισθήματα και να σέβεται τον νόμο. Από αυτήν την άποψη, ήταν φανερό ότι ο Ταϊτζόνγκ ήταν ένας αυτοκράτορας με μεγάλη συμπόνια.

(Ιστορία από το βιβλίο της δυναστείας Τσινγκ «Το βιβλίο της κοινωνικής αρμονίας» του Τζόου Σιρέν.)