Η ιστορία της καλλιέργειας του Βούδα Μιλαρέπα (Μέρος 5)

(Minghui.org) Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, τα Ιμαλάια υπήρξαν μια περιοχή με πολλούς καλλιεργητές. Οι άνθρωποι εκεί ζουν μια απλή, μέτρια ζωή και όλοι τραγουδούν και χορεύουν. Επίσης, τιμούν τον Φα του Βούδα. Πριν από σχεδόν μια χιλιετία, υπήρξε ένας καλλιεργητής σε αυτήν την περιοχή που ονομαζόταν Milarepa. Ενώ η πλειοψηφία των Φο και των Μποντισάτβα χρειάστηκαν πολλές ζωές και δεινά πριν φτάσουν στην καρποφορία, ο Μιλαρέπα πέτυχε ισοδύναμη ισχυρή αρετή σε μια ζωή και αργότερα έγινε γνωστός ως ο ιδρυτής της Λευκής Σέκτας του Θιβετανικού Βουδισμού.

(Συνέχεια από το Μέρος 4: https://bit.ly/2YR5fYJ

Ο Ngokton Chodor και η οικογένειά του ήρθαν με πολλές προσφορές για να ζητήσουν abhisheka από τoν Hevajra. Η γυναίκα του Δασκάλου μου είπε: “O Μάρπα νοιάζεται μόνο για τα χρήματα και δεν θα διδάξει καν το ντάρμα σε έναν καλλιεργητή σαν κι εσένα. Επίτρεψέ μου να σκεφτώ έναν τρόπο να αποκτήσεις μια προσφορά. Πρέπει να πάρεις abhisheka όπως και να έχει. Παρακαλώ πάρε αυτό και πήγαινε να ζητήσεις. Αν δεν σε διδάξει το ντάρμα, θα πάω να τον ικετεύσω”. Στη συνέχεια πήρε ένα ρουμπίνι σε σχήμα δράκου από τα εσώρουχά της και μου το έδωσε. Με αυτό το λαμπερό ρουμπίνι, πήγα στο παρεκκλήσι. Αφού προσκύνησα μπροστά στον αφέντη και κοίταξα το ρουμπίνι, είπα: “Δάσκαλε, παρακαλώ κάντε μου abhisheka αυτή τη φορά. Με αυτά τα λόγια, καθόμουν στο κάθισμα του παραλήπτη.

Ο Δάσκαλος πήρε το ρουμπίνι, το γύρισε και το κοίταξε για λίγο. Τότε ρώτησε: “Ισχυρέ άντρα, από πού το πήρες;”

“Είναι από τη γυναίκα του κυρίου”, απάντησα.

Ο Δάσκαλος είπε με χαμόγελο, “Κάλεσε την Ντακμέμα εδώ!”

Ήρθε η γυναίκα του Δασκάλου και ο δάσκαλος την ρώτησε, “Ντακμέμα, από πού είναι αυτό;”

Η σύζυγός του προσκύνησε πολλές φορές και είπε, τρέμοντας από φόβο, “Αυτό το ρουμπίνι δεν έχει καμία σχέση με τον αφέντη. Όταν παντρεύτηκα, οι γονείς μου είπαν ότι δεν είχες καλή συμπεριφορά. Αν κάποια μέρα η ζωή γινόταν δύσκολη, ίσως χρειαζόμουν χρήματα. Έτσι μου έδωσαν αυτό το ρουμπίνι και μου ζήτησαν να μην το δείξω σε άλλους. Αυτή είναι η μυστική μου ιδιοκτησία. Αλλά αυτός ο μαθητής είναι πολύ θλιβερός, γι’ αυτό του έδωσα το ρουμπίνι. Παρακαλώ αποδέξου το και παρακαλώ εκτέλεσε abhisheka για αυτόν. Στο παρελθόν, τον έδιωξες επανειλημμένα κατά τη διάρκεια της abhisheka, προκαλώντας του απελπισία. Αυτή τη φορά, ελπίζω ότι ο Ngokton Chodor και άλλοι μαθητές μπορούν όλοι να με βοηθήσουν να παρακαλέσω τον αφέντη.” Στη συνέχεια, προσκύνησε ξανά και ξανά.

Βλέποντας τον δάσκαλο θυμωμένο ο Ngokton και οι άλλοι δεν τολμούσαν να πουν τίποτα. Απλά προσκύνησαν τον δάσκαλο. Ο Δάσκαλος είπε, “Ντακμέμα, πώς μπορείς να είσαι τόσο ανόητη και να δίνεις ένα τόσο καλό ρουμπίνι σε κάποιον άλλου; Ωχ!” Έπειτα έβαλε το ρουμπίνι στο κεφάλι του και συνέχισε: “Ντακμέμα, κάνεις λάθος. Ό, τι έχεις είναι δικό μου, συμπεριλαμβανομένου αυτού του ρουμπινιού. Ισχυρέ άντρα, αν έχεις προσφορές, θα κάνω abhisheka για εσένα. Αυτό το ρουμπίνι είναι δικό μου και δεν υπολογίζεται ως προσφορά σου.”

Ωστόσο, νόμιζα ότι η γυναίκα του δάσκαλου θα εξηγούσε ξανά γιατί αυτό το ρουμπίνι ήταν προσφορά. Όλοι οι άλλοι ικέτευαν επίσης για μένα. Γι’ αυτό περίμενα ανυπόμονα εκεί και δεν έφυγα.

Ο Δάσκαλος εξαγριώθηκε. Σηκώθηκε από το κάθισμά του και με κατσάδιασε, “Σου είπα να φύγεις. Γιατί είσαι ακόμα εδώ;!” Σήκωσε το πόδι του και άρχισε να με κλοτσά παντού. Καθώς το κεφάλι μου έσκυψε προς το έδαφος, πατούσε πάνω του. Ένιωσα ζάλη και όλα σαν να σκοτείνιασαν. Ξαφνικά με κλώτσησε ξανά, γυρνώντας με προς τα πάνω. Το περιβάλλον φάνηκε να γίνεται φωτεινό ξαφνικά και είδα αστέρια. Μετά το λάκτισμα, ο δάσκαλος πήρε ένα μαστίγιο και με χτύπησε. Ο Ngokton ήρθε και κάλεσε τον δάσκαλο να σταματήσει, αλλά εκείνος φαινόταν πραγματικά εξαγριωμένος. Πηδώντας μέσα στην αίθουσα, ο θυμός του είχε φτάσει πραγματικά στα άκρα. Σκέφτηκα, “Εκτός από τον πόνο, δεν θα αποκτήσω τίποτα εδώ. Πρέπει να σκοτώσω τον εαυτό μου.” Καθώς έκλαψα πικρά, η γυναίκα του δάσκαλου ήρθε να με παρηγορήσει. Συγκρατώντας τα δάκρυά της, είπε, “Ισχυρέ άντρα, μην λυπάσαι. Σε αυτόν τον κόσμο, δεν υπάρχει καλύτερος μαθητής από εσένα. Αν θέλεις να βρείς άλλους δασκάλους για να μάθεις το ντάρμα, σίγουρα θα σε βοηθήσω να γνωρίσεις κάποιον. Θα σου δώσω χρήματα για τα έξοδα διαβίωσης και προσφοράς στον δάσκαλο.” Συνήθως η γυναίκα του δάσκαλου θα παρευρισκόταν στις τελετές παρακολούθησης, αλλά έκλαιγα όλη τη νύχτα και έμεινε μαζί μου όλη τη νύχτα.

Το επόμενο πρωί, ο δάσκαλος με φώναξε Νόμιζα ότι θα μου δίδασκε ντάρμα και έτρεξα. Ο Δάσκαλος με ρώτησε: “Δεν σου έκανα abhisheka χθες. Είσαι αναστατωμένος? Είχες κακές σκέψεις;”

Απάντησα, “Η πίστη μου στον αφέντη δεν ταλαντεύεται. Το σκέφτηκα για πολύ καιρό. Αυτό συμβαίνει επειδή οι αμαρτίες μου είναι πολύ μεγάλες.” Με βαθιά θλίψη στην καρδιά μου, έκλαιγα καθώς μιλούσα. Ο Δάσκαλος είπε: “Γιατί κλαις μπροστά μου αντί να μετανοείς;! Βγες έξω!”

Βγήκα με πολύ πόνο, σαν να είχα ψυχική διαταραχή. Σκέφτηκα, “Αυτό είναι πραγματικά περίεργο. Όταν διέπραττα αδικήματα, είχα τόσο τα έξοδα διαβίωσης όσο και τα έξοδα για τις προσφορές. Μελετώντας όμως το ντάρμα, δεν έχω τίποτα και είμαι τόσο φτωχός. Ας υποθέσουμε ότι είχα τα μισά χρήματα που είχα όταν έκανα κακά πράγματα, θα είχα λάβει abhisheka και στίχους. Χωρίς προσφορές, αυτός ο δάσκαλος δεν θα με διδάξει στίχους. Ακόμα κι αν πάω σε άλλους δεν θα βοηθήσει, γιατί δεν έχω προσφορές. Εφόσον δεν μπορώ να αποκτήσω ντάρμα χωρίς χρήματα, και αυτό το φυσικό σώμα συνεχίζει να συσσωρεύει κάρμα χωρίς να κερδίζω ντάρμα, γιατί να μην σκοτώσω τον εαυτό μου; Τι πρέπει να κάνω; Σκέφτηκα πολλά πράγματα και το μυαλό μου ήταν χαοτικό. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η προτεραιότητά μου ήταν να βρω χρήματα. Θα μπορούσα πιθανώς να εργαστώ για κάποιον πλούσιο και να συγκεντρώσω κάποια περιουσιακά στοιχεία για να μελετήσω το ντάρμα. Ή, πρέπει να κερδίσω χρήματα, κάνοντας ξόρκια και κάνοντας κακά πράγματα; Εναλλακτικά, θα μπορούσα να γυρίσω σπίτι. Θα ήταν τόσο υπέροχο να βλέπεις τη μητέρα. Στην πραγματικότητα, η επιστροφή στο σπίτι δεν θα ήταν κακό, απλά δεν θα έπαιρνα χρήματα εκεί. Όπως και να είχε, έπρεπε να πάρω κάτι - είτε ντάρμα είτε χρήματα, αντί να μείνω εδώ για το τίποτα. Έτσι αποφάσισα να φύγω. Σκέφτηκα πως αν έπαιρνα οτιδήποτε μαζί μου θα οδηγούσε σε περισσότερες επιπλήξεις και ξυλοδαρμούς, οπότε κατέληξα να μην πάρω φαγητό μαζί μου, μόνο τα δικά μου βιβλία και άλλα αντικείμενα.

Στο δρόμο, σκέφτηκα τη βοήθεια της γυναίκας του δάσκαλου και ένιωσα λυπημένος. Όταν ήμουν πια δρόμο μισής ημέρας από το Drowolung, ήταν μεσημέρι και ώρα για γεύμα. Ζήτησα φαγητό και πήρα λίγο ψητό αλεύρι κριθαριού. Δανείστηκα τότε μια κατσαρόλα και έβαλα μια φωτιά έξω για να βράσω λίγο πόσιμο νερό. Πέρασε μισή μέρα και σκέφτηκα: όταν δούλευα για τον αφέντη, το έκανα εν μέρει για να υπηρετήσω τον αφέντη, αλλά εν μέρει ήταν επίσης για να κερδίσω το φαγητό μου. Η σύζυγος του Δάσκαλου με νοιάζεται και μου φέρεται καλά. Σήμερα το πρωί δεν την είχα αποχαιρετήσει πριν φύγω. Δεν ήταν σωστό. Σκέφτηκα πως ήθελα να γυρίσω πίσω αλλά δεν είχα το θάρρος. Όταν επέστρεψα το δοχείο στον ιδιοκτήτη του, ο γέρος μου είπε, “Είσαι ακόμα νέος. Γιατί να μην κάνεις κάτι χρήσιμο αντί να ικετεύεις; Εάν μπορείς να διαβάσεις, μπορείς ίσως να διαβάζεις γραφές σε ανθρώπους. Διαφορετικά, μπορείς να εργαστείς για κάποιον και να πάρεις φαγητό και ρούχα. Νεαρέ, ξέρεις πώς να διαβάζεις τις γραφές;”

“Δεν διαβάζω πολλές γραφές. Αλλά ξέρω πώς!” απάντησα.

“Εντάξει τότε. Χρειάζομαι κάποιον να διαβάσει γραφές. Μπορείς να το κάνεις αυτό για μένα για πέντε ή έξι ημέρες; Θα σε πληρώσω!” είπε ο γέρος.

“Φυσικά!” Απάντησα ευτυχισμένα.

Έμεινα λοιπόν στο σπίτι του γέρου διαβάζοντας την Prajna Paramita. Στο βιβλίο ήταν μια ιστορία του Sada Prarudita. Όπως και εγώ, ήταν πολύ φτωχός. Αλλά εγκατέλειψε τα πάντα για να μάθει ντάρμα. Όλοι γνωρίζουν ότι ένα άτομο θα πεθάνει αν αφαιρεθεί η καρδιά του. Ωστόσο, ο Sada Prarudita έβγαλε την καρδιά του για να μάθει ντάρμα. Σε σύγκριση με αυτόν, αυτό που έχω υποστεί δεν είναι τίποτα. Έτσι σκέφτηκα: “Ο δάσκαλος πιθανότατα θα μου διδάξει το ντάρμα. Αν όχι, η γυναίκα του μου είπε ότι θα με συστήσει σε άλλους λάμα. Με αυτές τις σκέψεις, γύρισα πίσω.

Όσο για τον δάσκαλο, η γυναίκα του, του είπε αφού έφυγα, “Δάσκαλε, έχεις διώξει τον εχθρό σου. Δεν είναι πια εδώ. Πρέπει να είσαι ευτυχισμένος τώρα!”

Ο Δάσκαλος Μάρπα ρώτησε, “Για ποιον μιλάς;”

“Δεν ξέρεις; Είναι ο Ισχυρός Άντρας - πάντα τον αντιμετώπιζες σαν εχθρό και τον έκανες να υποφέρει.”

Ακούγοντας αυτά τα λόγια, ο δάσκαλος έγινε αμέσως χλωμός και έκλαψε με δάκρυα. Με τις παλάμες του ενωμένες, προσευχήθηκε: “Όλοι οι προηγούμενοι δάσκαλοι αυτής της αφιερωμένης κληρονομιάς, και όλοι οι ντακίνοι και οι θεϊκοί θεματοφύλακες, βοηθήστε τον μαθητή μου με πολύ καλή εγγενή ποιότητα να επιστρέψει!” Μετά από αυτά τα λόγια, έμεινε άφωνος.

Αφού επέστρεψα, αρχικά υποκλίθηκα στη γυναίκα του δάσκαλου. Είπε εκστατικά, “Α, αισθάνομαι πολύ καλύτερα τώρα. Νομίζω ότι ο δάσκαλος θα σε διδάξει το ντάρμα αυτή τη φορά. Όταν του είπα ότι είχες φύγει, προσευχήθηκε να επιστρέψει ο μαθητής του με την πολύ καλή εγγενή ποιότητα. Έκλαψε ακόμη και με δάκρυα. Ισχυρέ άντρα, έχεις αναδείξει τη συμπόνια του δάσκαλου! Σκέφτηκα: “Η σύζυγος του Δασκάλου μάλλον είπε αυτά τα πράγματα για να με παρηγορήσει. Αν ο δάσκαλος είχε κλάψει και με αποκάλεσε ως κάποιον με καλή εγγενή ποιότητα, αυτό σημαίνει ότι ήταν ικανοποιημένος με τη συμπεριφορά μου. Από την άλλη πλευρά, αν μου ζητήσει απλώς να επιστρέψω χωρίς abhisheka ή στίχους, τότε η εγγενής μου ποιότητα δεν μετράει τίποτα. Θα συνέχιζα να υποφέρω αν δεν πάω σε άλλα μέρη. Καθώς σκεφτόμουν αυτά τα πράγματα, η γυναίκα του δάσκαλου είπε: “Ο Ισχυρός Άνδρας δεν θέλει να μας αφήσει και επέστρεψε. Τι θα έλεγες να έρθει να υποκλιθεί μπροστά σου;

Ο Δάσκαλος Μάρπα είπε, “Χμ! Δεν είναι ότι δεν θέλει να μας εγκαταλείψει. Δεν θέλει να εγκαταλείψει τον εαυτό του.”

Όταν πήγα να προσκυνήσω μπροστά στον αφέντη, είπε, “Πρέπει να είσαι υπομονετικός και να απαλλαγείς από αυτές τις ακατάστατες σκέψεις. Εάν είσαι πραγματικά ειλικρινής για την απόκτηση του Ντάρμα, θα πρέπει να είσαι έτοιμος να δώσεις τη ζωή σου για αυτό. Πάμε να φτιάξεις ένα τριώροφο σπίτι για μένα. Θα κάνω abhisheka για σένα μόλις τελειώσει. Δεν έχω πολύ φαγητό και δεν μπορώ να το δωρίζω χωρίς λόγο. Εάν δεν μπορείς να το ξεπεράσεις και θέλεις να ταξιδέψεις, μπορείς να φύγεις ανά πάσα στιγμή!”

Δεν μπορούσα να πω ούτε μια λέξη και έφυγα από το δωμάτιο.

Πήγα στη γυναίκα του δάσκαλου και είπα: “Μου λείπει η μητέρα μου. Ο Δάσκαλος δεν θέλει να με διδάξει Ντάρμα. Για άλλη μια φορά είπε ότι θα με διδάξει αφού χτίσω ένα σπίτι. Ακόμα και αφού τελειώσει το σπίτι, μάλλον δεν θα με διδάξει και θα με επιπλήξει και θα με χτυπήσει. Αποφάσισα να επιστρέψω στην πατρίδα μου. Εύχομαι σε εσάς και στον δάσκαλο ειρήνη και ευτυχία.” Με αυτά τα λόγια, έφτιαξα τις αποσκευές μου και ετοιμάστηκα να φύγω.

Η γυναίκα του Δασκάλου είπε, “Ισχυρέ άντρα, έχεις δίκιο. Σίγουρα θα βρω έναν καλό δάσκαλο για σένα. Ο Ngokton Chodor είναι ο κύριος μαθητής του δάσκαλου και έχει αποκτήσει τους στίχους. Θα σκεφτώ έναν τρόπο να σας στείλω για να μάθετε από αυτόν. Μην βιάζεσαι. Μείνε εδώ για λίγες μέρες.” Έτσι, δεν έφυγα.

Ο Ινδός κύριος Naropa είχε ένα μεγάλο ψαλτικό τελετουργικό το οποίο τελούσε τη δέκατη ημέρα κάθε μήνα για να λατρέψει τους Φο. Ακολουθώντας αυτήν την παράδοση, ο δάσκαλος Marpa είχε επίσης ένα ψαλτικό τελετουργικό τη δέκατη ημέρα κάθε μήνα. Αυτή τη φορά, η σύζυγος του δάσκαλου παρασκεύασε τρεις τύπους κρασιού από μια μεγάλη σακούλα σίκαλης: ένα δυνατό, ένα μέτριο και ένα ελαφρύ. Κάλεσε τον αφέντη για το δυνατό κρασί, άλλους λάμα για το μεσαίο, ενώ εκείνη και εγώ ήπιαμε το ελαφρύ. Πολλοί άνθρωποι ευχήθηκαν ο ένας στον άλλον εκείνη την ημέρα, και οι λάμα μέθυσαν όλοι, συμπεριλαμβανομένου και του δάσκαλου. Βλέποντας τον αφέντη μεθυσμένο, η σύζυγός του πήγε στην κρεβατοκάμαρά του και έβγαλε μια σφραγίδα, στολίδια και ένα ρουμπινένιο κομπολόι από μια μικρή βαλίτσα. Σφράγισε ένα γράμμα που είχε ετοιμάσει και έβαλε τη σφραγίδα πίσω. Αφού τύλιξε μαζί το ψεύτικο γράμμα, το ροζάριο και τα στολίδια, σφράγισε το πακέτο με κερί και μου το έδωσε. “Πρέπει να πάτε στον Ngokton Chodor και να του πείτε ότι ο κύριός σας, το έδωσε ως προσφορά για αυτόν”, είπε.

Αφού υποκλίθηκα, πήρα το πακέτο και κατευθύνθηκα προς το Ü. Δύο ημέρες αργότερα, ο δάσκαλος ρώτησε τη γυναίκα του, “Τι κάνει ο Ισχυρός Άνδρας αυτές τις μέρες;”

“Έχει φύγει! Αυτό είναι το μόνο που ξέρω.”

“Που πήγε?” Ρώτησε ο Δάσκαλος.

“Δούλεψε πολύ σκληρά για να χτίσει σπίτια. Όχι μόνο αρνήθηκες να τον διδάξεις το ντάρμα, αλλά επίσης τον επέπληξες και τον χτύπησες. Έφυγε για να βρει άλλους δασκάλους. Σκόπευε να σου μιλήσει, αλλά φοβόταν ότι μπορεί να τον ξαναχτυπήσεις. Έτσι έφυγε χωρίς προειδοποίηση. Προσπάθησα πολύ να τον σταματήσω αλλά δεν τα κατάφερα.”

Αφού άκουσε αυτά τα λόγια, το πρόσωπο του δάσκαλου Marpa έγινε μπλε. Ρώτησε, “Πότε έφυγε;”

“Εχθές.”

Ο Δάσκαλος σκέφτηκε ήσυχα για λίγο και είπε, “Ο μαθητής μου δεν θα πάει μακριά.”

Όταν έφτασα στο Ü, ο κύριος Ngokton δίδασκε σε πολλούς λάμα το Hevajra Tantra. Αφού τον προσκύνησα από μακριά, έβγαλε το καπέλο του για να με χαιρετήσει και είπε: “Αυτή η θέση είναι η θέση ενός μαθητή του Marpa. Αυτή είναι μια πολύ καλή καρμική σχέση. Αυτό το άτομο θα γίνει βασιλιάς του Ντάρμα στο μέλλον. Θα μπορούσατε να ελέγξετε ποιος είναι;” Ένας μοναχός ήρθε να με δει, με τον οποίον είχαμε ξανασυναντηθεί. “Ω, είσαι εσύ. Γιατί είσαι εδώ?” ρώτησε.

Είπα: “Ο Δάσκαλος Μάρπα είναι πολύ απασχολημένος και δεν είχε χρόνο να με διδάξει. Έτσι ήρθα να μάθω ντάρμα. Ο Δάσκαλος Marpa μου έδωσε στολίδια από τον Naropa και αυτό το ροζάριο ως απόδειξη.”

Ο μοναχός πήγε στον κύριο Ngokton και είπε: “Ο Ισχυρός Άνθρωπος είναι εδώ!” Στη συνέχεια επανέλαβε τα λόγια μου.

«Ο Δάσκαλος Ngokton ήταν πολύ ευχαριστημένος, “Ερχόμενος εδώ με στολίδια από τον Naropa και το κομπολόι, μοιάζει σαν τα ανθισμένα λουλούδια udumbara, που είναι σπάνια και αδιανόητα. Πρέπει να τον καλωσορίσουμε με σεβασμό. Ας σταματήσουμε τη διάλεξη για τώρα. Όλοι όσοι είστε στο ακροατήριο, πηγαίνετε γρήγορα να φέρετε το κουβούκλιο, πανό, στολίδια και μουσικά όργανα. Επίσης, ζητήστε από τον Δυνατό άντρα να περιμένει έξω για λίγο”.

Έτσι ο μοναχός μου ζήτησε να περιμένω εκεί καθώς ετοιμάζονταν. Ο τόπος όπου περίμενα ονομαζόταν «Kowtowing Hillock».

Μετά από λίγο, με τον θόλο, τα πανό και τη μουσική, με συνόδευσαν στην μεγάλη αίθουσα. Υποκλίθηκα ξανά και πρόσφερα τα δώρα. Ο Δάσκαλος Ngokton έβαλε τα στολίδια στο κεφάλι του κλαίγοντας. Αφού προσευχήθηκε για ενδυνάμωση, τα έβαλε στο κέντρο του βωμού, περιτριγυρισμένο από κάθε είδους εξαίρετες προσφορές. Στη συνέχεια άνοιξε την επιστολή, η οποία έλεγε:

“Ngokton Chodor, είμαι σε ένα διαλογισμό και δεν έχω χρόνο να διδάξω τον Δυνατό άντρα. Του ζητώ τώρα να έρθει και να ζητήσει το ντάρμα από εσάς. Παρακαλώ δώστε του abhisheka και στίχους. Σου δίνω στολίδια από τον κύριο Naropa και το κομπολόι.”

Αφού διάβασε το γράμμα, ο Ngokton είπε, “Αυτή είναι μια παραγγελία του δάσκαλου. Θα σου δώσω abhisheka και τους στίχους σίγουρα . Για πολύ καιρό σκέφτομαι να σου ζητήσω να έρθεις και να μάθεις το ντάρμα εδώ. Τώρα ήρθες και είναι με την ευλογία του δασκάλου.” Σταμάτησε πριν συνεχίσει, “Αχ, Ισχυρέ άντρα! Θυμάμαι ότι πολλοί λάμα από το Yarlung, Kham και Dakpo συχνά ήρθαν εδώ για να μάθουν από μένα. Όμως οι κακοί άνθρωποι από το Yepo in Dol τους παρενοχλούσαν πάντα, τους εμπόδισαν να μου δώσουν προσφορές. Παρακαλώ πήγαινε να προξενήσεις χαλάζι εκεί. Τότε θα σου δώσω abhisheka και στίχους.”

Ακούγοντας αυτό, με εξέπληξε και σκέφτηκα, “είμαι πράγματι ένα αμαρτωλό άτομο. Πρέπει να διαπράξω αδικήματα παντού! Ήρθα εδώ για να μάθω το δίκαιο ντάρμα, για να μην βλάπτω ανθρώπους με χαλάζι. Δεν ήξερα ότι θα έπρεπε να το κάνω ξανά. Εάν δεν ρίξω το χαλάζι, θα είναι αντίθετο με τη θέληση του δασκάλου και δεν θα μπορέσω να μάθω ντάρμα. Αν ακολουθήσω τις οδηγίες, κάνω άσχημα πράγματα ξανά. Αχ! Καλύτερα να ακολουθήσω τη διαταγή του δάσκαλου και να ρίξω πάλι χαλάζι.”

Χωρίς άλλη επιλογή, ετοίμασα τα απαραίτητα υλικά, τα ενδυνάμωσα με ένα ξόρκι και έφτασα στο Ντολ. Αφού έκανα ένα ξόρκι, πήγα σε μια γριά για καταφύγιο. Ο κεραυνός και η βροντή άρχισαν αμέσως, με σκοτεινά σύννεφα να έρχονται το ένα μετά το άλλο. Πριν πέσει το μεγάλο χαλάζι, μικρότερο χαλάζι άρχισε να πέφτει. Η γριά φώναξε, “Ουρανοί! Το σιτάρι μου θα καταστραφεί. Πώς θα επιβιώσω;!”

Τα λόγια της με πλήγωσαν. Αναστέναξα, “Έχω διαπράξει μεγάλα εγκλήματα!” Έτσι, τη ρώτησα, “Πού είναι το χωράφι σου; Μπορείς να κάνεις ένα σχεδιάγραμμα;” Στη συνέχεια σχεδίασε ένα τρίγωνο που έμοιαζε με ένα μακρύ δέρμα χειλιών. Έκανα μια χειρονομία και κάλυψα το τρίγωνο κάτω από μια κατσαρόλα. Η γη της προστατεύθηκε από την καταστροφή. Αλλά μια γωνία δεν καλύφθηκε καλά, και οι καλλιέργεια σε αυτή τη γωνία καταστράφηκε από την καταιγίδα. Μετά από πολύ ώρα, η καταιγίδα σταμάτησε και βγήκα να ρίξω μια ματιά. Μια μεγάλη πλημμύρα είχε έρθει από τους λόφους πάνω από τα δύο χωριά και ξέπλυνε όλες τις καλλιέργειες. Μόνο το χωράφι της γριάς σώθηκε και οι καλλιέργειές της ήταν υγιείς. Είναι ενδιαφέρον ότι, κάθε φορά που μια θύελλα χαλαζιού συνέβαινε ξανά αργότερα, το χωράφι της πάντα γλίτωνε. Αυτή η γυναίκα δεν χρειάστηκε πλέον να προσκαλεί λάμα για τελετές για την προστασία της γης της.

Στο δρόμο της επιστροφής, είδα δύο παλιούς βοσκούς, των οποίων τα βόδια και τα πρόβατα είχαν παρασυρθεί από την πλημμύρα. Τους είπα: “Σταματήστε να ληστεύετε τους μαθητές του Ngokton Chodor από τώρα και στο εξής. Εάν το κάνετε ξανά, θα επιστρέψω με περισσότερες χαλάζι!”

Μετά από αυτό το περιστατικό, οι άνθρωποι στην περιοχή δεν τολμούσαν πλέον να ληστεύουν. Σταδιακά άρχισαν να πιστεύουν στον δάσκαλο Ngokton και να τον λατρεύουν. Αργότερα έγιναν δωρητές του.

Σε ένα λιβάδι με βατόμουρα, μάζεψα νεκρά πουλιά και αρουραίους, τα οποία είχαν σκοτωθεί από το χαλάζι. Κρατώντας μια σακούλα με νεκρά ζώα, επέστρεψα στο ναό. Τοποθέτησα την σακούλα μπροστά στον αφέντη και είπα: “Δάσκαλε, ήρθα εδώ για δίκαιο ντάρμα, αλλά δεν ήξερα ότι θα έπρεπε να δημιουργήσω ξανά κακό κάρμα. Παρακαλώ συγχώρεσέ με ευγενικά.” Με αυτά τα λόγια, άρχισα να κλαίω.

Ο Δάσκαλος Ngokton μου είπε ήρεμα, “Ισχυρέ άντρα, παρακαλώ μην ανησυχείτε. Το ντάρμα και η δύναμη του Naropa και του Maitripa είναι σε θέση να απελευθερώσουν ανθρώπους με μεγάλες αμαρτίες με βάση την Βουδική τους φύση. Έχω επίσης το στίχο για να προσφέρω σωτηρία σε εκατοντάδες πουλιά και ζώα αμέσως. Όλα τα αισθανόμενα όντα που πέθαναν κατά τη διάρκεια της χιονοθύελλας θα αναγεννηθούν ως η πρώτη συνάθροιση που θα ακούσει τη διάλεξή σας στην καθαρή γη σας όταν θα φθάσετε στο Βούδα. Μπορώ να χρησιμοποιήσω τις ικανότητές μου για να τους αποτρέψω από το να πέσουν σε ατυχή πεπρωμένα πριν από την αναγέννηση. Αν δεν το πιστεύετε, απλώς προσέξτε.” Έμεινε σιωπηλός για λίγο. Όλα τα πουλιά και τα ζώα επέστρεψαν στη ζωή και είτε έτρεξαν είτε πέταξαν.

Βλέποντας μια τόσο εξαιρετική πραγματικότητα, η καρδιά μου ήταν γεμάτη χαρά και θαυμασμό. Λυπάμαι που δεν σκότωσα περισσότερα ζώα. Διαφορετικά, δεν θα μπορούσα να σώσω περισσότερα αισθανόμενα όντα;

Ο Δάσκαλος Ngokton με δίδαξε τότε ντάρμα. Στο βωμό της Hevajra, έκανε abhisheka και μου δίδαξε τους στίχους.

Βρήκα τότε μια αρχαία σπηλιά. Η είσοδος έβλεπε νότια, από όπου μπορούσα να δω την κατοικία του δάσκαλου. Καθάρισα λίγο το σπήλαιο και άρχισα να διαλογίζομαι μέσα σύμφωνα με το ντάρμα από τον δάσκαλο. Ωστόσο, χωρίς την έγκριση του δάσκαλου Marpa, δεν είχα κανένα αποτέλεσμα, αν και ασκούμουν πολύ σκληρά.

Μια μέρα, ο κύριος Ngokton ήρθε να με επισκεφτεί και ρώτησε: “Ισχυρέ άντρα, θα έπρεπε να έχετε ήδη συγκεκριμένες αισθήσεις. Πώς αισθάνεσαι τώρα?”

“Δεν αισθάνομαι τίποτα.”

“Τι? Μα τι λες τώρα? Με αυτό το ντάρμα, όλοι θα επιτύχουν αισθήσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα, εκτός αν έχουν παραβιάσει τις αρχές. Επιπλέον, ήρθες εδώ επειδή με πίστευες.” Στη συνέχεια σκέφτηκε για λίγο και είπε στον εαυτό του: “Αν ο δάσκαλος Marpa δεν το ενέκρινε αυτό, δεν θα μου έδινε αυτά τα αντικείμενα. Λοιπόν, αυτό είναι περίεργο. Γιατί συμβαίνει?” Τότε μου είπε, “Δοκίμασε ξανά, συνέχισε να διαλογίζεσαι και να σκέφτεσαι επιμελώς!”

Τα λόγια του Δασκάλου με τρομοκράτησαν. Αλλά δεν τολμούσα να του πω όλη την ιστορία. Σκέφτηκα, “Ανεξάρτητα από αυτό, πρέπει να λάβω έγκριση από τον κύριο Μάρπα”. Αλλά την ίδια στιγμή, συνέχισα να εξασκούμαι επιμελώς.

Εκείνη την εποχή, ο δάσκαλος Marpa έχτιζε ένα σπίτι για τον γιο του, και έγραψε μια επιστολή στον Ngokton Lama, “Το σπίτι του γιου μου χρειάζεται ξυλεία. Στείλτε όσο το δυνατόν περισσότερα έλατα. Αφού τελειώσει το σπίτι, θα τραγουδήσουμε Mahaprajnaparamita Sutra και θα έχουμε μια μεγάλη γιορτή. Πρέπει να έρθεις εκείνη τη στιγμή. Ο ισχυρός άνθρωπος είναι κακός άνθρωπος και πρέπει να είναι εκεί τώρα. Μπορείς να τον φέρεις μαζί σου. Μάρπα.”

Ο Νκόκτον Λάμα μου έφερε την επιστολή και μου είπε: “Γιατί ο δάσκαλος σε αποκαλεί κακό άτομο; Περί τίνος πρόκειται? Φοβάμαι ότι ο κύριος δεν το ενέκρινε αυτό.”

Έπρεπε να το παραδεχτώ, “Έχετε δίκιο! Ο Δάσκαλος δεν το ενέκρινε πραγματικά. Το γράμμα και τα αντικείμενα που σου έδωσα ήταν από τη γυναίκα του.”

“Ω, αν συμβαίνει αυτό, και οι δύο έχουμε κάνει κάτι χωρίς νόημα. Χωρίς έγκριση από τον δάσκαλο, φυσικά δεν υπάρχει ισχυρή αρετή. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Θέλει να έρθεις μαζί μου.”

“Εντάξει, θα έρθω τότε”, απάντησα.

“Μετά την αποστολή ξυλείας, θα διαλέξω μια καλή ημερομηνία. Προς το παρόν, μπορείς να συνεχίσεις να μένεις εδώ για να καλλιεργηθείς με ηρεμία”, είπε ο Ngokton Lama.

Λίγες μέρες αργότερα, πολλοί άνθρωποι στην περιοχή του Ngokton ήξεραν ότι επρόκειτο να φύγω και ήρθαν να μιλήσουν μαζί μου. Μιλήσαμε για το καινούργιο σπίτι και τον εορτασμό για την ηλικία του γιου του Marpa. Ένας λάμα που επέστρεψε πρόσφατα από τον δάσκαλο Μάρπα ήρθε να με βρει και τον ρώτησα, “Μιλούσαν για μένα εκεί;” Ο λάμα απάντησε: “Η γυναίκα του Δασκάλου με ρώτησε κάποτε: τι κάνει ο Ισχυρός μου άντρας αυτές τις μέρες; Της είπα ότι διαλογιζόσουν. Ρώτησε τι άλλο κάνατε εκτός από το διαλογισμό. Είπα, τίποτα, αφού καθόσουν μόνος σου σε μια σπηλιά. Είπε ότι έχεις ξεχάσει κάτι που σου άρεσε ιδιαίτερα και μου ζήτησε να σου το φέρω.” Τότε ο λάμα μου έδωσε αρκετά ζάρια από πηλό που του ζήτησε η σύζυγος του δασκάλου να μου φέρει. Τα κράτησα στο χέρι μου και άρχισα να τη σκέφτομαι.

Αφού έφυγε ο λάμα, έπαιξα με τα ζάρια και σκέφτηκα: ποτέ δεν έπαιξα με τα ζάρια μπροστά στη γυναίκα του δάσκαλου. Γιατί είπε ότι τα λατρεύω; Μήπως δεν με χωνεύει; Σκέφτηκα επίσης τον παππού μου, ο οποίος έπρεπε να φύγει από το χωριό του και να περιπλανηθεί λόγω των ζαριών. Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά, ένα ζάρι έπεσε στο έδαφος και έσπασε. Ανάμεσα στα σπασμένα κομμάτια υπήρχε ένα κομμάτι χαρτί. Το πήρα και διάβασα το εξής: “Μαθητή μου, ο δάσκαλος θα σου δώσει abhisheka και στίχους. Έλα μαζί με τον Ngokton Lama. Αφού διάβασα το σημείωμα, ήμουν εξαιρετικά χαρούμενος και έτρεχα γύρω από τη σπηλιά. Μετά από λίγες μέρες, ο Ngokton Lama μου είπε, “Ισχυρέ άντρα, ήρθε η ώρα να ετοιμαστείς για το ταξίδι!”

Εκτός από τα δώρα του δάσκαλου Marpa, ο Ngokton Lama έφερε τα πάντα μαζί του ως προσφορές στον Marpa, συμπεριλαμβανομένων αγαλμάτων του Βούδα, γραφών, μουσικών οργάνων, ενός κουδουνιού, μαζί με χρυσό, νεφρίτη, μετάξι και καθημερινά άρθρα. Η μόνη εξαίρεση ήταν ένα γέρικο, κουτσό πρόβατο. Τα πρόβατο είχε εκκεντρικό χαρακτήρα και δεν ήθελε ποτέ να ακολουθήσει τα άλλα.

Ο Ngokton Lama μου έδωσε ένα δέμα μεταξιού και είπε, “Είσαι καλός μαθητής. Παρακαλώ δώσε το ως δώρο στον Δάσκαλο. Η σύζυγός του μου έδωσε επίσης μια τσάντα βούτυρο από γιακ και είπε, “Αυτό είναι για τη γυναίκα του δάσκαλου, Ντακμέμα.”

Με αυτά τα αντικείμενα, ο Ngokton Lama και εγώ ξεκινήσαμε το ταξίδι μαζί με τους μαθητές του. Όταν ήμασταν κοντά στο Lhodrak, ο Ngokton Lama μου είπε: “Ισχυρέ άντρα, μπορείς να πεις στη γυναίκα του δάσκαλου ότι είμαστε εδώ; Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει ένα φλιτζάνι κρασί για μένα.” Ακολούθησα τις οδηγίες του και συνάντησα τη γυναίκα του δάσκαλου. Αφού πρόσφερα το βούτυρο από γιακ, είπα: “Έφτασε ο Ngokton Lama. Ελπίζει να έχει ένα φλιτζάνι κρασί.”

Η γυναίκα του δασκάλου ήταν πολύ χαρούμενη που με είδε. Είπε: “Ο Δάσκαλος είναι στην κρεβατοκάμαρα. Μπορείς να πας και να του μιλήσεις.” Ήμουν πολύ νευρικός όταν μπήκα στο δωμάτιο. Ο Δάσκαλος καθόταν σε διαλογισμό πάνω σε ένα κρεβάτι που βλέπει ανατολικά. Εγώ προσκύνησα μπροστά του και πρόσφερα το μετάξι. Με αγνόησε και γύρισε το κεφάλι προς τα δυτικά. Πήγα στα δυτικά και προσκύνησα ξανά. Γύρισε προς τα νότια. Δεν είχα άλλη επιλογή, αλλά είπα: “Δάσκαλε, ξέρω ότι είσαι αναστατωμένος μαζί μου και δεν θέλεις να δεχτείς τη λατρεία μου. Αλλά ο Ngokton Lama έφερε το σώμα, την ομιλία και το μυαλό του, μαζί με όλα τα υπάρχοντά του, όπως χρυσό, ασήμι, νεφρίτη και ζώα ως προσφορές. Ελπίζει να έχει ένα φλιτζάνι κρασί. Παρακαλώ επεκτείνετε τη συμπόνια σας και εκπληρώστε την επιθυμία του.” Αφού άκουσε τα λόγια μου, ο κύριος Μάρπα εμφανίστηκε πολύ περήφανος. Έκανε κρότο με τα δάχτυλά του και είπε οργισμένα: “Όταν έφερα τις ακατανόητες γραφές της Τριπιτάκα από την Ινδία, τα ουσιώδη των τεσσάρων ‘οχημάτων’ και ιερούς στίχους, κανείς δεν με καλωσόρισε, ούτε καν ποντίκι. Ποιος είναι αυτός?! Ακριβώς επειδή φέρνει μια μικρή περιουσία μαζί του, εγώ, ο μεγάλος μεταφραστής, πρέπει να τον καλωσορίσω;! Αν συμβαίνει αυτό, καλύτερα να μην έρθει.”

Υποχώρησα και το είπα στη γυναίκα του δάσκαλου. Είπε: “Ο Δάσκαλος έχει πολύ κακή ιδιοσυγκρασία. Ο Ngokton Lama είναι εξαιρετικός άνθρωπος. Πρέπει να τον καλωσορίσουμε. Οι δυο μας μπορούμε να πάμε. Είπα, “Ο Νκόγκτον Λάμα δεν περιμένει από εσάς ή τον δάσκαλο να τον καλωσορίσει. Θέλει απλώς ένα φλιτζάνι κρασί.”

Αλλά η γυναίκα του δάσκαλου είπε, “Χμμ, όχι όχι, εγώ θα πάω.” Στη συνέχεια πήγε να καλωσορίσει τον Ngokton Lama με αρκετούς λάμα και πολύ κρασί.

Την ημέρα του εορτασμού, όλοι στα τρία χωριά του Lhodrak συγκεντρώθηκαν για μια γιορτή, συγχαίροντας την ηλικία του γιου του δάσκαλου Marpa και την ολοκλήρωση του νέου σπιτιού. Κατά τη διάρκεια της γιορτής, ο δάσκαλος Marpa τραγούδησε ένα ευοίωνο τραγούδι.

Αφού τελείωσε το τραγούδι, ο Ngokton Lama έδωσε τις προσφορές και είπε: Δάσκαλε, το σώμα μου, η ομιλία και μυαλό μου όλα σας ανήκουν. Ήρθα αυτή τη φορά, αφήνοντας πίσω μόνο ένα γηραιό πρόβατο. Είναι γιαγιά του κοπαδιού, πολύ μεγάλη και κουτσή. Σας έφερα τα υπόλοιπα ως προσφορές. Δάσκαλε, παρακαλώ τιμήστε με, με ιερή abhisheka και στίχους, ειδικά τα ουσιώδη στοιχεία του Kagyu (επίσης γνωστό ως προφορική γενεαλογία, που έχει μεταβιβαστεί από τον δάσκαλο στον μαθητή κρυφά). Προσκύνησε ξανά.

Ο Δάσκαλος Μάρπα απάντησε με χαρά, “Ω, τα ιερά abhisheka και οι στίχοι είναι μια συντόμευση της Vajrayana. Με αυτό, μπορεί κανείς να επιτύχει το Buddhahood σε μια ζωή αντί για πολλούς κύκλους ζωής. Προηγούμενοι δάσκαλοι και dakinis τόνισαν συγκεκριμένα ότι αυτό πρέπει να διδαχθεί προφορικά. Δεδομένου ότι ψάχνετε το ντάρμα, αν και το πρόβατο είναι γέρικο και κουτσό, χωρίς αυτό δεν μπορεί ακόμα να θεωρηθεί ολοκληρωμένη η προσφορά. Δεν μπορώ λοιπόν να σε διδάξω τους στίχους. Όσο για το άλλο ντάρμα, το έχω ήδη διδάξει.” Ακούγοντας αυτά τα λόγια, όλοι γέλασαν.

Ο Νκόκτον Λάμα είπε, “Αν συμπεριλάβω το γέρικο πρόβατο στην προσφορά, θα μου διδάξετε το ντάρμα;” Ο Δάσκαλος Μάρπα απάντησε: “Αν το φέρεις εδώ μόνος σου, θα σε διδάξω.”

Την επόμενη μέρα, μετά τη λήξη του εορτασμού, ο Ngokton Lama επέστρεψε μόνος του και έφερε το πρόβατο πίσω για τον αφέντη. Ο Δάσκαλος Μάρπα ήταν πολύ ευχαριστημένος, “Αυτό ονομάζεται το Μυστικό Μαντραγιάνα (δηλαδή, Βατζραγιάνα) και χρειαζόμαστε μαθητές σαν εσένα. Στην πραγματικότητα, τι μπορώ να κάνω με ένα παλιό πρόβατο; Αλλά για να σεβαστούμε το ντάρμα, πρέπει να το κάνουμε αυτό.” Στη συνέχεια ο Δάσκαλος Μάρπα έκανε αμπισέκα και του δίδαξε τους στίχους.

Αρκετές μέρες αργότερα, κάποιοι λάμα ήρθαν από μακριά. Μαζί με μερικούς λάμα εδώ, μαζευτήκαμε για ένα τελετουργικό. Ο Δάσκαλος Μάρπα τοποθέτησε μια μακριά ράβδο σανταλόξυλου δίπλα του. Με τα μάτια ανοιχτά και μια θυμωμένη χειρονομία, φώναξε οργισμένα, “Ngokton Chodor! Για έναν κακό άνθρωπο όπως ο Topaga, γιατί του έδωσες abhisheka και στίχους ;!” Καθώς μιλούσε, κοίταξε το ραβδί, και το χέρι του έτεινε αργά σε αυτό. Τρέμοντας από φόβο, ο Ngokton Lama προσκύνησε και απάντησε: “Δάσκαλε, μου έστειλες ένα γράμμα που μου έδινε άδεια να τον διδάξω. Μου δώσατε επίσης στολίδια από τον κύριο Naropa και ένα κομπολόι από ρουμπίνι. Ο Ισχυρός άντρας και εγώ ακολουθήσαμε την παραγγελία σας. Παρακαλώ συγχωρέστε μας!” Μετά από αυτά τα λόγια, κοίταξε νευρικά και δεν ήξερε πώς να καθησυχάσει τον θυμό του δάσκαλου.

Ο Δάσκαλος με έδειξε με έντονο θυμό, “Σκουπίδι! Από πού ήταν;” Τότε, ένιωσα έναν πόνο, σαν ένα μαχαίρι να διαπερνούσε την καρδιά μου. Τρομοκρατημένος και συγκλονισμένος, δεν μπορούσα να μιλήσω, “Αυτό… αυτό… ήταν από τη γυναίκα του κυρίου.” Ακούγοντας αυτά τα λόγια, ο δάσκαλος πήδηξε από το κάθισμά του και πήγε να δείρει τη γυναίκα του. Εκείνη γνώριζε ότι αυτό θα συνέβαινε και στεκόταν πολύ μακριά από εμάς. Βλέποντας ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, έσπευσε στο δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα. Ο Δάσκαλος έτρεξε στην πόρτα, βρυχήθηκε και χτύπησε την πόρτα σκληρά. Μετά από πολύ ώρα, επέστρεψε στο κάθισμά του και είπε, “Ngokton Chodor, εσύ που έκανες κάτι τόσο παράλογο! Τώρα, φέρε τα στολίδια του κύριου Naropa και το κομπολόι!” Κούνησε το κεφάλι του καθώς μιλούσε, ακόμα εξοργισμένος. Ο Ngokton στράφηκε βιαστικά σε αυτόν και έφυγε για να φέρει το κομπολόι και τα στολίδια.

Εκείνη την στιγμή, η γυναίκα του δάσκαλου και εγώ τρέξαμε έξω από το σπίτι. Βλέποντας τον Ngokton Lama να βγαίνει, φώναξα και του είπα: “Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με στο μέλλον!” Απάντησε: “Χωρίς την άδεια του δασκάλου, ακόμα κι αν σε καθοδηγήσω, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο με αυτήν τη φορά. Δεν θα κάνει καλό σε σένα ή σε μένα. Οπότε παρακαλώ μείνε εδώ. Αφού λάβεις άδεια από τον δάσκαλο, θα σε βοηθήσω σίγουρα.”

Είπα, “έχω συσσωρεύσει τεράστιες αμαρτίες. Ακόμα και ο κύριος και η σύζυγός του υποφέρουν τόσο πολύ εξαιτίας μου. Δεν νομίζω ότι μπορώ να μάθω ντάρμα σε αυτήν τη ζωή. Καλύτερα να σκοτωθώ.” Έπειτα έβγαλα ένα μαχαίρι για να αυτοκτονήσω (οι Θιβετιανοί συνήθως κουβαλούσαν ένα μαχαίρι μαζί τους). Ο Ngokton Lama ήρθε και με άδραξε σφιχτά, “Ω! Ισχυρέ άντρα, φίλε μου, παρακαλώ μην το κάνεις αυτό. Αυτό που μας διδάσκει ο δάσκαλος είναι το μυστικό Vajrayana. Η διδασκαλία του λέει ότι τα skandhas, dhatus και ayatanas κάποιου, συνδέονται όλα με το Buddhahood. Πριν τελειώσει η ζωή κάποιου, ακόμα κι αν χρησιμοποιεί το Pravritti-vijnana (που ελέγχει τη συνείδηση κάποιου, συμπεριλαμβανομένου αυτού που ζει ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο), θεωρείται έγκλημα δολοφονίας ενός Βούδα. Δεν υπάρχει αμαρτία σε αυτόν τον κόσμο πιο σοβαρή από την αυτοκτονία. Ακόμη και ο Εξωτερικός Βουδισμός λέει ότι το να αυτοκτονήσει κάποιος είναι το χειρότερο έγκλημα. Παρακαλώ, σκέψου το και εγκατέλειψε αυτή την σκέψη. Ο Δάσκαλος πιθανότατα θα σε διδάξει ντάρμα. Ακόμα κι αν δεν το κάνει, θα είναι εντάξει, αφού μπορείς να μάθεις από άλλους λάμα.” Όπως το είπε αυτό, όλοι γύρω μας, συμπεριλαμβανομένων όλων των λάμα, με συμπόνεσαν. Κάποιοι ήρθαν για να με παρηγορήσουν, ενώ κάποιοι πήγαν για να μάθουν αν υπήρχε πιθανότητα να με διδάξει. Νομίζω ότι η καρδιά μου πρέπει να ήταν φτιαγμένη από σίδηρο εκείνη την εποχή. Διαφορετικά, θα είχε σχιστεί από τον πόνο. Εγώ, ο Μιλαρέπα, είχα συσσωρεύσει ένα βουνό κάρμα και για να αναζητήσω δίκαιο ντάρμα έπρεπε να υποφέρω τόσο τεράστιο πόνο!”

Αφού ο Σεβάσμιος Μιλαρέπα είπε αυτά τα λόγια, όλοι που τον άκουσαν έκλαιγαν. Κάποιοι άρχισαν να αισθάνονται απαισιόδοξοι για αυτόν τον κόσμο, και κάποιοι ακόμη σχεδόν λιποθύμησαν από τη θλίψη.

Ο Ρετσούνγκπα ρώτησε: “Δάσκαλε, πώς αποφάσισε αργότερα ο Δάσκαλος Μάρπα να σας διδάξει το ντάρμα;”

(Συνεχίζεται)