Οι Δύο Νύφες: Μια Αρχαία Κινεζική Ιστορία για την Καλοσύνη

Για χιλιάδες χρόνια, οι Πέντε Κύριες Αρετές - καλοσύνη, δικαιοσύνη, ευγένεια, σύνεση και πίστη – έχουν καθοδηγήσει τον Κινεζικό λαό στη διοίκηση, την οικογένεια και την ατομική συμπεριφορά. Για πρώτη φορά διδάχθηκαν από τον σοφό Κομφούκιο και αποτέλεσαν τον ακρογωνιαίο λίθο της παραδοσιακής Κινεζικής ηθικής.

Πρώτη θέση στις αρετές κατέχει η καλοσύνη, η οποία προέρχεται από τον κινεζικό χαρακτήρα "ρεν". Καθώς αποτελείται από την ρίζα της λέξης "άνθρωπος" μαζί με τον αριθμό δύο, η λέξη "ρεν" κυριολεκτικά συμβολίζει τις διαπροσωπικές σχέσεις, οι οποίες θα πρέπει να έχουν στοργή και σεβασμό.

Το "ρεν" καταδεικνύεται με την ακόλουθη λαϊκή ιστορία, όταν μια πλούσια γυναίκα προσφέρει χέρι βοηθείας σε μία ξένη - και είναι ευλογημένη για την ανιδιοτελή συμπόνια της.

Οι Δύο Νύφες

Ήταν η εποχή του αυτοκράτορα Jiajing της Δυναστείας των Μινγκ, στη νότια παράκτια πόλη της Huangyan. Ένα φθινοπωρινό απόγευμα, ένα πολυτελώς διακοσμημένο νυφικό φορείο που μετέφερε μια πλούσια νύφη από καλή οικογένεια πέρασε την δυτική πύλη. Καθώς η ευτυχής πομπή κατευθύνθηκε βόρεια, άρχισε να βρέχει - ευτυχώς, ένα περίπτερο στην άκρη του δρόμου, στους λόφους, τους πρόσφερε καταφύγιο από τα στοιχεία της φύσης.

Ένα δεύτερο, πολύ φθαρμένο φορείο, σταμάτησε βιαστικά δίπλα στο πρώτο. Το καταφύγιο μπορούσε να χωρέσει μόνο τα δύο φορεία, έτσι ώστε οι υπηρέτες αναζήτησαν καταφύγιο αλλού. Οι δύο νεαρές γυναίκες κάθισαν δίπλα-δίπλα στις νυφικές θέσεις τους κάτω από το περίπτερο.

Η νύφη στο πολυτελώς διακοσμημένο φορείο άκουσε το άλλο κορίτσι να κλαίει και την ρώτησε, "Αγαπητή αδελφή, είναι η καλύτερή μας μέρα, γιατί κλαις;» Η άλλη νύφη απάντησε, "Αδελφή μου, πώς θα μπορούσες να φανταστείς σε τι δυστυχία βρίσκομαι! Ο πατέρας μου έχει χρεωθεί για το γάμο μου, και ο λόγος είναι ότι ο μέλλον σύζυγός μου είναι επίσης φτωχός. Τι ζωή θα ζήσω;"

Η πλούσια νύφη στην προσπάθειά της να σκεφτεί τον καλύτερο τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει την φτωχή γυναίκα, συνειδητοποίησε ότι είχε δύο νυφικά πορτοφόλια τα οποία αποτελούσαν μέρος της προίκας της. Χωρίς πολύ σκέψη, έδωσε το ένα από τα δύο κόκκινα πορτοφόλια στην άλλη γυναίκα, η οποία την ευχαρίστησε έκπληκτη. Στη συνέχεια, η βροχή σταμάτησε και οι δύο νύφες πήραν τον δρόμο τους.

Η πλούσια νύφη, η Wang Lanzhen, ήταν μοναχοκόρη · o μέλλον σύζυγός της ήταν ο σεβαστός λόγιος Zheng Mudi. Η ζωή τους ήταν ευτυχισμένη. Όμως μια μέρα, αφού είχαν περάσει δύο μήνες από τον γάμο, Ιάπωνες πειρατές εισέβαλαν στην γενέτειρα της Lanzhen την Huangyan. Ολόκληρη η οικογένειά της είχε σφαγιαστεί στην επιδρομή. Η κοινότητα, φοβούμενη περισσότερες επιδρομές, εξέλεξε τον σύζυγός της ως διοικητή 300 εθελοντών στρατιωτών για να προσφέρουν προστασία στους πολίτες. Ο Mudi πούλησε την περιουσία του για να προετοιμάσει την επερχόμενη μάχη, αφού έλαβε την υπόσχεση από τους τοπικούς άρχοντες ότι θα τον αποζημιώσουν.

Ο Mudi οδήγησε την πολιτοφυλακή σε νίκη, σκοτώνοντας εκατοντάδες πειρατές στο Φαράγγι του Niutou. Έκτοτε η περιοχή ήταν γνωστή ως η μικρή Λίμνη του Τάφου των Πειρατών.

Όταν ο Mudi επέστρεψε στο σπίτι στη σύζυγό του, βρήκε την οικογένειά του μέσα στα χρέη και τις υποσχέσεις της αποζημίωσης της περιουσίας του να έχουν ξεχαστεί από την κοινότητα. Ο ίδιος και η Lanzhen κυνηγήθηκαν περαιτέρω από τους ηγέτες του χωριού, οι οποίοι τον κατηγόρησαν για κατάσχεση στρατιωτικής δύναμης υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της πειρατείας. Το ζευγάρι, μαθαίνοντας για την επερχόμενη σύλληψή του και αφού τους είχαν στερηθεί τα δικαιώματα, έφυγαν κατά τη διάρκεια της νύχτας μαζί με την κόρη τους, παίρνοντας ξεχωριστούς δρόμους προς αναζήτηση καταφυγίου.

Μια απροσδόκητη Ευλογία

Η Lanzhen περιπλανήθηκε νότια μαζί με την κόρη τους και βρήκε δουλειά ως υπηρέτρια. Ο εργοδότης της, ο Xu Jingsheng, είχε ένα κατάστημα κρασιού μαζί με τη σύζυγό του, την Gu Jinhua.

Για τρία χρόνια, η Lanzhen εργάστηκε εκεί. Τελικά, ταξίδεψε πίσω στο σπίτι της σε αναζήτηση του φυγά συζύγου της, αλλά χωρίς επιτυχία. Πριν από την αναχώρηση, συγκέντρωσε κάποια από τα παλιά υπάρχοντά της που της τα είχαν φυλάξει παλιοί της φίλοι, μεταξύ των οποίων ήταν το εναπομένον πορτοφόλι από την προίκα της.

Επιστρέφοντας στο σπίτι του εργοδότη της και μετά την ανακάλυψη του κόκκινου πορτοφολιού, η Lanzhen έκλαψε και θρήνησε όταν θυμήθηκε την ευτυχία της την ημέρα του γάμου της, αγνοώντας τις ευλογίες που είχαν ριζώσει με την αυθόρμητη πράξη της φιλανθρωπίας της…

Για καλή της τύχη, η Gu Jinhua ήταν η φτωχή νύφη που είχε βρει καταφύγιο δίπλα στη Lanzhen πριν από χρόνια κάτω από το περίπτερο και στην οποία είχε δώσει το ένα από τα δύο κόκκινα πορτοφόλια της, γεμάτο με ασήμι. Ο άνδρας της Gu Jinhua χρησιμοποίησε στη συνέχεια αυτό το δώρο για να εξοφλήσει τα χρέη της οικογένειάς του και να αγοράσει την επιχείρηση κρασιού. Με την σκληρή δουλειά τους και την ευσυνειδησία τους είχαν εξοφλήσει το χρέος για την επιχείρηση τους, αλλά ποτέ δεν ξέχασαν την άγνωστη ευεργέτιδά τους.

Η Gu Jinhua κράτησε έτσι το κόκκινο πορτοφόλι τοποθετώντας το σε μια τιμητική θέση, περιμένοντας την επιστροφή της αρχικής ιδιοκτήτριάς του..

Κάποια στιγμή η Gu Jinhua μπήκε στον κοιτώνα της Lanzhen και την βρήκε να κλαίει καθώς κρατούσε σφικτά ένα κόκκινο πορτοφόλι… Ήταν το ίδιο που είχε λάβει τη βροχερή μέρα κάτω από το περίπτερο η Gu Jinhua….

"Γιατί κρατάς αυτό το πορτοφόλι; " ρώτησε η Gu Jinhua.

"Είναι δικό μου, " είπε η Lanzhen. Η Gu Jinhua έσπευσε βιαστικά προς στο ιερό μέρος και είδε ότι το δικό της πορτοφόλι, το οποίο ήταν ακριβώς το ίδιο με το άλλο, κρεμόταν ακόμη εκεί.

"Είσαι η αγαπημένη αδελφή μου!" αναφώνησε η Gu Jinhua, και η συζήτηση που ακολούθησε αποκάλυψε τη χαμένη ιστορία των δύο νυφών.

Η Gu Jinhua και ο σύζυγός της ήθελαν να μοιραστούν τον πλούτο τους με την Lanzhen, αλλά εκείνη αρνήθηκε.

"Ήταν από τη δική σας ευσυνειδησία που έχετε αποκτήσει την σημερινή περιουσία σας", είπε η Lanzhen.

"Ακόμα και αν είχα κρατήσει το πορτοφόλι, θα είχα σπαταλήσει τα πλούτη του."

Το ζευγάρι θαύμασε τη γενναιοδωρία της Lanzhen και συνέχισαν να την φροντίζουν. Επίσης, κανόνισαν να παντρέψουν τα παιδιά τους.

Η καλή τύχη της Lanzhen δεν τελείωσε εδώ. Μετά από λίγες μέρες της χτύπησε την πόρτα ο από πολύ καιρό χαμένος σύζυγός της ο οποίος τελικά μετά την απόδρασή του, είχε αναλάβει υπηρεσία σε έναν ισχυρό στρατηγό και προήχθη σε υψηλόβαθμος αξιωματούχος για την ικανότητά του.

Επανασυνδεδεμένοι, η Lanzhen και ο σύζυγός της ξεκίνησαν για το σπίτι τους. Στο δρόμο της επιστροφής, συνάντησαν το περίπτερο, όπου η Lanzhen υπέβαλε τα σέβη της αφού κρέμασε μια επιγραφή στο χώρο…

Αυτή η ιστορία έγινε γνωστή και διαδόθηκε σε όλη τη λαογραφία της Κίνας. Το 1940, μεταφέρθηκε σε όπερα με τον τίτλο "Το Πορτοφόλι του Μονόκερου."

Πηγή:https://tinyurl.com/kl5adll