Πάνγκού- Ο δημιουργός του ουρανού και της γης

Κατά τα πέντε χιλιάδες χρόνια του παραδοσιακού κινέζικου πολιτισμού πολλοί ενδιαφέροντες και συγκινητικοί μύθοι καταγράφηκαν. Τα θέματα των περισσοτέρων από τους κινέζικους μύθους αφορούν την προέλευση του σύμπαντος, την προέλευση του ανθρώπου, τις διάφορες μορφές τέχνης του παραδοσιακού πολιτισμού και τους φυλετικούς πολέμους.

Η ιστορία που περιγράφει πώς δημιουργήθηκε η γη έχει μεταδοθεί από γενιά σε γενιά εδώ και πάνω από 2000 χρόνια. Ο πρώτος συγγραφέας που κατέγραψε τον μύθο του Πάνγκού, του δημιουργού του σύμπαντος, ήταν ο Τζενγκ Σου κατά την διάρκεια της Δυναστείας των Τριών Βασιλείων (184-280 μ.Χ.).

Πολύ πριν δημιουργηθεί το σύμπαν, το σκοτάδι και το χάος βασιλεύανε παντού. Μέσα στο σκοτάδι σχηματίστηκε ένα αυγό και μέσα του γεννήθηκε ο γιγαντιαίος Πάνγκού. Κοιμόταν μέσα στο μεγάλο αυγό για χιλιάδες επί χιλιάδων χρόνια.

Όταν ξύπνησε, ήταν σκοτεινά μέσα στο αυγό. Ο Πάνγκού τέντωσε τα χέρια και τα πόδια του και το αυγό έσπασε. Τα πιο ελαφριά τμήματα του αυγού αιωρήθηκαν προς τα πάνω με την βοήθεια του Γιανγκ τσι (φωτεινή, θετική και δραστήρια δύναμη) και σχημάτισαν τον ουρανό. Τα βαρύτερα τμήματα του αυγού βούλιαξαν προς τα κάτω με την βοήθεια του Γιν τσι (σκοτεινή, αρνητική και παθητική ενέργεια) και έγιναν η γη. Από τότε το σύμπαν έχει ουρανό και γη.

Ο Πάνγκού στεκόταν μεταξύ του ουρανού και της γης. Κάθε μέρα ο ουρανός ανυψωνόταν 3 μέτρα, η γη γινόταν 3 μέτρα πιο παχιά και ο Πάνγκού 3 μέτρα πιο ψηλός. Από τότε και στο εξής, μέρα με την μέρα ο ουρανός γινόταν ψηλότερος, η γη πήγαινε χαμηλότερα ενώ συνεχώς πάχαινε. Με αυτόν τον τρόπο ο Πάνγκού γινόταν όλο και ψηλότερος.

Χιλιάδες επί χιλιάδων χρόνια πέρασαν και συνέχισε να μεγαλώνει τόσο ώστε μια μέρα ο ουρανός δεν μπορούσε να πάει πιο ψηλά και η γη δεν μπορούσε να πάει πιο κάτω. Έτσι, ο Πάνγκού έγινε ένας γίγαντας για να βαστάει τον ουρανό και την γη και έτσι το σύμπαν δεν θα επέστρεφε στην χαοτική του κατάσταση όπως πριν.

Λέγεται ότι η σοφία του Πάνγκού ήταν μεγαλύτερη από αυτήν του ουρανού και η ικανότητα του μεγαλύτερη από εκείνη της γης. Εάν αναστατωνόταν συναισθηματικά το σύμπαν μπορούσε να αλλάξει. Όταν ήταν ικανοποιημένος ο ουρανός ήταν καθαρός και όταν ήταν θυμωμένος ο καιρός ήταν συννεφιασμένος. Το κλάμα του μπορούσε να φέρει την βροχή και ο αναστεναγμός του να σηκώσει δυνατό αέρα. Όταν ανοιγόκλεινε τα βλέφαρά του ο ουρανός άστραφτε και όταν ροχάλιζε οι κεραυνοί μπουμπούνιζαν.

Ο Πάνγκού είχε επιτύχει την αποστολή του και αφιέρωσε όλο του το σώμα στο σύμπαν και στα ανθρώπινα όντα. Διαφορετικά μέρη του κορμιού του μετατράπηκαν στον ήλιο, το φεγγάρι, τα αστέρια, τα βουνά, τα ποτάμια, τα φυτά κτλ.

(Αυτός είναι ο πρώτος μύθος της σειράς μας για τις ιστορικές μορφές της αρχαίας Κίνας καθώς θα ακολουθάμε το χρονικό των δυναστειών)