Παρουσίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο βρετανικό Κοινοβούλιο

Σε μια συνήθη μέρα δεν υπάρχει πολύ αναμονή στην επάνω αίθουσα αναμονής, βαθιά στο κέντρο του κτηριακού συγκροτήματος του βρετανικού Κοινοβουλίου.

Κοντά στις 19 αίθουσες επιτροπών, όπου περισσότερες από 700 συνελεύσεις δημόσιας θέασης διεξάγονται κάθε χρόνο, που παράγουν περισσότερες από 300 αναφορές, υπάρχει ένας χώρος όπου βουλευτές, σημαίνοντες άνθρωποι, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, επιχειρηματίες, εκπρόσωποι συλλόγων και ενδιαφερόμενοι πολίτες σπεύδουν για τις συναντήσεις τους.

Αλλά την Τρίτη το βράδυ της 18ης Δεκεμβρίου και για τέσσερεις ημέρες, η 11η και τελευταία παρουσίαση της περιοδείας αυτού του έτους της έκθεσης του Τζεν, Σαν, Ρεν, έλαβε χώρα σε αυτό το μέρος, το οποίο για χρόνια έχει υπάρξει η τοποθεσία για ιδιωτικές εκθέσεις, με θεατές μόνο ανθρώπους που έχουν κάποια δουλειά στο κτηριακό συγκρότημα του Κοινοβουλίου.

Ο Άντριου Τζωρτζ, βουλευτής της δυτικής Κορνουάλης και των νήσων του Σίλλυ, της εκλογικής περιφέρειας του Σαίντ Άιβς, έκανε τη χορηγία της έκθεσης. Δήλωσε ότι θέλει πολύ «να σιγουρευτεί πως διευρύνουμε τον ορίζοντα της γνώσης μας.»

Είπε, ότι η έκθεση ήταν πολύ δυνατή και ότι ο χώρος του Κοινοβουλίου είναι «η δημοκρατική αίθουσα του Ηνωμένου Βασιλείου, (έτσι) θα πρέπει να είμαστε σε θέση να λαμβάνουμε πληροφορίες που ίσως σε άλλες αίθουσες σε άλλα μέρη του κόσμου να μην μπορούν.»

Χορήγησε την παρουσίαση της έκθεσης επειδή ήθελε οι Άγγλοι νομοθέτες «να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά».

«Πιστεύω ότι θα ανοίξει τα μάτια πολλών ανθρώπων επειδή υπάρχει προφανώς ένα πολιτιστικό θέμα και ένα θέμα πίστης και επίσης, πιστεύω, καλλιτεχνική ευαισθησία», δήλωσε.

Με διαφορετικές μορφές, η Τέχνη του Τζεν, Σαν, Ρεν περιοδεύει ανά τον κόσμο από το 2004.

Η συλλογή, που μεταφράζεται ως η Τέχνη της Αλήθειας, Καλοσύνης και Ανεκτικότητας, άρχισε να δημιουργείται όταν μια ομάδα καλλιτεχνών αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το ταλέντο της για να αποτυπώσει την φύση των εμπειριών τους από την πνευματική εξάσκηση του Φάλουν Ντάφα.

Οι περισσότεροι από τους καλλιτέχνες είναι Κινέζοι, και ορισμένοι έχουν υποστεί βασανιστήρια και δίωξη που έχει εξαπολυθεί σε εκατομμύρια ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα από το 1999.

Λόγω του θέματος διεθνούς εμβέλειας, η αποδοχή των έργων έπρεπε να περάσει από μια επιπλέον διαδικασία επιθεώρησης από το Υπουργείο Εξωτερικών. Αυτό διήρκεσε έναν χρόνο, καθώς οι σχέσεις με την Κίνα είναι γεμάτες με πολιτικές, διπλωματικές και ηθικές προεκτάσεις.

Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες γνωρίζουν ότι, πολλοί άλλοι ικανοί καλλιτέχνες δεν είναι σε θέση να συμμετάσχουν στην έκθεση καθώς στερούνται των βασικών ελευθεριών που παρέχονται στη Δύση.

Τα έργα της έκθεσης ανήκουν κυρίως στη δυτική παράδοση της ρεαλιστικής ελαιογραφίας. Άλλα είναι δημιουργημένα με την κινεζική τεχνοτροπία με υδατόχρωμα ή μελάνι, όπου απεικονίζεται η ουσία του θέματος και δεν δίνεται μεγάλη έμφαση στην επιφανειακή εικόνα.

Ο κ. Τζωρτζ θαύμασε τον πίνακα «Τα δάκρυα ενός ορφανού» από τον Σιτσιάνγκ Ντονγκ. Απεικονίζει ένα κοριτσάκι που κρατάει ένα κουτί με την φωτογραφία των γονιών της στο εξωτερικό του. Φοράει ένα δερμάτινο παλτό που είναι του πατέρα της. Όπως πολλοί ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ, οι γονείς της πέθαναν σε μια κρατική φυλακή και αποτεφρώθηκαν, πιθανόν αφού πρώτα τους αφαιρέθηκαν τα όργανά τους.

Ο κ. Τζωρτζ δήλωσε: «Είναι πάρα πολύ δυνατός, πολύ εκφραστικός. Πιστεύω ότι δεν είναι δυνατόν κάποιος να τον κοιτάξει χωρίς να δει τον συμβολισμό σε αυτόν και χωρίς να αναγνωρίσει πόσο σπαρακτικός είναι.»

Είπε ότι το θεωρεί προνόμιο που συμμετείχε στην έκθεση.