Βρίσκοντας τον εαυτό μου σε διαδικασία εύρεσης άλλων ασκουμένων

Μετά την ανάγνωση της τελευταίας διάλεξης του Δασκάλου, συνειδητοποίησα ότι τα δύο πιο σημαντικά πράγματα που οι μαθητές του Ντάφα πρέπει να κάνουν τώρα είναι, ένα, να σώσουν αισθανόμενα όντα, και δύο, να βρούν τους ασκούμενους που ασκούνταν κατά το παρελθόν αλλά τώρα έχουν σταματήσει και εκείνους που δεν προχώρησαν μπροστά. Άρχισα αμέσως την αναζήτηση.

Επισκέφτηκα το σπίτι μιας ασκούμενης, και είπε ότι η κόρη της δεν καλλιεργείται πραγματικά και έχει ενδώσει στη συνηθισμένη ζωή. Ήμουν λυπημένη όταν άκουσα τα νέα. Βρήκα την κόρη της και υπομονετικά μοιράστηκα μαζί της την κατανόησή μου για την τελευταία διάλεξη του Δασκάλου. Της είπα: «ο Δάσκαλος έχει δώσει μόνο δύο διαλέξεις στις 13 Μαΐου τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η πρώτη διάλεξη δόθηκε στις 13 Μαΐου 1992, όταν ο Δάσκαλος άρχισε να διαδίδει τον Φα. Η δεύτερη ήταν φέτος στη Νέα Υόρκη. Αυτό αποτελεί ένδειξη ότι παρόλο που δεν είμαστε προσκολλημένοι στον χρόνο, η διαδικασία της Επανόρθωσης του Φα θα λήξει τελικά. Ο χρόνος είναι πραγματικά περιορισμένος. Σκέψου πόσα έχουμε παρατήσει για να μάθουμε τον Φα. Φυσικά, δεν γνωρίζουμε την πραγματική κατάσταση αφού είμαστε ακόμη στην καλλιέργεια. Αν ξέραμε ακόμη και το ένα εκατομμυριοστό των πολλών και επίπονων χρόνων που περάσαμε για να αποκτήσουμε τον Φα, αν μπορούσαμε να αισθανθούμε ένα εκατομμυριοστό του πόνου από τα αισθανόμενα όντα στον κόσμο μας που είναι πιο αγαπητά από τα παιδιά μας στην παρούσα ζωή και που πρόκειται να εξαλειφθούν κατά τη διαδικασία της Επανόρθωσης του Φα επειδή δεν εκπληρώσαμε τους όρκους μας, αν ξέραμε τι έπρεπε να υπομείνει ο συμπονετικός Δάσκαλός μας για να σώσει τα όντα του Κόσμου, αν ξέραμε τι έχει κάνει ο Δάσκαλος για να δημιουργήσει ευκαιρίες για τους ασκούμενους που έχουν χαθεί ή χαλαρώσει για να επιστρέψουν στον Ντάφα, και τις γιγαντιαίες δοκιμασίες που υφίσταται ο Δάσκαλος λόγω των παλαιών δυνάμεων που επιβάλουν τα πρότυπά τους σε εκείνους τους ασκούμενους, τι δικαιολογίες θα είχαμε για να μην επιστρέψουμε στον Ντάφα; Δεν μπορούμε ποτέ να φανταστούμε ή να κατανοήσουμε την τεράστια θυσία που έχει υπομείνει ο Δάσκαλος με το να περιμένει εμάς τους ασκούμενους. Συνασκούμενοι, παρακαλώ ελάτε πίσω! Όταν η διαδικασία της Επανόρθωσης του Φα έχει τελειώσει, δεν θα είμαστε υπεύθυνοι για τον αμέτρητο αριθμό των αισθανόμενων όντων που θα καταστραφούν επειδή εμείς χαθήκαμε; Τότε δεν είναι απλά ένα θέμα καταστροφής της ζωής ενός ανθρώπου! Οι συνέπειες είναι τρομακτικές!» Η ασκούμενη κατάλαβε και επέστρεψε στην καλλιέργεια του Ντάφα.

Μία από τους τοπικούς συντονιστές είχε σοβαρά προβλήματα λόγω παρεμβάσεων σε αυτήν. Μελετούσε τον Φα αρχικά, αλλά αργότερα σταμάτησε. Την επισκεφθήκαμε μερικές φορές χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Μετά την ανάγνωση τις τελευταίας διάλεξης του Δασκάλου, συνειδητοποίησα τη σοβαρότητα και τον επείγοντα χαρακτήρα του προβλήματος. Την άλλη ημέρα, την επισκέφθηκα, αλλά δεν ήταν στο σπίτι. Κατά την επιστροφή μου, ένας άλλος ασκούμενος μου είπε ότι μόλις είχε πάει στο σπίτι και ότι θα έπρεπε να την επισκεφθώ σύντομα. Αμέσως πήγα στο σπίτι της. Όταν την είδα, ένιωσα ότι κάποιο στοιχείο την εμπόδιζε. Δεν επέτρεψα σ’ αυτό να παρέμβει και της μίλησα για την πρόσφατη εσωτερική διαμάχη του κομμουνιστικού κόμματος [Κίνας] και την περίπτωση των 300 δακτυλικών αποτυπωμάτων, όπου χωρικοί υποστήριζαν ασκουμένους υπό κράτηση ‒και οι δύο είναι εκδηλώσεις της διαδικασίας της Επανόρθωσης του Φα στον ανθρώπινο κόσμο. Είχε συγκινηθεί απ’ αυτά που είπα.

Με βάση τον Φα, μοιράστηκα τις κατανοήσεις μου σε ερωτήσεις όπως, ποιοί είναι οι μαθητές του Ντάφα και ποιές είναι οι ευθύνες μας; Τι έχει υπομείνει ο Δάσκαλος για να βοηθήσει τους ασκούμενους να εδραιώσουν πανίσχυρη αρετή, ή περιμένοντας εκείνους που έχουν χαθεί, και τις τρομακτικές συνέπειες για αυτούς που δεν έρχονται πίσω και για τα αισθανόμενα όντα τους; Τελικά κατάλαβε. Της έδωσα την τελευταία διάλεξη του Δασκάλου «20η επέτειος Διδασκαλίας του Φα». Της πρότεινα να τη διαβάσει αρκετές φορές και να εκτιμήσει αυτήν την ευκαιρία. Με ξεπροβόδισε, και με κοιτούσε μέχρι που χάθηκα από τα μάτια της. Δεν μπορώ να περιγράψω πώς ένιωθα εκείνη τη στιγμή!

Πήγα στο σπίτι μιας άλλης ασκούμενης και μου είπε ότι έστελνε ορθές σκέψεις για εμάς, αφού ήξερε ότι θα πήγαινα να μιλήσω με την ασκούμενη. Ήμουν πολύ συγκινημένη. Νόμιζα ότι εγώ ήμουν αυτή που είχε φέρει πίσω την ασκούμενη. Αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι το να έρθουν πίσω ασκούμενοι εξαρτάται από τον συντονισμό του συνόλου της ομάδας. Η βοήθεια στον Δάσκαλο στην διαδικασία Επανόρθωσης του Φα, δεν είναι έργο ενός ασκούμενου.

Από αυτήν την εμπειρία, κατάλαβα ότι δεν είμαστε εμείς που φέρνουμε πίσω τους ασκούμενους. Είναι ο Δάσκαλος, ο οποίος τους φέρνει πίσω. Δεν ήξερα τι να πω, όταν έφτασα για πρώτη φορά στην μπροστινή πόρτα του σπιτιού της ασκούμενης. Αλλά μόλις μπήκα στο σπίτι ήξερα τι να πω. Η σοφία μου ξεχύθηκε με συγκροτημένο τρόπο και με ευφράδεια, και ήμουν σε θέση να λύσω τους κόμπους στην καρδιά της. Δεδομένου ότι έχουμε αυτήν την επιθυμία, ο Δάσκαλος θα κάνει όλα τα άλλα. Η παραμικρή σκέψη επιθυμίας επικύρωσης του εαυτού μας είναι ασέβεια προς τον Δάσκαλο και τον Ντάφα!

Είχα μιλήσει στο παρελθόν σε αυτήν την ασκούμενη χωρίς αποτέλεσμα. Αλλά, αυτή τη φορά κατάλαβε τα πράγματα αμέσως. Η διαδικασία Επανόρθωσης του Φα έχει φθάσει σε ένα ορισμένο σημείο, και ο Δάσκαλος έχει προβεί σε διευθετήσεις σε άλλες διαστάσεις. Όσο εμείς κάνουμε τα πράγματα με μια καθαρή καρδιά, τότε μπορούμε να φέρουμε πίσω τους συνασκούμενους. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ασκούμενοι κατάλαβαν, όταν μίλησα μαζί τους για την εκδήλωση της διαδικασίας της Επανόρθωσης του Φα.

Ο Δάσκαλος πρέπει να είχε δει την επιθυμία μου και μου έδωσε την ευκαιρία να βρω αυτήν την ασκούμενη. Μετά από αυτήν την εμπειρία, ένιωσα ότι η διαδικασία εύρεσης ασκουμένων είναι επίσης εύρεση του εαυτού. Κατάλαβα ότι ο Δάσκαλος εκτιμά όλες τις ζωές και τα στοιχεία στον Κόσμο!

Κάποτε πήγα στο σπίτι μιας ασκούμενης για να βοηθήσω τους συγγενείς της να τροποποιήσουν τη λήψη δεδομένων του καναλιού NTD TV. Οι συγγενείς της ασκούμενης ζουν στην ύπαιθρο, και ο γιος της μας οδήγησε εκεί. Αμέσως κατάλαβα ότι ο Δάσκαλος ήθελε από μένα να φέρω πίσω τον γιο της. Ο γιος της έχει μελετήσει σπάνια τα τελευταία χρόνια τον Φα και σχεδόν είχε σταματήσει να καλλιεργείται. Προσπάθησα να του μιλήσω, αλλά δεν συγκινήθηκε. Αφού φτάσαμε στο σπίτι των συγγενών, άρχισα να ρυθμίζω το τηλεοπτικό σήμα. Ότι και να έκανα, το σήμα ήταν ασταθές. Έλεγξα τα πάντα και δεν υπήρχε κανένα άλλο πρόβλημα. Τότε συνειδητοποίησα ότι αυτό συνέβη επειδή ήμουν ανίκανη να εξηγήσω τα πράγματα σε βάθος στον γιο της ασκούμενης.

Τον ρώτησα αμέσως: «Θυμάσαι τι ακριβώς μοιράστηκα πριν από λίγο μαζί σου;» Μου απάντησε: «Όχι!» Συνειδητοποίησα ότι δεν τον αφύπνισα με την καρδιά μου, και απλώς μιλούσα με το στόμα μου. Αισθάνθηκα, επίσης, την ευσπλαχνία του Δασκάλου που δεν θέλει να αφήσει πίσω κανένα μαθητή. Έπειτα, ειλικρινά μοιράστηκα μαζί του τις κατανοήσεις μου. Ένιωσα ότι ο Δάσκαλος με βοηθούσε. Μια ισχυρή ενέργεια υπήρχε γύρω μου, οι σκέψεις μου ήταν ξεκάθαρες και ήμουν σε θέση να σπάσω την ψευδαίσθηση και να διαλύσω τα στρώματα των στοιχείων που τον μπλόκαραν. Τελικά κατανόησε αυτά που του έλεγα και μετάνιωσε που σπατάλησε τόσο πολύ χρόνο τα τελευταία χρόνια!

Από εκείνη τη στιγμή το τηλεοπτικό σήμα έγινε σταθερό. Ένιωσα ότι ο Δάσκαλος ήταν κοντά μου και ότι «το φως του Φο φωτίζει παντού.» Επίσης αισθάνθηκα πόσο ο Δάσκαλος εκτιμά όλες τις ζωές και τα στοιχεία στο σύμπαν. Είναι πολύ πέρα ακόμα και από την περιγραφή της «συμπόνιας». Συνειδητοποίησα ότι η άγνοιά μου και η έλλειψη σεβασμού για τις ζωές ξαφνικά διαλύθηκαν. Βίωσα τι είναι αληθινά η συμπόνια, και αυτό είναι, να εκτιμάμε τα στοιχεία και τις ζωές στα βασίλεια μας, τα πάντα, από το πιο μικροσκοπικό μέχρι το πιο μακροσκοπικό!

Θυμήθηκα τα λόγια του Δασκάλου στην «20η επέτειο Διδασκαλίας του Φα»:

«Πολλές φορές σκέφτομαι ότι, ενώ ένα ον από μόνο του μπορεί να φαίνεται αρκετά τετριμμένο,
το καθένα έχει τη δική του ιστορία ζωής. Μερικές είναι σοβαρές και ταραγμένες, μερικές είναι
σύνθετες και γεμάτες ανατροπές και στροφές, μερικές είναι χαρούμενες, μερικές είναι
επώδυνες, και μερικές είναι συμπονετικές ή με καλοσύνη, η καθεμία έχοντας τα διαφορετικά
χαρακτηριστικά τής εν λόγω ύπαρξης. Πραγματικά νοιάζομαι για αυτές. Όμως, τέτοιες
χαμηλότερες ζωές δεν εκτιμούνται από τους Βασιλείς ή και από ακόμα μεγαλύτερους Θεούς
των διαφορετικών επιπέδων του Κόσμου. Αυτό είναι κάτι που καθορίζεται από την κατάσταση
της ύπαρξής τους. Αυτοί βλέπουν μόνο το συνολικό πρότυπο ως σημαντικό. Ένα
συγκεκριμένο ον ή ομάδες όντων σε μεγαλύτερες εκτάσεις δεν υπολογίζονται τόσο πολύ για
αυτούς, διότι [αυτοί οι θεοί] είναι απλώς πολύ μεγάλοι.»

Σε αυτό το σημείο, είχα μια βαθύτερη κατανόηση της διάλεξης του Δασκάλου. Είχα βρεθεί και πάλι, στο βασίλειό μου εντός του Φα! Γιατί δεν ένιωθα πολλά για τους ασκούμενους που διώκονται; Γιατί ήμουν απαθής, όταν αισθανόμενα όντα διώκονταν; Η αιτία ήταν ότι αγνόησα και δεν εκτιμούσα τις ζωές στα χαμηλότερα επίπεδα. Αυτά ήταν αρχές του παλαιού σύμπαντος, οι οποίες επίσης περιλαμβάνουν στοιχεία εγωισμού και απροθυμίας να εναρμονιστούμε με τους άλλους. Γιατί η διαδικασία Επανόρθωσης του Φα είναι τόσο σκληρή; Είναι επειδή ο Δάσκαλος εκτιμά όλες τις ζωές και τα στοιχεία στο σύμπαν. Γι’ αυτό είναι τόσο δύσκολο. Ελπίζω ότι κάθε μαθητής του Ντάφα μπορεί να φτάσει σ’ αυτό το πρότυπο, να εκτιμά τους πάντες και τα πάντα στη ζωή του, να έχει συμπόνια όταν τους βοηθάει να αφομοιωθούν στον Ντάφα και να εισέλθουν στο μέλλον, και να αντιλαμβάνεται όλα όσα αντιμετωπίζει ως μια ευκαιρία να εκτιμήσει τις ζωές και να βοηθήσει αισθανόμενα όντα να εισέλθουν στο μέλλον. Επειδή ο Δάσκαλος υπολογίζει τις ζωές των αισθανόμενων όντων, και έχει κανονίσει για αυτά να είναι μέρος του μέλλοντος, οι παλαιές δυνάμεις του παλαιού Κόσμου δεν μετράνε. Κατά τη διαδικασία εύρεσης ασκουμένων που έχουν χαθεί, βρήκα επίσης τον εαυτό μου!

Παραπάνω είναι οι κατανοήσεις μου στο τωρινό επίπεδό μου. Παρακαλείστε να επισημάνετε οτιδήποτε ανάρμοστο.