Όντας μαθητής του Ντάφα στην Επανόρθωση του Φα

Είμαι ένας μαθητής του Ντάφα από την Ελλάδα. Άρχισα καλλιέργεια το 2004.

Από μικρός, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ταξίδευα από μέρος σε μέρος για να ζήσω, αλλά μετά από λίγο καιρό αισθανόμουν σαν φυλακισμένος και ήθελα να φύγω. Ήταν το καλοκαίρι του 2004 που έφτασα σε τόσο μεγάλη απόγνωση και για πρώτη φορά στη ζωή μου κατάλαβα ότι χρειαζόμουν έναν Δάσκαλο. Θυμάμαι ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου γονάτισα και με δάκρυα στα μάτια παρακάλεσα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να βρω έναν Δάσκαλο, έναν Αληθινό Δάσκαλο. Δύο ημέρες αργότερα συνάντησα έναν ασκούμενο του Φάλουν Γκονγκ, που έκανε τις ασκήσεις. Κατά τη διάρκεια Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ταξίδεψα στην Αθήνα μόνο και μόνο για να δω πώς είναι αυτοί οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ από τις διάφορες χώρες. Θυμάμαι όταν πήγα στον χώρο εξάσκησης υπήρχε μια έντονη ενέργεια καλοσύνης. Ήταν τόσο ισχυρή που έμεινα έκπληκτος. Ήταν ένα πεδίο ανώτερης αγνής καλοσύνης που έρχεται κατευθείαν από την καρδιά. Λίγο καιρό μετά από αυτό, αποφάσισα ότι θέλω να γίνω κι εγώ ένας μαθητής του Ντάφα και να δώσω όλη την καρδιά μου σε αυτό.

Κατά τους πρώτους μήνες ένιωθα έντονα τα αποτελέσματα του Ντάφα. Ένιωθα μια καλοσύνη και μια συμπόνια που ερχόταν κατ’ ευθείαν από την καρδιά, χωρίς εγώ να προσπαθώ να είμαι καλοσυνάτος ή συμπονετικός. Ήταν σαν να γινόταν από μόνο του. Όμως, αφού πέρασαν οι πρώτοι μήνες, ήρθαν δοκιμασίες, και τότε άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει πραγματικά «άσκηση καλλιέργειας».

Τώρα θα ήθελα να αναφερθώ σε ορισμένα περιστατικά που βοήθησαν στην ενίσχυση της εμπιστοσύνης μου στην καλλιέργεια και στην εξύψωση της κατανόησης και του Σίνσινγκ μου.

Ο Δάσκαλος μας φροντίζει

Ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο απόγευμα είχα αργήσει να πάω για τις ασκήσεις. Όπως βιαζόμουν, πάνω στη μοτοσικλέτα μου, πάτησα γκάζι για να περάσω πριν το φανάρι γίνει κόκκινο. Ήταν πορτοκαλί και έκανα λίγο αριστερά, ώστε να δώσω περισσότερο χώρο για τα αυτοκίνητα που θα άρχιζαν να έρχονται κάθετα στην πορεία μου. Όταν σήκωσα το κεφάλι μου είδα σε περίπου 30 μέτρα μπροστά μου, ένα μεγάλο φορτηγό σταθμευμένο κάθετα πιάνοντας το πλάτος σχεδόν ολόκληρου του δρόμου. Οδηγώ μοτοσικλέτα για περισσότερα από 20 χρόνια. Εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για να αποφύγω το ατύχημα. Ξαφνικά, σαν κάποια παράξενη δύναμη να ενέργησε, έσπρωξε τα χέρια μου γυρίζοντας το τιμόνι και ολόκληρη η μηχανή πέρασε σε απόσταση χιλιοστών από το πίσω μέρος του φορτηγού.

Η μοτοσικλέτα σταμάτησε 15 μέτρα μακριά χωρίς να πέσει και εγώ δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήμουν ζωντανός και χωρίς ούτε μια γρατσουνιά. Μόνο η πίσω θήκη χτύπησε λίγο. Κατέβηκα από τη μηχανή και τότε είδα την πίσω θήκη ανοιχτή και τα 3 βιβλία Φάλουν Γκονγκ που είχα μέσα, να ισορροπούν στο χείλος της, σε σχήμα βεντάλιας, μισά μέσα μισά έξω από τη θήκη. Τότε κατάλαβα και είπα μέσα μου: Ευχαριστώ Δάσκαλε! Ευχαριστώ!

Μια τεράστια ποσότητα κάρμα εξαλείφθηκε εκείνη την ημέρα. Ο Δάσκαλος πήρε το κάρμα μου. Ο Δάσκαλος υπέφερε το κάρμα μου για μένα ώστε να μπορέσω να καλλιεργηθώ.

Κάθε φορά που διευκρινίζουμε την αλήθεια, θα υπάρξει κάποιου είδους τεστ για να δοκιμάσει την σταθερότητά μας. Μια μέρα, κάναμε την τακτική μας διευκρίνιση της αλήθειας στην παραλία της πόλης. Στο υλικό μας είχαμε και τα Εννέα Σχόλια μπροστά, ενώ κάναμε τις ασκήσεις. Οι άνθρωποι περνούσαν και μάθαιναν την αλήθεια διαβάζοντας το πανό ή παίρνοντας φυλλάδιο ή εφημερίδα. Κατά τη διάρκεια του διαλογισμού μας, άκουσα έναν να φωνάζει. Έλεγα ότι αυτή η εφημερίδα «τα Εννέα Σχόλια» ήταν μια προσβολή σε αυτούς που ψηφίζουν το κομμουνιστικό κόμμα στην Ελλάδα.

Δεν μετακινηθήκαμε καθόλου από τις θέσεις μας. Εν τω μεταξύ, πολλοί άνθρωποι ήρθαν γύρω να παρακολουθήσουν τι γίνεται. Ήταν πάνω από 30 άτομα. Ο διαλογισμός τελείωσε και σηκώθηκα να πλησιάσω και να μιλήσω στον άνθρωπο αυτό ο οποίος συνέχιζε να φωνάζει και απείλησε ότι θα πετάξει τις εφημερίδες στη θάλασσα. Άρπαξε τις εφημερίδες μας και άρχισε να πηγαίνει προς τη θάλασσα. Δεν έχασα τις ορθές μου σκέψεις και τη συμπόνια μου ούτε για μια στιγμή. Θυμάμαι ότι ήμουν απόλυτα συγκεντρωμένος στη σωτηρία του.

Βλέποντας την ειρηνική συμπεριφορά μας, οι άνθρωποι γύρω άρχισαν να του φωνάζουν: «Ε, εσείς οι κομμουνιστές, πάντα έτσι συμπεριφέρεστε. Το μόνο που θέλετε είναι να ακούγεται η γνώμη σας και δεν νοιάζεστε για τους άλλους. Τι σου έκαναν οι άνθρωποι; Κάθονται εκεί ήρεμα, ενημερώνουν τους ανθρώπους χωρίς να πιέζουν κανέναν να συμφωνήσει». Πήραν τις εφημερίδες από τα χέρια του και μας τις έδωσαν πίσω. Ακόμη ζήτησαν και αντίτυπα.

Εκείνη την ημέρα, δώσαμε όλες τις εφημερίδες «Εννέα Σχόλια» που είχαμε, περίπου 100, μέσα σε λίγα λεπτά. Πριν φύγουμε, είδαμε πάλι αυτόν τον άνθρωπο που φώναζε να πλησιάζει, αλλά εντελώς αλλαγμένος. Μας ζήτησε συγνώμη για την φασαρία που προκάλεσε και είπε ότι δεν ήταν τόσο κακός. Του έδωσα ένα τελευταίο αντίτυπο «Εννέα Σχόλια» που βρήκα στην τσάντα μου. Με ευχαρίστησε θερμά.

Ταπείνωση

Στη συνέχεια, θα ήθελα να μιλήσω για ένα περιστατικό που συνέβη στην εργασία μου, βοηθώντας με να καταλάβω το πόσο υποφέρουμε όταν είμαστε μέσα στην προσκόλληση.

Είμαι πολιτικός μηχανικός και κάνω στατικές μελέτες για κτήρια. Συνεργάζομαι ως εξωτερικός συνεργάτης με τεχνικές εταιρείες. Μια φορά έπρεπε να δουλέψω όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί για να τελειώσω τη δουλειά. Κατάφερα να τελειώσω, αλλά υπήρχαν κάποια λάθη που δεν είχα προσέξει. Το πρωί πήγα στο ραντεβού με τον αρμόδιο ελεγκτή ο οποίος έτυχε να είναι πολύ αυστηρός. Το μέρος εκεί ήταν ένας μεγάλος ενιαίος χώρος με πολλά γραφεία, όπου διάφοροι μηχανικοί σαν εμένα κάθονταν σε γραφεία με ελεγκτές απέναντί τους που έλεγχαν τη δουλειά τους. Ο πελάτης μου, στον οποίο ήθελα να δώσω μια καλή εντύπωση, ήταν επίσης εκεί. Ήταν σαν να δίνεις εξετάσεις. Λίγο αφότου άρχισε ο έλεγχος, ο ελεγκτής άρχισε να φωνάζει για τα λάθη που βρήκε. Στην αρχή υπερασπίζομαι τον εαυτό μου, παρόλο που ήξερα ότι είχα λάθη. Συνέχισε να μου μιλάει έντονα. Οι συνάδελφοι από τα άλλα γραφεία διέκοψαν τη δουλειά τους γύρισαν το κεφάλι τους προς το μέρος μου και με κοίταζαν, ενώ ο ελεγκτής συνέχισε να φωνάζει και επικρίνει τη δουλειά μου. Ο πελάτης μου είδε κι αυτός και μου είπε ότι ήταν λάθος.

Σταμάτησα να διαφωνώ, διότι δεν είχε νόημα. Αισθάνθηκα απίστευτα ντροπιασμένος και ταπεινωμένος. Και όπως ήμουν μέσα σε όλο αυτό, ξαφνικά μια σκέψη άστραψε στο μυαλό μου: «Μα τι κάνω! Δεν είμαι καθημερινός άνθρωπος, είμαι ασκούμενος. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αυτό είναι καλλιέργεια». Είδα την προσκόλληση της φήμης να μου προκαλεί τόσο πολύ πόνο και δυσκολία. Αμέσως μόλις το κατάλαβα αυτό, μετά ήταν σαν κάποιος άλλος να κάθεται στη θέση μου και εγώ απλά παρακολουθούσα.

Την επόμενη φορά που πήγα σε αυτόν, αφού διόρθωσα τα λάθη, μου είπε: «Δεν υπάρχει πρόβλημα, όλοι κάνουν λάθη». Είπε, επίσης, ότι με θεωρεί καλό μηχανικό, και όταν του μίλησα για το Φάλουν Ντάφα και τη δίωξη, άκουσε με μεγάλη έκπληξη και έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον, λέγοντας ότι ήταν απολύτως ενάντια στη δίωξη και ότι θα ψάξει περισσότερες πληροφορίες.

Το Σεν Γιουν στην Ελλάδα

Στη συνέχεια θα ήθελα να μιλήσω λίγο για το Σεν Γιουν (Shen Yun) στην Ελλάδα. Όπως ίσως οι περισσότεροι από εσάς θυμάστε, είχαμε το Σεν Γιουν στην Αθήνα το 2010, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα δεν ήταν επιτυχές.

Πιο συγκεκριμένα, είχαμε υπογράψει συμβόλαιο με το καλύτερο θέατρο στην Ελλάδα. Το θέατρο θα ήταν υπεύθυνο για την πώληση των εισιτηρίων, κι αυτό ήταν η πάγια πολιτική τους για κάθε παράσταση που φιλοξενούν. Οι πωλήσεις των εισιτηρίων θα ξεκινούσαν 3 εβδομάδες πριν τις παραστάσεις. Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι που ανακαλύψαμε ότι 2 εβδομάδες πριν τις παραστάσεις το θέατρο σταμάτησε να πουλά εισιτήρια χωρίς προειδοποίηση. Μετά από πολλή πίεση από την πλευρά μας, είπαν ότι λόγω τεχνικού προβλήματος οι παραστάσεις έπρεπε να αναβληθούν, αλλά πρακτικά ακυρώθηκαν. Την ημέρα που τα εισιτήρια σταμάτησαν είχε γίνει μια μεγάλη συνάντηση μεταξύ των κορυφαίων αξιωματούχων της COSCO (μιας μεγάλης κινεζικής μεταφορικής εταιρείας) και υψηλόβαθμων στελεχών από την ελληνική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένων υπουργών και άλλων. Πιθανότατα η απόφαση για την ακύρωση να ελήφθη από τα υψηλότερα κλιμάκια της κυβέρνησης. Έτσι, μία εβδομάδα πριν τις παραστάσεις, αναγκαστήκαμε και υπογράψαμε συμβόλαιο με άλλο θέατρο χαμηλότερης ποιότητας ενώ αλλάξαμε και όλο το υλικό και την προώθησή μας. Το μέσο ποσοστό του κοινού που ήρθε ήταν 20% και για τις δύο παραστάσεις. Κοιτάζοντας μέσα, βρήκα 3 βασικούς λόγους.

Πρώτον, ήταν ότι δεν διευκρινίσαμε την αλήθεια στο θέατρο σε βάθος. Τα πράγματα πήγαιναν ομαλά γι’ αυτό επιλέξαμε να μην πούμε περισσότερα από ό, τι ρωτούσαν. Γνωρίζαμε ότι το συγκεκριμένο θέατρο ήταν το κορυφαίο στη χώρα και είχε πολύ στενή σχέση με την κυβέρνηση, ενώ η ελληνική κυβέρνηση είχε αναπτύξει πολύ στενές σχέσεις με το Κινεζικό Κομουνιστικό Κόμμα. Έχοντας το Σεν Γιουν θα ήταν σαν να βάζαμε εκρηκτικά σε αυτές τις σχέσεις, διότι τότε πολλοί υψηλόβαθμοι Έλληνες αξιωματούχοι θα έρχονταν να δουν το Σεν Γιουν και πολλοί από αυτούς θα καταλάβαιναν την πραγματική φύση και τον ρόλο του ΚΚΚ. Το Σεν Γιουν θα καθάριζε αμέσως μια μεγάλη ποσότητα κάρμα και κακά στοιχεία που υπήρχαν σε αυτούς τους ανθρώπους και στον χώρο της πόλης.

Δεύτερον, δεν είχαμε τη βαθιά κατανόηση και την ολόψυχη επιθυμία να σώσουμε αισθανόμενα όντα μέσω του Σεν Γιουν, αλλά απεναντίας απλά θέλαμε να έχουμε το Σεν Γιουν στην Αθήνα. Ξέραμε ότι θα ήταν κάτι εκπληκτικό για την πόλη και για το σύνολο της χώρας, αλλά στις πράξεις μας δεν υπήρχε αυτή η ιερότητα και η νοοτροπία της σωτηρίας αισθανόμενων όντων. Τουλάχιστον δεν ήταν τόσο βαθιά και από την καρδιά.

Τρίτον, ήταν η παρουσία πάρα πολλών κακών στοιχείων και παραγόντων. Χωρίς αμφιβολία προσπαθήσαμε πολύ, αλλά πολλές φορές φαινόταν ότι όσο σκληρά κι αν προσπαθούμε, τα κακά στοιχεία ήταν υπερβολικά πολλά. Ακόμα και όταν μεταφέραμε τις παραστάσεις στο άλλο θέατρο, την πρώτη ημέρα των παραστάσεων έγινε απεργία στα μέσα μαζικής μεταφοράς γεγονός που το έκανε ακόμη πιο δύσκολο για τους ανθρώπους να έρθουν.

Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν προβλήματα στην ομαδική μελέτη του Φα, στην αποστολή ορθών σκέψεων και στη συνεργασία, κατά την κατανόησή μου δεν ήταν τόσο μεγάλα και σοβαρά ώστε να προκαλέσουν μια τέτοια μεγάλη απώλεια.

Μετά τις παραστάσεις, οι καλλιτέχνες του Σεν Γιουν τραγούδησαν για τους ασκούμενους στο εστιατόριο του θεάτρου. Πολλοί συγκινηθήκαμε μέχρι δακρύων.

Η επόμενη κίνηση ήταν να μηνυθεί το θέατρο για την ακύρωση, αν και αυτοί μιλούσαν για αναβολή. Το να βρούμε τον κατάλληλο δικηγόρο για την περίπτωσή μας, ήταν ακόμα μια διαδικασία καλλιέργειας για εμάς, καθώς κανείς δεν δεχόταν λόγω της όχι και τόσο γνωστής υπόθεσης ή δεν ήθελαν να έλθουν σε αντιπαράθεση με το κρατικό θέατρο. Βρήκαμε τελικά ένα δικηγόρο και μηνύσαμε το θέατρο.

Η δίκη θα διεξαχθεί σε περίπου 2 εβδομάδες και θα χρειαστούμε όλοι τις ισχυρές ορθές σκέψεις σας. Από πολύ νωρίς καταλάβαμε ότι για να έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα στη δίκη, πρέπει να καλλιεργήσουμε τον εαυτό μας καλύτερα, να μην αφήσουμε τυχόν παραλείψεις και να ορθώσουμε τον εαυτό μας και το περιβάλλον. Η αίσθησή μου είναι ότι τα πάμε καλά σε γενικές γραμμές και έχουμε ωριμάσει σημαντικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων 2 ετών. Όντας ορθοί οι ίδιοι και έχοντας τις ορθές σκέψεις σας μαζί μας, ο Δάσκαλος μπορεί να δώσει την καλύτερη καλοκάγαθη λύση για όλους.

Αυτά ήταν όλα που είχα να πω. Εάν βρείτε κάτι ακατάλληλο παρακαλώ επισημάνετέ το μου καλοσυνάτα.

Ευχαριστώ Δάσκαλε! Σας ευχαριστώ συνασκούμενοι!