Μερικές από τις εμπειρίες της καλλιέργειάς μου

Γεια σε όλους!

Είμαι μαθητής του Ντάφα από τη Βόρεια Ελλάδα. Άρχισα άσκηση καλλιέργειας πριν 2 χρόνια. Είμαι φοιτητής στο πανεπιστήμιο.

Σε ολόκληρη την περιοχή της Βόρειας Ελλάδας, είμαστε 6 μαθητές και ορισμένες δραστηριότητες που έχουμε είναι οι εξής: η διευκρίνιση της αλήθειας στον κόσμο και η Έκθεση Τέχνης του Τζεν Σαν Ρεν. Θα ήθελα να σας πω λίγα λόγια για την κάθε μία, καθώς και για ορισμένες εμπειρίες που είχα κατά τη διάρκεια της καλλιέργειάς μου.

Διευκρινίζοντας την αλήθεια στον κόσμο, παρατήρησα τα εξής: μερικοί άνθρωποι δεν καταδικάζουν μόνο τη δίωξη αφού καταλάβουν την αλήθεια γι’ αυτήν, αλλά θέλουν να μάθουν για πράγματα καλλιέργειας και ενδιαφέρονται για το Φάλουν Γκονγκ καθαυτό. Έχουν ένα ευρύ φάσμα ερωτήσεων. Μερικοί άνθρωποι είναι έτσι. Πολλοί άνθρωποι θέλουν να μιλήσουμε μαζί τους και να τους εξηγήσουμε τα πράγματα λεπτομερώς και στη συνέχεια φαίνονται πολύ χαρούμενοι και μας ευχαριστούν, μας ευχαριστούν μέσα από την καρδιά τους και όχι χάριν τυπικότητας.

Μια φορά, το κάρμα με ενοχλούσε ενώ ήμουν στο σπίτι και έκανα ορθές σκέψεις, και η αποστολή ορθών σκέψεων είχε πραγματικά ένα μεγάλο αντίκτυπο στη βελτίωση της κατάστασης του μυαλού μου. Μετά από αυτό, όμως, ένα άλλο κομμάτι κάρμα ήρθε και ένιωθα λίγο μουδιασμένος από αυτό, παρόλο που ήταν η ώρα να φύγω για να πάω να διευκρινίσω την αλήθεια. Τελικά αποφάσισα να πάω και τη στιγμή που ήμουν στον τόπο διευκρίνισης της αλήθειας το κάρμα είχε φύγει και είχα διαυγή σκέψη ενώ διευκρίνιζα την αλήθεια και μια καλή κατάσταση του νου. Έλαβα δράση, και το κάρμα εξαφανίστηκε.

Όσον αφορά την Έκθεση Τέχνης του Τζεν Σαν Ρεν, τελευταία φορά διοργανώθηκε στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας, και χιλιάδες άνθρωποι έμαθαν την αλήθεια, ενδιαφέρθηκαν για το Φάλουν Γκονγκ και επίσης έγραψαν θαυμάσια σχόλια στο βιβλίο σχολίων. Καθώς μιλούσαμε στους ανθρώπους, ένιωσα ότι πολλοί από αυτούς ενδιαφέρονταν αληθινά να μάθουν την αλήθεια για τη δίωξη. Δεν ήταν απλά μια επιφανειακή συζήτηση για να περάσει ο χρόνος. Και αυτή ήταν η περίπτωση με την πλειοψηφία των ανθρώπων, περισσότεροι από 90%, θα έλεγα.

Υπήρξαν επίσης κάποιοι ‒ελάχιστοι‒ άνθρωποι που φαινόταν ότι δεν μπορούσαν να δεχθούν τα έργα ζωγραφικής και ρωτούσαν αν είναι μια σύγχρονη θρησκεία ή κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι από αυτούς θεωρούν τους εαυτούς τους Χριστιανούς και σκέφτονται ότι δεν είναι καλό όταν βλέπουν Βούδες στα έργα ζωγραφικής. Επίσης, δεν τους άρεσε ούτε Αγγέλους να βλέπουν σε πίνακες που δεν ανήκουν στον Χριστιανισμό και πίστευαν ότι αν κάτι έχει μια θεϊκή διάσταση είναι αποδεκτό μόνο όταν είναι κάτι της Ορθόδοξης Χριστιανικής εκκλησίας της Ελλάδας. Ένας από αυτούς, μετά την έκθεση, συζήτησε μαζί μου για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για ορισμένα ερωτήματα που είχε σχετικά με το Φάλουν Γκονγκ, και απάντησα σε κάθε ερώτηση που είχε. Νομίζω πως στη συνέχεια κατάλαβε ότι το Φάλουν Γκονγκ είναι καλό και σταμάτησε να λέει αρνητικά πράγματα. Είχε ήδη υπογράψει ενάντια στη δίωξη πριν από την συνομιλία μας, αλλά αρχικά είχε αυτό το εμπόδιο στις σκέψεις του σχετικά με το Φάλουν Γκονγκ.

Στη συνέχεια, θα ήθελα να πω για την φώτισή μου σε ορισμένα συγκεκριμένα θέματα. Μελετώντας τον Φα, φωτίστηκα στο γεγονός ότι η ανθρώπινη κατάσταση ύπαρξης είναι απλά η ανθρώπινη κατάσταση ύπαρξης και τα όντα σε υψηλότερα επίπεδα δεν έχουν αυτά τα στοιχεία του ανθρώπινου σώματος που κάνουν τους ανθρώπους να υποφέρουν. Επομένως τα ένστικτα ή άλλες ταλαιπωρίες που προκαλεί το ανθρώπινο σώμα, αυτά τα ανθρώπινα πράγματα, δεν είναι καθόλου σημαντικά. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει το Κύριο πνεύμα, η καλλιέργεια, η επίτευξη μιας καλής κατάστασης στην καλλιέργεια όπου κάποιος δεν ενδιαφέρεται πολύ για εξωτερικά πράγματα, και η διεύρυνση της σοφίας. Τώρα, θα έλεγα ότι αυτά είναι σημαντικά και αξιόλογα. Μέσα από τη μελέτη του Ντάφα, η σκέψη μου ανυψώθηκε σε ένα υψηλότερο επίπεδο, έτσι ένιωσα, έτσι με φυσικό τρόπο πολλά πράγματα για το ανθρώπινο σώμα ή για συνηθισμένα πράγματα στα οποία ήμουν προσκολλημένος σε διάφορους βαθμούς όταν είχα μια πιο ρηχή κατανόηση στην καλλιέργεια, φάνηκαν ασήμαντα. Όλα αυτά φάνηκαν ασήμαντα και μικρά και κατανόησα ότι υπάρχουν απλώς για την ύπαρξη της ανθρώπινης κατάστασης, έτσι αν μπορεί κάποιος να συμπεριφέρεται ορθά και να τα ελέγχει, είναι εντάξει.

Απλά δεν μπορώ να περιγράψω, πόσο σημαντική, κατανόησα, ότι είναι η μελέτη του Φα! Κάνοντας τις ασκήσεις ως ένα απαραίτητο μέρος της καλλιέργειάς μας, μου έδωσε το κουράγιο και την καλή κατάσταση να βελτιωθώ στη μελέτη. Καθώς μελετά και βελτιώνεται, κάποιος αισθάνεται αυτοπεποίθηση όταν μιλάει στους ανθρώπους και μπορεί να χειριστεί τα πράγματα καλά. Αυτή είναι η κατανόησή μου.

Επίσης, έχω μερικούς μήνες που άρχισα να μελετώ το Τζούαν Φάλουν στα Κινέζικα (με την βοήθεια της λατινικής γραφής Πιν Γιν) και νομίζω ότι επειδή συγκεντρώνω τον νου μου και σκέφτομαι κάθε φράση που διαβάζω, καθώς μαθαίνω σιγά-σιγά κάθε χαρακτήρα ή σύνολο χαρακτήρων που αποτελούν μια λέξη, μελετώ τον Φα καλά και νιώθω ότι αφομοιώνομαι στον Ντάφα. Φυσικά δεν εμμένω στην ερμηνεία κάθε λέξης, διαβάζω τόσο αργά, γιατί πρέπει να μάθω πρώτα από ένα λεξικό την κάθε λέξη. Αν και αισθάνομαι ότι αφομοιώνομαι στον Ντάφα κατά την ανάγνωση στη μητρική μου γλώσσα, πιστεύω ότι η ανάγνωση στα Κινέζικα είναι επίσης πολύ καλή.

Τώρα θα μιλήσω για μια πραγματικά ειδική κατάσταση καλλιέργειας που είχα πρόσφατα:
Μια φορά είχα μια πραγματικά δύσκολη κατάσταση λόγω των θεμελιωδών μου προσκολλήσεων, και αυτές οι προσκολλήσεις μου με παρέσυραν επειδή εκείνη την εποχή δεν έδινα προσοχή στο πόσο σημαντική είναι η μελέτη, γι’ αυτό δεν προσπάθησα να τις εξαλείψω όταν εμφανίστηκαν και έτσι ξέπεσα σε μια κατάσταση που η σκέψη δεν ήταν ήρεμη ή σοφή όπως ενός καλλιεργητή, ήταν ένας νους που ήταν αναποφάσιστος και δεν συμβάδιζε με τον Φα. Ήταν σαν να είχα ξεχάσει τον Φα ‒μόνο εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που είχα δοκιμασίες‒ και αυτό ήταν πραγματικά τρομακτικό, το γεγονός ότι χαλάρωσα στην καλλιέργεια στην πραγματικότητα ήταν το έδαφος που μπορούσε να δώσει την ευκαιρία στις προσκολλήσεις να παίξουν καθοδηγητικό ρόλο. Αυτό ήταν μια μεγάλη παράλειψη στην καλλιέργειά μου που αντί να το ξεπεράσω και να συνεχίσω απογοητεύτηκα πολύ και ως εκ τούτου το έκανα ακόμα δυσκολότερο ή, βλέποντάς το διαλεκτικά, ακόμα ευκολότερο για τις προσκολλήσεις και τα συναισθηματισμό να έχει τον καθοδηγητικό ρόλο. Η λογική έπρεπε να έχει τον καθοδηγητικό ρόλο, αλλά η απογοήτευση μπορεί να κάνει κάποιον λιγότερο λογικό και περισσότερο συναισθηματικό.

Ήταν εξαιρετικά δύσκολο να καλλιεργηθώ εκείνες τις ημέρες, και κάθε μέρα έμοιαζε σαν μήνας. Ήμουν εξαντλημένος και το νοητικό φορτίο ήταν πέρα από κάθε περιγραφή. Αλλά δεν μπορούσα να πιστέψω ότι η καλλιέργειά μου απέτυχε, έπρεπε να συνεχίσω.

Γι’ αυτό και συνέχισα την καλλιέργεια ακόμα κι αν φαινόταν (για μένα) αφάνταστα δύσκολο. Συνέχισα, αρχίζοντας να διαβάζω καλά τον Φα, άρχισα να ασκούμαι επιμελώς και η ψυχική μου κατάσταση άλλαξε αντίστοιχα. Απέκτησα ελπίδα για μια ακόμη φορά, γιατί άρχισα να μελετώ καλά τον Ντάφα για μια ακόμη φορά. Σκέφτηκα ότι θα είμαι προσεκτικός από εδώ και στο εξής, δεν θα ήμουν ποτέ ξανά απερίσκεπτος, και δεν θα ξαναέδινα αφορμή για προβλήματα. Ήταν κάτι που δεν θα ξεχάσω σε όλη μου τη ζωή.

Η εμπειρία μου για να έρθω σε αυτό το συνέδριο ήταν κάπως έτσι: Είμαι ακόμα φοιτητής στο πανεπιστήμιο, δεν παίρνω μισθό και οι γονείς μου οι οποίοι ζουν σε μια άλλη πόλη, με στηρίζουν οικονομικά. Γι’ αυτό και τους ρώτησα μέσω τηλεφώνου αν μπορούσα να ξοδέψω χρήματα για τα αεροπορικά εισιτήρια.

Μερικές φορές τους εξηγούσα, από την έναρξη της καλλιέργειας μου, ποια είναι η άποψή μου σχετικά με τη φύση της καλλιέργειας που κάνω, οι γονείς μου έφτασαν σιγά-σιγά να κατανοήσουν και να έχουν μια καλή εντύπωση για την καλλιέργεια. Αλλά υπήρχαν και φορές με βάση την κατανόησή μου, που έπρεπε να εξαλείψω κάρμα, γι’ αυτό ήταν θυμωμένοι μαζί μου και έπρεπε να το αντέξω. Αφότου το υπέμενα και τους εξηγούσα ήταν μια χαρά, κάθε φορά.

Έτσι, σε αυτή την περίπτωση, η μητέρα μου δεν είχε κανένα πρόβλημα, να με υποστηρίξει οικονομικά αλλά ο πατέρας μου (ο οποίος συνήθως ήταν πιο υποστηρικτικός στο παρελθόν) χωρίς λογική αιτία, έγινε έξαλλος και δεν ήθελε να ακούσει. Είπε, «Δεν θα πας, τελεία και παύλα!» Ίσως σκέφτηκε ότι ήταν σπατάλη χρημάτων, αλλά νομίζω ότι αυτό ήταν μόνο η επιφανειακή εκδήλωση, ώστε η δοκιμασία μου στην καλλιέργεια να συμμορφώνεται με τον τρόπο ύπαρξης της ανθρώπινης κοινωνίας.

Την επόμενη μέρα, σκέφτηκα την μεγαλοπρέπεια του Ντάφα και έγραψα ένα μέϊλ στον πατέρα μου εξηγώντας την κατανόησή μου σχετικά με την καλλιέργεια, και ότι θα πρέπει να είναι περήφανος για μένα που καλλιεργούμαι, ότι βάσει όσων έχω καταλάβει η πεμπτουσία του λαμπρού ανθρώπινου πολιτισμού είναι η άσκηση καλλιέργειας, και ότι οι σοφοί του παρελθόντος θα επαινούσαν σίγουρα τους ανθρώπους που σε ένα τέτοιο περιβάλλον του σήμερα γεμάτο από μια διεστραμμένη νοοτροπία και πολλά άλλα διεφθαρμένα πράγματα, ακόμα έχουν τη δύναμη να ασκούν καλλιέργεια στον Ντάφα. Είπα επίσης και κάποια άλλα πράγματα, επικυρώνοντας τον Ντάφα. Μίλησα για αυτά με όλη τη δέουσα σοβαρότητα.

Αυτές οι λέξεις μου ήταν από την καρδιά και φάνηκε ότι τον συγκίνησαν και ξύπνησαν στις αληθινές σκέψεις του, έτσι αφού το διάβασε, μου τηλεφώνησε και είπε, «Διάβασα το γράμμα σου χθες και κατάλαβα. Είναι εντάξει, αν αποφασίσεις να πας, θα σε στηρίξω.» Τι τεράστια αλλαγή που συνέβη στο μυαλό του!

Αυτά είχα να πω. Αυτή είναι η κατανόησή μου από το τρέχον επίπεδό μου. Αν νομίζετε ότι υπάρχει κάτι ακατάλληλο, παρακαλώ ευγενικά να μου το επισημάνετε.

Ευχαριστώ, Δάσκαλε!
Σας ευχαριστώ, αγαπητοί συνασκούμενοι!