Βιβλίο εκθέτει οργανωμένη θανάτωση για όργανα στην Κίνα

Η ερώτηση από πού έχει προμηθευτεί η Κίνα όργανα για δεκάδες χιλιάδες μεταμοσχεύσεων που έχουν διεξαχθεί εκεί την τελευταία δεκαετία είναι ενοχλητική, συνεχιζόμενη και τεράστιας σημασίας. Όλοι γνωρίζουν ότι η πλούσια πηγή είναι οι «θανατοποινίτες» αλλά στην Κίνα ποιον περιλαμβάνει αυτό;

Το βιβλίο Κρατικά Όργανα: Εκμετάλλευση μοσχευμάτων στην Κίνα (State Organs: Transplant Abuse in China) που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο με συμμετοχές πολλών ειδικών στον χώρο στοχεύει να δώσει απάντηση σε αυτήν την ερώτηση και να ρίξει φως στο ευρύτερο θέμα των τακτικών συγκομιδής οργάνων στην Κίνα. Η εφημερίδα The Epoch Times μίλησε στον Δρ. Τόρστεν Τρέυ, έναν από τους συγγραφείς του βιβλίου μαζί με τον Καναδό δικηγόρο ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ντέιβιντ Μάτας για τους στόχους του βιβλίου και ποιες καινούργιες πληροφορίες και διεισδύσεις προσφέρει για συζήτηση. Ο Δρ. Τρέυ είναι επίσης διευθύνων σύμβουλος της ομάδας Γιατροί Ενάντια στην Εξαναγκαστική Συγκομιδή Οργάνων, η οποία διοργανώνει δημόσιες συζητήσεις για το θέμα.

Ένα από τα πρώτα περίεργα και αξιοσημείωτα πράγματα για το κινεζικό σύστημα μεταμοσχεύσεων σύμφωνα με τον Τρέυ είναι ο τρόπος που αποκτούνται τα όργανα με συνοπτική ειδοποίηση. Κατά τη διάρκεια της εργασίας του στην ιατρική αγόρευση, ο Τρέυ ανακάλυψε ότι πολλοί γιατροί στην Δύση δεν γνώριζαν καν για αυτήν την παρατυπία.

«Αν απλώς τους πείτε ότι οι Κινέζοι μπορούν να παρέχουν όργανα εντός δύο εβδομάδων, και ότι μπορούν να προγραμματίσουν μια μεταμόσχευση μια συγκεκριμένη ημερομηνία τότε ύστερα από πέντε, δέκα λεπτά οι περισσότεροι γιατροί αντιλαμβάνονται ότι κάτι είναι λάθος. “Αυτό δεν γίνεται. Πώς μπορεί να γίνει;”»

Η Κίνα δεν έχει αποτελεσματικό πρόγραμμα δωρεάς οργάνων και η επίσημη εξήγηση ότι οι κατάδικοι σε θάνατο είναι η πηγή των οργάνων έχει πολλά προβλήματα. Οι φυλακισμένοι κατάδικοι είναι πηγή αμφίβολης αξιοπιστίας και περίπου οι μισοί έχουν ηπατίτιδα Β, μια βακτηριδιακή μόλυνση του ήπατος που καθιστά κάποιον ανίκανο να δωρίσει όργανα σύμφωνα με μελέτη που παρατέθηκε από τον Μάτας στο βιβλίο Κρατικά Όργανα. Επίσης αυτοί εκτελούνται λίγο μετά αφότου καταδικαστούν σε θάνατο σύμφωνα με έρευνα από τον Μάνφρεντ Νόακ (Manfred Nowak), πρώην Ερευνητή για Βασανιστήρια των Ηνωμένων Εθνών.

Οι δωρητές οργάνων πρέπει να είναι έτοιμοι όταν τους χρειαστεί ο λήπτης το οποίο θα απέκλειε πολλές εκτελέσεις. Αν οι θανατοποινίτες ήταν πραγματικά η πηγή των οργάνων, θα σήμαινε ότι το κινεζικό καθεστώς θα έπρεπε να εκτελεί τουλάχιστον 100.000 ανθρώπους το χρόνο ώστε να εγγυηθεί τη δυνατότητα της πραγματοποίησης 10.000 μεταμοσχεύσεων σύμφωνα με ανάλυση του Μάτας. Αυτός ο αριθμός υπερβαίνει κατά 50 φορές τον αριθμό των εκτελέσεων που πραγματοποιήθηκαν το 2008 όπως εκτιμάται από τη Διεθνή Αμνηστία. (Οι υπολογισμοί τους σταμάτησαν μετά το 2008.)

Ο Τρέυ αναφέρει ότι «η θανάτωση για τα όργανα έγινε τμήμα της ιατρικής μεταμοσχεύσεων.»

Πολλά από τα δοκίμια του βιβλίου ερευνούν αυτήν την ερώτηση και καταλήγουν όπως και οι προηγούμενες μελέτες στο ότι η πρωταρχική πηγή των οργάνων είναι οι φυλακισμένοι συνείδησης, ιδίως ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ που εξαφανίζονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες στο σωφρονιστικό σύστημα και στα στρατόπεδα εργασίας του κομμουνιστικού καθεστώτος. Αυτά τα ιδρύματα συνεργάζονται στενά με τα στρατιωτικά νοσοκομεία ώστε να εκμεταλλεύονται τα σώματα για κέρδος. Ενώ βρίσκονται στα στρατόπεδα, τους κάνουν εξετάσεις αίματος και καταχωρούνται σε λίστα και όταν είναι συμβατοί με έναν λήπτη τους απομακρύνουν και τους θανατώνουν για τα όργανά τους, σύμφωνα με τη διαθέσιμη έρευνα.

Ο Ντέιβιντ Μάτας εκτιμά ότι κάθε χρόνο, για την προμήθεια 10.000 μεταμοσχεύσεων, οι 1.000 θανατοποινίτες θανατώνονται για τα όργανά τους, 500 μεταμοσχεύσεις προέρχονται από τους συγγενείς ζώντων δωρητών, 500 προέρχονται από Ουιγούρους, Θιβετιανούς και Χριστιανούς της εκκλησίας του Ανατολικού Φωτός και 8.000 προέρχονται από ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ.

Η εμφανής σε αυτό το σχέδιο εγκληματική χρήση της ιατρικής, βοήθησε τον Τρέυ και τον Μάτας να ενώσουν μια ομάδα ομοίως σκεπτόμενων ειδικών ώστε να καταλήξουν στον τωρινό αριθμό. Υπάρχουν δύο δοκίμια που αναλύουν το θέμα του αριθμού· ένα δοκίμιο από τον Άρθουρ Κάπλαν, επικεφαλής του τμήματος Βιοηθικής στο ιατρικό κέντρο του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, επισημαίνοντας τα προβλήματα με τις «μολυσμένες» πηγές οργάνων· μία εξερεύνηση της προσωπικής κατανόησης ενός γιατρού για την ανάγκη να γίνει κάτι για τις καταχρηστικές τακτικές της συγκομιδής οργάνων της Κίνας, με συνεισφορά από τον Τζέικομπ Λαβί, διευθυντή της μονάδας μεταμοσχεύσεων καρδιάς στο ιατρικό κέντρο Σέμπα, ενός από τα πιο αναγνωρισμένα στο Ισραήλ· μια σύντομη και οξεία ειδοποίηση στην ακαδημαϊκή κοινότητα υπό το πρίσμα όλων των προαναφερομένων από τον Γκάμπριελ Ντάνοβιτς, διευθυντή του προγράμματος μεταμοσχεύσεων Νεφρού και Παγκρέατος στη Σχολή Ιατρικής του UCLA και διάφορες άλλες συμμετοχές που η μία μετά την άλλη ρίχνουν φως στο θέμα.

«Το βιβλίο θα πρέπει να ενημερώνει γιατρούς, πολιτικούς και όποιον παρέχει πληροφορίες στο κοινό», δήλωσε ο Τρέυ σε μια συνέντευξη στην Ουάσινγκτον αμέσως μετά την κυκλοφορία του βιβλίου.

Το θέμα αυτό έχει ζωτικό ενδιαφέρον για την ιατρική κοινότητα επειδή αθέλητα εκπαιδεύει Κινέζους γιατρούς που αφότου επιστρέψουν πιθανόν να βοηθήσουν στη θανάτωση των φυλακισμένων συνείδησης για τα όργανά τους. «Πώς θα ένοιωθες ως γιατρός που δίδαξε ένα τέτοιο άτομο; Όλοι οι καθηγητές στο πανεπιστήμιο πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτό μπορεί να συμβεί,» λέει ο Τρέυ.

Ενώ η ιατρική κοινότητα χρειάζεται να βεβαιωθεί ότι οι αδίστακτες τακτικές συγκομιδής οργάνων της Κίνας δεν θα «μολύνουν τα πρότυπα της ιατρικής παγκοσμίως», τα ερωτήματα που εγείρονται για τον όγκο του θέματος σε ένα επίπεδο ζητούν πολιτική δράση από τους ηγέτες της Δύσης.

Οι ισχυρισμοί και οι αυξανόμενες αποδείξεις που παρουσιάζονται στο βιβλίο είχαν δοθεί στη δημοσιότητα από το 2006 αλλά λίγα έγιναν. «Δεν καταλαβαίνω γιατί, για περισσότερο από 6 χρόνια τώρα, υπάρχει αυτή η σιωπή και η έλλειψη ενδιαφέροντος;» λέει ο Τρέυ αναφερόμενος σε μεγάλες δυτικές κυβερνήσεις και θεσμικά όργανα τα οποία απέτυχαν να ερευνήσουν σοβαρά το θέμα.

«Ίσως πιστεύουν ότι αν ερευνήσουν σε βάθος το θέμα, θα ανακαλύψουν ότι οι ισχυρισμοί μας είναι σωστοί, και τότε θα προκύψει η ανάγκη για δράση. Και αυτή είναι η δράση ενάντια στην Κίνα», λέει ο Τρέυ.

«Αλλά μιλάμε για αφαίρεση οργάνων από ζωντανούς ανθρώπους, άνθρωποι σκοτώνονται για τα όργανά τους. Τον 21ο αιώνα αυτό είναι απαράδεκτο.»

«Ίσως υπάρχει φόβος στο προσκήνιο στην αποφυγή έρευνας των κατηγοριών», λέει ο Τρέυ.

Ένα από τα πιο έντονα χαρακτηριστικά αυτού του βιβλίου είναι ο τίτλος του και το εξώφυλλό του. Δύο ζευγάρια πόδια καλυμμένα με το μπλε κάλυμμα των χειρουργείων, που δίνουν την εντύπωση των γιατρών που φροντίζουν ασθενή στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Η κουρτίνα είναι τραβηγμένη. Η κορυφή της εικόνας δεν είναι ορατή, αντίθετα υπάρχουν λέξεις εκεί όπου θα έπρεπε να βρίσκεται ο ασθενής: Κρατικά Όργανα: Εκμετάλλευση μοσχευμάτων στην Κίνα.

Ο Τρέυ λέει ότι ο συμβολισμός ήταν ηθελημένος. «Θέλουμε να αναφερθούμε στο γεγονός ότι στην περίπτωση της συγκομιδής οργάνων από φυλακισμένους συνείδησης στην Κίνα είναι αναμεμειγμένα κρατικά ιδρύματα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα ισχυρίζεται ότι τα όργανα των πολιτών του είναι ιδιοκτησία του. Είναι απίστευτο ότι η προσωπική ακεραιότητα ενός ανθρώπου παραβιάζεται ακόμα και μέχρι αυτού του σημείου, ότι το άτομο δεν έχει δικαίωμα στα ίδια του τα όργανα.»

Πηγή:

Μεταφρασμένο κείμενο απο την εφημερίδα The Epoch Times: http://www.theepochtimes.com/n2/china-news/book-exposes-organized-killing-for-organs-in-china-286699.html